Prorok Codzienny

Prorok Codzienny

1. Numer 1 - 25 maja 1980 r.
2. Numer 2 - 2 czerwca 1980 r.
3. Numer 3 - 3 czerwca 1980 r.
4. Numer 4 - 21 czerwca 1980 r.
5. Numer 5 - 27 czerwca 1980 r.
5. Numer 6 - 10 lipca 1980 r.
7. Numer 7 - 12 lipca 1980 r.
8. Numer 8 - 30 lipca 1980 r.
9. Numer 9 - 1 sierpnia 1980 r.
10. Numer 10 - 8 sierpnia 1980 r.
11. Numer 11 - 7 września 1980 r.
12. Numer 12 - 14 września 1980 r.
13. Numer 13 - 1 listopada 1980 r.
14. Numer 14 - 8 listopada 1980 r.
15. Numer 15 - 21 listopada 1980 r.
16. Numer 16 - 7 grudnia 1980 r.
17. Numer 17 - 20 grudnia 1980 r.
18. Numer 18 - 25 grudnia 1980 r.
19. Numer 19 - 1 stycznia 1981 r.
20. Numer 20 - 12 stycznia 1981 r.

MROCZNA SPRAWIEDLIWOŚĆ

25 maja 1980 roku

Blarney Street. Spokojna, przyjazna okolica, idealne miejsce na stworzenie swojego własnego, małego kąta na świecie. Typowo mugolska ulica, gromadząca szereg niewielkich domów jednorodzinnych, w których toczy się nudna, szara codzienność. Aż do 16 maja.

To właśnie tego dnia nad jednym z domostw położonych przy Blarney Street pojawił się Mroczny Znak. Pierwsi zauważyli go okoliczni mugole, wobec czego czarodziejskie służby porządkowe zmuszone były przybyć na miejsce i zająć się modyfikacją ich pamięci. Gdy spostrzeżono, co jest przyczyną niniejszego zabiegu, prędko zawiadomiono magimilicję.

17 maja stało się jasne, że Mroczny Znak, symbol Tego-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać, nie pojawił się na miejscu nieprzypadkowo. Na miejscu odnaleziono bowiem zwłoki młodej kobiety. Należały do Lucy Reecee, dwudziestoczteroletniej dziennikarki „Zaklętych Poranków”.

„Wciąż nie mogę pojąć tej sytuacji. To, co się wydarzyło, to jakaś makabra”, mówi Michael C., jeden z bliskich znajomych zamordowanej. „Pracowaliśmy w tej samej redakcji. Lucy była znana ze swoich kontrowersyjnych artykułów na temat Sami-Wiecie-Kogo, zresztą dzięki niej Zaklęte Poranki zdobyły sporą popularność. Wielokrotnie mówiłem Lucy, że mamy zbyt niebezpieczne czasy, aby tak ryzykować. Ale ona uparła się, że chce zbawiać świat. Myślę, że to miała być kara za jej odwagę.”

Czy faktycznie artykuły pisane przez młodą dziennikarkę mogłyby być motywem tak okrutnej zbrodni? Czy na pewno to poplecznicy Sami-Wiecie-Kogo są za nią odpowiedzialni? Pytamy o to Johna Dewitta, jednego z rzeczników prasowych magimilicji.

„Na ten moment nie wykluczamy żadnego z możliwych motywów, jednak fakt zaistnienia Mrocznego Znaku na miejscu zdarzenia pozwala stwierdzić, że najprawdopodobniej mieli w tym udział poplecznicy Tego-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać. Przede wszystkim prosimy o zachowanie spokoju”, mówi Arthur Collins, rzecznik prasowy magimilicji.

Udało nam się ustalić przerażające szczegóły tej bestialskiej zbrodni. Lucy odnaleziono w kałuży krwi. Kobieta miała przecięte gardło i zmasakrowaną twarz za pomocą jakiegoś ostrego narzędzia. Jako przyczynę zgonu uznano wykrwawienie się.

23 maja odnaleziono ciała rodziców Lucy. To Mary i John Reecee, mugole, oboje zatrudnieni w mugolskim szpitalu. Niestety nie udało nam się poznać szczegółów tej zbrodni, poza faktem, iż była podobno równie brutalna, co w przypadku ich córki.

„To, co się dzieje, jest niepojęte”, mówi przez łzy przyjaciółka Lucy, Madeleine H. „Lucy była wspaniałym, dobrym człowiekiem. Cechowała ją niezwykła odwaga i chęć zmiany świata na lepsze. I co z tego ma? Powinniśmy się od niej uczyć, a tymczasem pozwalamy na to, by tacy psychopaci chodzili po ulicach i zabijali niewinnych. To, co robi aktualnie Ministerstwo, to jakiś skandal – zamiast skupiać się na wybieraniu nowych gadających głów, powinni popatrzeć na bezpieczeństwo nasze, obywateli, i pomóc nam w tych chorych czasach”.

