Opuszczone miejsca

---

Niejednokrotnie pustostany, które oprócz posiadania typowych problemów, takich jak kruszące się ściany czy odchodzące tapety, zmagają się z ingerencją nieposkromionej i czasem splugawionej magii. Reszta zaś z jakiegoś powodu zdaje się niezamieszkała. Właściciele wyjechali na dłuższe wakacje? A może to sprawka silnych zaklęć ochronnych? Jedno jest pewne. Nieproszony gość może trafić na szereg, niekoniecznie miłych niespodzianek.

Pokątna 6 [0/4]

---

Odrestaurowana niedawno trzypiętrowa kamienica wciśnięta jest pomiędzy inne kamieniczki na Pokątnej. Jest stosunkowo wąska, ale wyróżnia się wśród innych budynków turkusowym frontem i bogatą sztukaterią. Uwagę przykuwa ruchomy fryz nad bramą: zaczarowane wile tańczą na nim nieustannie, a czasem nawet witają gości i komentują ubrania wchodzących do środka mieszkańców – nie zawsze pozytywnie. Kiedy już przejdzie się pod ich czujnym okiem, należy pokonać jasną, spiralną klatkę schodową o nieco zbyt stromych i wąskich stopniach, zwykle szorowaną przez miłego, starszego pana Chapmana, od którego można dowiedzieć się o wszystkim, co dzieje się w kamienicy – chociaż nie dowie się, dlaczego nazywa się ją „kamienicą Butlera”, kiedy żaden Butler nie jest i nigdy nie był jej właścicielem. To zagadka, której nawet taka tęga głowa nie może rozwikłać.

Pokątna 7 [1/1]

---

Mieszkanie Rhysa Yaxleya. Kamienica z czerwonej cegły z metalowymi i drewnianymi, pomalowanymi na czarno wykończeniami. Wygląda elegancko i schludnie, obejście jest zadbane. Od strony drzwi frontowych ku zadaszonemu tarasowi pnie się wisteria, która na przełomie wiosny i lata kwitnie kiściami fioletowych kwiatów o słodkim zapachu. Kamienica nie jest zbyt wysoka ani szeroka, znajduje się w niej jedno mieszkanie złożone z kuchni, łazienki, ogromnego salonu, sypialni i poddasza.

Pokątna 12 [1/10]

---

Zupełnie najzwyklejsza kamienica, ani wybitnie zadbana, ani szczególnie zaniedbana. Patrząc od frontu wydaje się nieco przechylać w stronę ulicy. Wysoka brama wejściowa niegdyś zapewne zachwycała kunsztownym rzeźbieniem drewnianych wrót, teraz trochę odłazi z nich ciemnozielona emalia. W kamienicy nie ma szczególnie luksusowych mieszkań, są one w przystępnych cenach, ale pozbawione większych luksusów. Społeczność sąsiedzka jest dość poczciwa, życzliwa względem siebie i pomocna, jak to zazwyczaj w tych mniej zamożnych środowiskach. Schody wielkiej klatki schodowej są drewniane, wydeptane już na krawędziach i niekiedy skrzypiące, dodają jednak pewnego uroku temu miejscu na mapie magicznego Londynu.

Pokątna 32 [0/6]

---

Czteropiętrowy budynek, który stoi zaniedbany na końcu ulicy Pokątnej. Budynek z biegiem czasu przekrzywił się w stronę ulicy, jakby składał pokłon pięknej kamienicy z naprzeciwka. Na parterze znajduje się "stróżówka" zajmowana przez właścicielkę przybytku. Ta stale czuwa przy wejściu i kontroluje kto wchodzi do środka. Przy okazji upomina się również o czynsz. Na poszczególnych piętrach znajdują się małe kawalerki, które wynajmują ubożsi czarodzieje i podejrzane typy.