Pepper Buckling

BRUTALNE ZABÓJSTWO NESTORA WEASLEYÓW

2 czerwca 1980 roku

Serce Londynu, a w nim ciało. Śmierć nie nastąpiła od razu, o czym świadczyła zastygła w przerażeniu twarz. A właściwie jej resztki. Septimus Weasley zginął śmiercią okrutną, a wraz z nim młody okaz reema. Jego sierść straciła blask, na karku odkryto ślady kłów. Pozostanie pytanie - czyja to sprawka?

Mroczny Znak mówi sam za siebie. Kolejne dzieło popleczników Tego-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać. Kolejna śmierć, choć tym razem bardziej przerażająca od śmierci Lucy Reecee, o której pisaliśmy kilka numerów wcześniej. Czy to dzieło tej samej osoby? Osób? Co łączy młodą dziennikarkę z jednym z przedstawicieli rodów błękitnej krwi? Wszystko możliwe, że nestor Weasleyów mógł dostarczać pewnych informacji Lucy. Septimus słynął bowiem z niesłychanej uprzejmości i aktywności względem polepszania relacji między czarodziejami a mugolami.  

„A mówiłem mu. Tłumaczyłem... 'Septimus, nie rób tego, bo źle się to dla ciebie skończy'. I co? I efekty widać jak na dłoni jasnowidza. Współczuję jedynie jego rodzinie.'”, mówi jeden ze znajomych Septimusa Weasleya, który z uwagi na bezpieczeństwo woli zachować anonimowość.„Nie wiem, czy to ma cokolwiek wspólnego ze śmiercią panny Reecee, ale zastanawia mnie fakt, co robił tam ten młody reem.”

Sprawa znalezionego zwierzęcia magicznego jest o tyle zagadkowa, że to najpewniej ten sam okaz, którego miał uwiecznić jeden z mugolskich fotoreporterów. Czyżby zamieszane w to wszystko były magiczne zwierzęta? Skąd jednak Mroczny Znak? O komentarz poprosiliśmy jednego z magimiicjantów, który zajmuje się tą sprawą.

„Merlin raczy wiedzieć. Na pierwszy rzut oka ślady pazurów świadczą o udziale wilkołaka, a nakłucia znalezione u reema wodzą na myśl jakiegoś wampira. Może sprawców było dwóch, a może ktoś bawi się z nami w kuguchara i szczura.”.

Czyżby w tym wszystkim maczał palce wampir i wilkołak? Czy obie te rasy przyłączyły się do Tego-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać? Przypominamy, że od dawna nie słychać nic o konflikcie między jednymi, a drugimi, a powyższe informacje, choć zdają się brzmieć niedorzecznie, mogą być znacznie bliżej prawdy, niż nam się wydaje.  

Z uwagą obserwujemy rozwijającą się sytuację, licząc, że osoby odpowiedzialne zarówno za śmierć Lucy Reecee, jak i Septimusa Weasleya, zostaną schwytane, a im najbliższym przywróci to spokój ducha.

Cassiel Ford

OCHRONA PRZEDE WSZYSTKIM?

3 czerwca 1980 roku

W tych trudnych czasach szczególnie istotnym elementem jest ochrona. Zadbanie o siebie i najbliższych to podstawa dobrego funkcjonowania nie tylko mugoli, ale i czarodziejów. W związku z ostatnimi wydarzeniami chętniej sięgamy po przeróżne specyfiki, amulety, zaczarowane przedmioty, a nawet bronie magiczne. Znaczny ruch został zauważony szczególnie w takich miejscach jak Carkitt Market, Gobliński Targ czy cieszący się niekoniecznie dobrą opinią Borgin & Burkes.

Zapytaliśmy o powód takiego zainteresowania jednego z czarodziejów, który akurat szedł z pokaźnym kartonem zdobyczy.

,,Powód jak powód. Ludzie się boją, a przezorny zawsze ubezpieczony. Poza tym, zabili tego Weasleya, do tego kolejny Mroczny Znak, to i więcej wątpliwości się rodzi odnośnie tego Ministerstwa. Jam prosty człowiek, idę tam, gdzie pewność, że coś porządnego i w rozsądnej cenie dostanę, ale Borgina to nie polecam, bo zdzierstwo jakich mało".

Zalecamy roztropność i dobre sprawdzanie zakupionych przedmiotów. Nigdy nie wiadomo, czy zakupiony czajnik rzeczywiście strzela parą ochronną, a nie rozpuszczonym proszkiem na porost brodawek.

Cassiel Ford

KIM SĄ MIOTŁONOSZE?

21 czerwca 1980 roku

Od jakiegoś czasu docierają do nas informacje o problemach z sowami czy gołębiami, które zaczynają sprawiać problemy swoim właścicielom. Zaginione paczki, otwarte listy, agresywne zachowania czy niekontrolowane odruchy to najbardziej niepokojące sygnały, jakie pojawiły się w obecnym miesiącu. Treserzy magicznych zwierząt są w tej sprawie podzieleni.

Jeden z treserów magicznych zwierząt, Balsam Buttonwood, wypowiedział się następująco:

,,Beltaine z całą pewnością miało w tym swój udział, tak jak wszelkie wcześniejsze rytuały i zbyt długo trwająca zima. Uważam, że nie jest to jednak wszystko. Otóż wszystko to wygląda na pewną manipulację magią w stosunku do tych zwierząt. Najwyraźniej komuś zależy na tym, by wywołać zamieszanie".

W związku z licznymi skargami co do funkcjonowania Sowiej Poczty i żądanych odszkodowań za poniesione straty, Minister Magii z pomocą Sowiej Poczty powołał specjalną jednostkę czarodziejów, dostarczających przesyłki na miotłach, których zwą miotłonoszami. Od teraz, oprócz standardowej oferty skorzystania z zwierząt pocztowych, można dać zlecenie miotłonoszowi. Uchwała w kwestii ich działania zaczyna działać od dzisiaj, a jej treść możecie przeczytać poniżej:

Uchwała nr 17/VI/1980

§ 1.
Miotłonosze poruszają się tylko i wyłącznie na miotłach, wedle wyznaczonych do tego tras i przy zachowaniu szczególnej ostrożności z wykorzystaniem zaklęć ochronnych, z naciskiem na zaklęcia maskujące.

§ 2.
Miotłonosze są zobligowani do jak najszybszego dostarczenia przesyłek do ich właścicieli, a w przypadku zaistnienia zatorów drogowych, mogą wymusić pierwszeństwo.

§ 3.
Jednym z zadań miotłonoszy jest wspomaganie zwierząt pocztowych. W przypadku zauważenia nieprawidłowości, są oni zobligowani do podjęcia pomocy, a także przejęcia zagrożonej przesyłki.

§ 4.
Sowia Poczta nie ponosi odpowiedzialności za zagubione przez zwierzęta pocztowe przesyłki.

Nettie Bowin

WILKOŁAKI I WAMPIRY NA CELOWNIKU

27 czerwca 1980 roku

Konferencja prasowa kandydatów. Śmierć Ventusa Zabiniego i Briana Mossa. Niepokoje społeczne. Wreszcie śmierć Septimusa Weasleya. Przez wszystkie te pozornie niepowiązane sprawy, przewija się jedna kwestia. Kwestia istot magicznych, często będących również obywatelami magicznego świata. Warto jednak zaznaczyć, że żadne badania w satysfakcjonujący sposób nie są w stanie udzielić odpowiedzi, czy rzeczywiście osoby zarażane likantropią lub wampiryzmem są bardziej ludźmi czy zwierzętami. Historia pokazuje nam, że niejednokrotnie wykorzystywały swoją przynależność do obu ras, by manipulować otoczeniem i zasłaniać się niewygodną dolegliwością w przypadku popełnionych przestępstw. Przykładem może być głośna sprawa z 1884 roku, gdzie Faes Travers padł ofiarą wilkołaków, którzy poza pełnią, w biały dzień, na głównej ulicy Hogsmeade, rozszarpali go, a następnie pożywili się jego nogami i rękami. Proces trwał kilka lat, ciągle znajdywano nowe dowody, powoływano ekspertów powiązanych z magicznymi stworzeniami, do tego wtrącili się magiczni aktywiści choćby z Niemczech i Francji. Sami sędziowie Wizengamotu w pewnym momencie ulegli tej presji i ich podziały przyczyniły się do wybuchu zamieszek, które zakończyły się eksplozją komnaty, w której obradowano. Wszyscy zginęli na miejscu. Sami oskarżeni zostali poddani egzekucji. Nadal przyczyna wybuchu budzi wątpliwości, ale, najpewniej ze względu na znikomą ilość informacji, nigdy nie dowiemy się prawdy.

Wprowadzony w 1964 roku rejestr wilkołaków i działający od niedawna rejestr wampirów nie spełniają swojej roli, co zostało zauważone przez wielu czarodziejów, w tym i pracowników Ministerstwa Magii. Nowy Minister Magii, zgodnie ze swoją obietnicą, zajął konkretne stanowisko w tej sprawie obu ras. Rejestry zostały uznane za bezwzględną konieczność, a cała ustawa, która w trybie natychmiastowym została włączona do magicznego prawa, wywołała nie tylko zdziwienie, ale i wyrazy dezaprobaty u części pracowników, którzy już szykują się do przeprowadzenia strajku.

,,To się nie godzi. Fantastycznie, że pan Minister wziął się do pracy, ale to, co on stworzył, rzutuje na prywatność i wolność osób, które przecież nie wybrały sobie takiego życia. Jak dla mnie, strasznie to wszystko krzywdzące i wyczuwam duże pole do nadużyć."