Śmiertelnego Nokturnu 10 [1/1]

---

UWAGA, budynek uległ podpaleniu, nosi widoczne ślady zniszczeń, obecnie jest wyłączony z użytku. Niewielkie lokum znajdujące się bezpośrednio nad pubem Biała Wywerna, na strychu jednej z kamienic przy ulicy Śmiertelnego Nokturnu. Latem wewnątrz bywa upalnie, w ulewne noce sufit czasem przecieka, ale rekompensują to duże okna połaciowe, umożliwiające wyście na dach i podziwianie miasta ponad rzędami dachówek.

Śmiertelnego Nokturnu 16 [1/5]

---

Ulokowane na ul. Nokturnu w czteropiętrowej kamienicy, która lata świetności ma już dawno za sobą. Na zaniedbane podwórze prowadzi zerdzewiała brama zawodząca przy nawet najdelikatniejszym podmuchu wiatru. Na okrytej w mroku klatce schodowej czuć zapach kurzu, wilgoci i subtelny swąd stęchlizny; może wejść do niej każdy, kto szuka schronienia.

Mieszkanie - Jules Nox

---

dalsza częśc po klinice klinika połączona z mieszaniem Julesa Korytarz zakończony jest schodami prowadzącymi na piętro, u ich szczytu mieści się nieduży przedsionek z prowadzącymi do przedpokoju drzwiami - za nimi znajduje się mieszkanie. Na prawo od wejścia znajduje się nieduża, przytulnie urządzona sypialnia. Swą najdłuższą ścianą sąsiaduje z salonem z aneksem kuchennym. Na końcu korytarza, obok kuchni jest łazienka. Całe mieszkanie pomimo tego, że nieduże, urządzone jest przestronnie. Dominują ciepłe kolory, gdzieniegdzie stoją doniczki z roślinami. Salon pełni również funkcję jadalni, znajduje się w nim kominek podłączony do sieci Fiuu, a na jednym z parapetów znajduje się legowisko kota.

Autumnhall Manor

---

Rezydencja bocznej gałęzi rodziny Yaxleyów, położona pod Londynem. Urokliwy dworek, którego centrum stanowi piętrowy budynek wyróżniający się wykończeniem z białej cegły i ładnie wkomponowanymi oknami, z których niektóre zastępują ściany. Czarna dachówka nadaje ogółowi nieco surowości, a równo przycięty trawnik z zadbanymi krzewami o niemal idealnych kształtach zdaje się dopełniać tego wrażenia. Prawdziwy urok posiadłości i jej ogrodów ujawnia się dopiero jesienią, gdy przylegające sady mienią się czerwienią i złotem, a krystalicznie czysty strumień niesie z nurtem kolorowe liście. Otoczenie ocieplają również wysokie zewnętrzne lampy, rzucające wieczorem sporo ciepłego, żółtego świata w okolicy głównego budynku. W tylnej części dworku stoi kolejny piętrowy dom, choć ten zbudowany jest z potężnych drewnianych bali i nie rzuca się tak w oczy. Znajdują się tam kwatery służby i pomieszczenia gospodarcze.

Kamienica przy ul. Śmiertelnego Nokturnu 19 [1/7]

---

Wąska kamienica wciśnięta pomiędzy kilka innych budynków, do której trafia się, błądząc wąskimi uliczkami gdzieś pomiędzy Nokturnem a Pokątną. Blaszana brama, która kiedyś głosiła jakiś napis na tabliczce, dziś już zupełnie przeżarty przez rdzę i rysy, prowadzi na wąskie, suche podwórze porośnięte żółtymi kępkami trawy, na którym walają się niewykorzystane (nie wiadomo do czego) materiały budowlane i niezabrane worki ze śmieciami.

Dom rodziny Noble

---

Barbara i Michael Noble długo szukali idealnego miejsca na założenie rodziny. W końcu udało im się kupić całkiem spory dom w magicznej części Londynu, konkretnie na jego granicy. Nie jest to jedna z posiadłości, jakimi chwalą się przedstawiciele rodów błękitnej krwi, ale starczyło miejsca na wychowanie dwóch córek i zorganizowanie przestrzeni do hodowli roślin. Choć córki są już dorosłe, wciąż mają tu swoje pokoje i mogą w każdej chwili wrócić do rodzinnego domu. Larissa korzysta z tej możliwości uprawiając ogród.