Poniżej prezentujemy treść najnowszej ustawy:

U S T A W A
z dnia 27 czerwca 1980 r.
o rejestrach wilkołaków i wampirów

Art. 1. Każdy wilkołak ma w obowiązku:

1) przedstawić dowód, który będzie świadczył o prawdziwości jego słów, w tym o posiadaniu danego imienia i nazwiska;
2) wskazać miejsca, w których przebywa na czas pełni, a także podać wszelkie zabezpieczenia, jakie są na ten czas stosowane;
3) podać sprawcę zarażenia go likantropią, wraz z miejscem i czasem, w jakim do tego doszło;
4) poddać się comiesięcznej kontroli przez wyznaczonego do tego celu pracownika Ministerstwa Magii.

Art. 2. Każdy wampir ma w obowiązku:

1) przedstawić dowód, który będzie świadczył o prawdziwości jego słów, w tym o posiadaniu danego imienia i nazwiska;
2) wskazać, czym się żywi, co jaki czas i w jakich miejscach;
3) wyszczególnić sposoby radzenia sobie z głodem;
4) podać sprawcę zarażenia go wampiryzmem, wraz z miejscem i czasem, w jakim do tego doszło;
5) poddać się codwutygodniowej kontroli przez wyznaczonego do tego celu pracownika Ministerstwa Magii.

Art. 3. Każdy wilkołak ma bezwzględny zakaz:

1) pracowania podczas pełni;
2) opuszczania bezpiecznego miejsca podczas pełni;
3) atakowania, w tym gryzienia i drapania innych ludzi, nawet poza pełnią.

Art. 4. Każdy wampir ma bezwzględny zakaz:

1) żywienia się ludźmi;
2) zarażania ludzi wampiryzmem.

Art. 5. W przypadku złamania powyższych zakazów, zarówno wilkołak, jak i wampir, może:

1) otrzymać karę grzywny;
2) stracić możliwość wykonywania danej pracy;
3) zostać pozbawiony władzy rodzicielskiej;
4) otrzymać tymczasowy areszt w izolatce;
5) zostać skazany na tymczasowy pobyt w jednym z magicznych więzień;
6) stracić różdżkę;
7) zostać poddany modyfikacji pamięci.

Art. 6. Dla usprawnienia funkcjonowania rejestrów, pracownicy Ministerstwa Magii mogą:

1) dokonywać wywiadu w przypadku podejrzanych o wampiryzm lub wilkołactwo czarodziejach;
2) unieruchamiać wilkołaki i wampiry stanowiące zagrożenie dla bezpieczeństwa otoczenia.

Nettie Bowin

WŁAŚNIE TY MOŻESZ PRZERWAĆ CIERPIENIA GUMOCHŁONA

czyli krótki poradnik jak żyć, aby nie wykończyć Matki Ziemi

10 lipca 1980 roku

Niedawna (a raczej nadal ciągnąca się) afera z sowami uświadomiła nam, w jak delikatnym ekosystemie żyjemy. Ze względu na drastyczne zmniejszanie się obszarów zalesionych, codziennie giną tysiące nieśmiałków, a jednorożce, z uwagi na rynkową wartość ich krwi, włosów oraz rogów, znalazły się prawie na wyginięciu.
Coraz to nowe regulacje oraz próby ograniczenia hodowli zwierząt przez osoby bez odpowiedniego przygotowania są dla uważnego obserwatora sygnałem zmian, jakie zaszły w przeciągu ostatnich lat w naszym stosunku do magicznych istot, które dzielą z nami ograniczoną wszakże przestrzeń. Czy jednak naprawdę działa te są adekwatne do skali zagrożenia i wystarczą, aby w przyszłości je wyeliminować? Wystarczy zastanowić się przez chwilę, jak drastycznemu zmniejszeniu uległy tereny, na których wciąż osiedlać się i żyć mogą niektóre z magicznych stworzeń tak, aby nie naruszać Klauzuli 73. Sama utrata naturalnych siedlisk, nie uwzględniając już zniszczeń, jakich dokonują liczni kłusownicy oraz przemytnicy, spowodowała znaczny spadek populacji większości magicznych gatunków, niektóre doprowadzając na skraj wyginięcia.
A to przecież nie wszystko! W podobnej sytuacji, o czym znacznie mniej się wspomina, znalazły się niezliczone rodzaje magicznych roślinach. Szczególnie zaś tych, których nie udało się dotychczas udomowić, a zatem ich występowanie ograniczone jest do miejsc, w których występują w sposób naturalny.
Zajęci naszymi sprawami, zabiegani, usiłując dopiąć wszystkie sprawy, które mamy na głowach, często zapominamy, że żyjemy na tym świecie i nie ma żadnego innego, kiedy ten się “zużyje”. Że nie jesteśmy tutaj sami, a wyginięcie jednego gatunku zwierzęcia czy rośliny, może mieć katastrofalne konsekwencje dla rozlicznych ekosystemów, nie wspominając już o braku składników niezbędnych do przygotowania niektórych eliksirów. Co więc możesz zrobić Ty, drogi czytelniku, nie będąc prominentnym przedstawicielem rządu?

Oto dziesięć prostych rzeczy, które możesz zrobić, aby chronić ziemię, żyjące na niej stworzenia oraz siebie:

1. Redukuj zakupowane przez siebie przedmioty do tych, które faktycznie niezbędnie są ci potrzebne. Używaj tego, co posiadasz, aż przestanie należycie pełnić swoją funkcję. Zastanów się dwa razy, czy naprawdę potrzebujesz tego nowego modelu Nimbusa tylko dlatego, że napis na rączce został wygrawerowany a ułożone w nieco bardziej aerodynamiczny sposób. Naprawiaj, a nie wyrzucaj, może tę dziurę w szacie da się jeszcze zacerować tak, że nie będzie tego właściwie widać. A może ten kociołek, który uznałeś/aś za zbyt poobijany, mógłby jeszcze przydać się komuś? Poszukaj w okolicy sklepów, w których możesz za darmo oddać takie przedmioty, które wciąż jeszcze miałyby szanse na kolejne życie.

2. Zgłoś się jako wolontariusz do sprzątania w swojej społeczności. Możesz także zaangażować się w ochronę zwierząt, na przykład poprzez pomoc w miejscowym schronisku lub oddziale ratunkowym dla dzikich zwierząt. Pamiętaj, jedną rękę dostaliśmy po to, aby zadbać o siebie, druga zaś powinna pomagać innym!

3. Kształć się, czytaj, rozmawiaj ze specjalistami. Kontynuując swoją edukację, możesz pomóc innym zrozumieć znaczenie i wartość naszych zasobów naturalnych.

4. Oszczędzaj rzadkie składniki, szczególnie te pochodzące od znajdujących się w niebezpieczeństwie wyginięcia zwierząt czy roślin. Zastanów się dwa razy, czy naprawdę musisz uwarzyć ten eliksir? A może da się te same efekty, być może niewiele większym nakładem pracy, osiągnąć w inny sposób? Może jest ktoś, kto zajmuje się tym w sposób nienadwyrężający światowych ekosystemów?

5. Wybieraj produkty/składniki pochodzące ze zrównoważonych upraw czy hodowli. Nie bój się dociekać, w jaki sposób traktowane były gumochłony, które wydzieliły kupowany przez ciebie śluz, być może za ten pozyskiwany ekologicznie będziesz musiał zapłacić trochę więcej, ale czy naprawdę chcesz mieć na sumieniu niepotrzebne cierpienia niewinnych stworzeń?

6. Kupuj mądrze, weź ze sobą torbę na zakupy wielokrotnego użytku. Składniki eliksirów możesz z powodzeniem trzymać w słoikach po kawie czy innych produktach spożywczych (dokładnie wyczyszczonych!). W większości przypadków nie musisz w tym celu kupować kolejnych, specjalnych naczyń. Jak to powiedział mistrz Ockham,  „nie należy mnożyć bytów ponad potrzebę”.

7. Głosuj odpowiedzialnie! Wybieraj tych kandydatów, którzy w swoich kampaniach mówią o wadze ochrony środowiska naturalnego oraz konieczności uregulowania hodowli i upraw przemysłowych. Czytaj dokładnie programy wyborcze i nie wahaj się zadawać trudnych pytań.

8. Masz ogródek? Pomyśl o tym, aby oprócz roślin ozdobnych, zasadzić w nim również te, które będą służyły ci do przygotowywania eliksirów albo gotowania. Jeśli możesz, zasadź rzadkie drzewo lub zorientuj się jakie rośliny poleca się hodować w twoich okolicach. Czasem nawet balkonowy ogródek może dać odpocząć dzikiej naturze oraz zmniejszyć negatywne oddziaływanie wielkich upraw!

9. Nie wylewaj resztek eliksirów ani innych cieczy potencjalnie niebezpiecznych do naszych dróg wodnych. Jeśli jest to możliwe, wybieraj te substancje, które nie są toksyczne. Zainteresuj się ekologicznymi zamiennikami produktów, które najczęściej używasz w domu i pracy.

10. Podróżuj ekologicznie! Pamiętaj, że wciąż nie do końca jasny jest wpływ Proszku Fiuu na środowisko, a naukowcy wciąż spierają się o wpływ teleportacji na delikatną równowagę czasoprzestrzeni. Czasem najlepszym wyborem na środek transportu są własne nogi albo stara, dobra miotła. O ile posiada się umiejętności dostateczne, aby w czasie podróży nie przyczynić się do anihilacji stada ptaków.

Stan środowiska jest jednym z najpilniejszych problemów naszych czasów! Możesz wywrzeć poważny wpływ niewielkimi zmianami w celu zminimalizowania zużycia zasobów naturalnych oraz produkcji odpadów. I chociaż jesteś tylko jedną osobą, inni z pewnością zauważą twoje pozytywne działania, a to może spowodować efekt domina, który pomnoży korzyści płynące z twojego proekologicznego zachowania.

Nie czekaj, działaj już dziś! (okrzyk agitacyjny sponsorowany przez firmę “Ślemy Śluz”, głównego producenta ekologicznego śluzu gumochłonów).

Arnolda Weissblanca

Rozliczenie

@Becca Hale - 3 fasolki (artykuł)

NASTĘPNA KRWAWA ZBRODNIA

12 lipca 1980 roku

Kolejne ciało ze śladami wampirzych kłów odnalezione ruinach zamku Ardvreck, w Szkocji. To już zakrawa na plagę. Czyżby wprowadzone przez ministerstwo dodatkowe obostrzenia oraz regulacje nie wystarczały?

W tym artykule specjalnym podajemy najświeższe informacje na temat makabrycznego odkrycia, jakiego dokonali nasi uczynni stróże prawa z miejscowego wydziału magimilicji w Szkocji. Z tego, co udało nam się do tej pory dowiedzieć, wynika, że nocą lub we wczesnych godzinach porannych, komendant na służbie otrzymał anonimową sowę, z informacją o znajdującym się w ruinach ciele młodej kobiety. Natychmiast poddał list ten wielowymiarowej analizie, zebrawszy zaś załogę, udał się na wskazane miejsce, gdzie odnalazł zwłoki.

Na miejscu rzeczywiście znajdowało się ciało młodej kobiety ze śladem ugryzienia na szyi. Wstępne badania potwierdzają, że przyczyną jej śmierci było wykrwawienie. Obecnie prowadzimy dochodzenie w tej sprawie, zbieramy dowody oraz zabezpieczamy ślady na miejscu zbrodni. Usiłujemy również odnaleźć nadawcę listu, który donosił o obecności zwłok na terenie ruin... podaje przedstawiciel miejscowej magimilicji, Oilbhreis MacPhail.



Naszym wysłannikom udało się również dotrzeć do informacji na temat tożsamości ofiary. Zmarłą okazała się Esmeralda Moore, zaledwie dwudziestoletnia mieszkanka Hogsmeade. Sąsiedzi pamiętają ją jako uczynną, pogodą dziewczynę, zawsze skorą do pomocy i jedyne wsparcie starzejącego się ojca. Wedle ich relacji, kilka dni przed śmiercią, postanowiła udać się w podróż po Anglii, jako że nigdy wcześniej nie oddalała się od domu.

Z przykrością musimy donieść, że ojciec Esmeraldy, Vasile Moore, powiesił się w następstwie tej tragedii. Nie udało się nam z nim porozmawiać. Nasi informatorzy twierdzą, że nie był w stanie pogodzić się ze śmiercią ostatniej bliskiej mu osoby. Kilka lat wcześniej stracił żonę w tragicznej eksplozji eksperymentalnego eliksiru.

W świetle tych wydarzeń trudno dziwić się, że nastroje w Hogsmeade są napięte. W miejscowym barze zorganizowano spotkanie, na którym w uniesieniu rzucano hasła „śmierć wampirom” oraz „je*ać krwiopijców”.* Dało się słyszeć opinie, że wprowadzone obostrzenia nie są wystarczająco restrykcyjne, a wszystkie osoby o nietypowych przypadłościach należałoby izolować w specjalnie dla nich przygotowanych rezerwatach. W przygotowaniu znajduje się nawet projekt obywatelskiej petycji, która miałaby wzywać ministra do stworzenia takich miejsc odosobnienia dla jednostek, które stwarzają zagrożenie dla normalnych czarodziejów i czarownic.

Hogsemade nie jest jednak jedynym miejscem, w którym doszło do tego typu zgromadzeń. Na terenie całej Anglii obserwuje się poruszenie. Zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy rejestrów oraz idących za nim restrykcji dla wilkołaków oraz wampirów, zbierają się w miejscach publicznych, czasem wychodząc nawet na ulicę w próbach głośniejszej demonstracji swoich poglądów. Przez ulicę Pokątną w Londynie zdążyły się w ostatnich dniach przetoczyć liczne manifestacje. Nie dalej jak wczoraj, magimilicja musiała rozdzielić kłócących się protestantów, aby nie doszło do rękoczynów. W niektórych witrynach zaczęły pojawiać się afisze z napisem Strefa wolna od wilkołaków i wampirów.



Oficjalne stanowisko ministerstwa stanowi, że nie popiera tego rodzaju działań. Osoby dotknięte wampiryzmem czy też likantropią pozostają pełnoprawnymi członkami magicznego społeczeństwa i jako tacy, powinni mieć równy dostęp do usług oraz przestrzeni publicznej. Kwestia bezpieczeństwa obywateli pozostaje przy tym jak najbardziej priorytetowa, stąd nowe rozwiązania, które zdecydowaliśmy się wprowadzić. Wierzymy zresztą, że poprawią one również jakość życia wampirów oraz wilkołaków, zmniejszając nieufność pomiędzy nimi, a resztą magicznego społeczeństwa. skomentował te wydarzenia przedstawiciel Ministerstwa Magii, Benjamin Stickles.

Trudno przewidzieć, jak dalej rozwinie się ta niestabilna sytuacja i jakie kroki zostaną podjęte, aby ją załagodzić. Kolejne morderstwa, takie jak to Esmeraldy Moore, na pewno nie pomagają zwolennikom równych praw dla osób dotkniętych likantropią oraz wampiryzmem. Naszej wysłanniczce specjalnej, Trinie Vallett, udało się jednak dotrzeć do przedstawiciela drugiej strony, która także uważa się za pokrzywdzoną.

To nie nasza wina, że ktoś z podobną przypadłością decyduje się zrobić coś złego. Nie należy w ten sposób generalizować. Gdyby się nad tym zastanowić, wciąż większości morderstw dokonują „zwyczajni” czarodzieje i czarownice, jednak to my znajdujemy się na celowniku, tylko i wyłącznie przez swoją odmienność. Prawda jest taka, że większość z nas próbuje po prostu normalnie żyć i panować nad swoją… chorobą. Powszechny strach, dezinformacja oraz bezpodstawne uprzedzenia nam to jednak uniemożliwiają. Jak możemy stać się częścią społeczeństwa, które nieustannie wypycha nas poza swój nawias? skomentował wampir, który prosił o anonimowość.

Jaka jest wasza opinia w tej sprawie? Prosimy o przesyłanie sów do siedziby redakcji z dopiskiem „Następna krwawa zbrodnia”.

Na koniec oficjalna prośba naszych służb: jeśli ktokolwiek ma jakiekolwiek informacje na temat sprawcy lub sprawców tego morderstwa, proszony jest o zgłoszenie się do najbliższej siedziby magimilicji. Podobnie sprawa ma się w przypadku autora anonimowego zawiadomienia.
Niestety bez dalszych informacji śledztwo może utknąć w martwym punkcie.

*nie jest to oficjalne stanowisko redakcji Proroka Codziennego

Aneira Vaughan

Rozliczenie

@Rennard Lestrange - 3 fasolki (artykuł)

ABSURD PRACY MAGIMILICJI

30 lipca 1980 roku

To był spokojny, letni dzień. Ulicę Pokątną zalał szał zakupów w związku ze zbliżającego się rokiem szkolnym. W gorączce rabatów i promocji na podręczniki, nikt nie miał czasu zastanawiać się czy źle zaparkował miotłę. I niestety! 8 lipca br. doszło do nieprzyjemnej sytuacji pod Magiczną Menażerią. Poszkodowany podczas służby magimilicjantów został czarodziej Randall H., który odmówił publikacji nazwiska, jednakże zgodził się porozmawiać o swoim nieprzyjemnym doświadczeniu z magimilicją.

„Byłem na zakupach, na Ulicy Pokątnej. Wysłała mnie żona z listą. Śpieszno mi było, więc nie zwróciłem uwagi, że miejsce do parkowania mioteł było ZAKAZANE. Na Merlina, przysięgam, że gdy tam stawałem, nie zwróciłem uwagi, a nie byłem jedynym, który tam stawiał miotłę".

I tak doszło do konfliktu pomiędzy cywilem a stróżami porządku; do burzliwej sprzeczki, w której to pokorny obywatel otrzymał mandat za zaparkowanie miotły w niedozwolonym miejscu. Został również przywołany fragment kodeksu ministerstwa, w którym jawnie mówiono o niedozwolonych miejscach parkowania na tym terenie. Pokątna może nie była dobrym miejscem do stawiania mioteł, ale co mają teraz powiedzieć fani motoryzacji, którzy posiadają samochody, motory lub korzystają z innych środków transportu? Z uwagi na wszechobecny niepokój wielu czarodziejów nie ufa magimilicjantom.

„Proszę mi zaufać, wiem co robię…” — przeważnie na tych słowach kończy się rozmowa z przedstawicielem ministerstwa, który nijak nie wykonuje swojej rzetelnej pracy. Otóż przypadek jest bardziej złożony, gdyż po każdej sprawie w ministerstwie magimilicja ukrywa informacje przed interesantami w kwestiach drobnych kradzieży, napadów i wyłudzeń, odbywają się rozprawy w Wizengamocie z naocznymi świadkami.

„Magimilicjant zaczął mnie obrażać podczas swojej służby! MNIE! Jako cywila, który otrzymał mandat, więc postanowiłem rozwiązać sprawę w Wizengamocie w obecności pracowników Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów" — mówił dalej Randall H. — „Byli świadkowie, którzy poświadczyli moje słowa i również przyznali się do parkowania w zakazanym miejscu”.



29 lipca br. Wizengamot ogłosił Randallowi H., że ma obowiązek zapłacić mandat za nieprzestrzeganie przepisów. Wbrew powszechnej opinii, okazało się, że wielu czarodziejów tam parkowało, a jednak magimilicja nie interweniowała w tej sprawie wcześniej. Podczas obchodu po Ulicy Pokątnej wielu widziało to przykre zajście.

Po uważnych obserwacjach służba magimilicjantów powinna zostać zreformowana przez samego Ministra Magii w obecności aurorów i samego komendanta. Magimilicjanci powinni rekrutować rzetelniejszych pracowników, którzy będą mogli wykonywać swoją pracę zgodnie z nałożonymi na nich obowiązkami. Póki co nie został ogłoszony komentarz w tej sprawie przedstawicieli Departamentu Przestrzegania Praw Czarodziejów ani samego Ministra — Edryda Notta.

Czarodzieje nie czują się bezpiecznie, gdy są pod opieką magimilicji. Notorycznie są wysyłane skargi na magimilcjantów za ich grubiańskie zachowanie, a owe skargi nie są sprawdzane przez komendanta. Nie wiadomo do jakiego konsensusu dojdzie Minister Magii, lecz cywile żywią nadzieję, że ten absurd wkrótce się zakończy.

Obowiązkami magimilicji nałożonymi przez Ministerstwo należą m.in.:
1. Informowanie interesantów o postępach w sprawie;
2. Nakładanie kar zgodne z rozporządzeniami Ministerstwa;
3. Rzetelność przesłuchiwania podejrzanych;
4. Wysyłanie raportów do komendanta, który jest zobligowany do informowania szefostwa Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów;
5. Systematyczna kontrola magicznych dzielnic Londynu.

Sprawę skomentował jeden z magimilicjantów, Caesar Blishwick: „Zgodnie z decyzją Wizengamotu, obywatel miał obowiązek zapłacić mandat. Jego roszczenia zostały wysłuchane w Departamencie Przestrzegania Prawa Czarodziejów, wobec czego nie jesteśmy zobligowani do przeprosin poszkodowanego. Respektujemy zarząd, który daje nam wolną rękę do wykonywania swojej pracy, która może dla niektórych być zaskoczeniem, ale jest naprawdę trudna i nie potrafimy się rozdwoić, by każdego z osobna sprawdzać".

Czarodzieje oczekują konkretnej odpowiedzi ze strony pracowników Ministerstwa, nie da się więc określić na dzień dzisiejszy ich postanowienie. Jeden z mieszkańców Ulicy Pokątnej postanowił sprawdzić zakazane miejsce do parkowania w celu wytłumaczenia całej sytuacji. „Jeszcze miesiąc temu to miejsce było płatnym parkingiem. Kleiło się kwit, na którym widniało godzinne stawianie pojazdu w określonym czasie. Odliczone było co do knuta. Nie wiem dlaczego nie zostało to ogłoszone zgodnie z przepisami..." — tłumaczył Joshua Green.

Jeszcze tego samego dnia (tj. 8 lipca) po dyskusji z magimilicjantem, stażystka podarła mandat w towarzystwie poszkodowanego obywatela i oddała miotłę używając ciężkich słów w obecności sierżanta. Jednak kolejny mandat został przekazany listownie w ręce poszkodowanego. W tej sprawie poszedł do magikomendanta magimilicji, który odprawił interesanta z kwitkiem, zamykając mu drzwi przed nosem. Szokujące zachowanie magimilicjantów nie jest żadnym niuansem. Buduje to swoistą awersję do Ministerstwa, które jest odpowiedzialne za ich przewinienia. Po rozprawie w Wizengamocie przyszła kolejna poszkodowana przez magimilicję interesantka.

„Zgłosiłam się po pomoc do jednego z magimilicjantów. Zostałam przydzielona otyłemu pracownikowi, który jedynie udawał, że mnie słucha. Okradziono mnie w biały dzień na trzydzieści galeonów przez złodzieja, który ukradł mi torebkę. Opowiedziałam mu o całej sytuacji, kazał podać mi rysopis tego człowieka, więc powiedziałam, że było ciemno i widziałam jedynie tatuaż na lewym ramieniu. Liczyłam, że zbadają miejsce zbrodni i dojdą do tego, kto mnie okradł. Po spotkaniu z magimilicjantem minęły dwa dni, a ja nie dostałam żadnej informacji o postępach w sprawie".

Nie można zatem uznać, że ta sprawa jest zamknięta. Codziennie dochodzą wieści o problemach porządkowych, które nie są respektowane przez tych, którzy mają temu zapobiegać. Nie wątpliwości, że rosnący absurd pracy magimilicji powinien zostać spenalizowany. Może systematyczne kontrole w św. Mungu na oddziale magipsychiatrii, gdzie magimilicjanci będą sprawdzani czy nadają się do służby jest rozwiązaniem wartym rozważenia?

Według nieoficjalnych komentarzy pracowników Ministerstwa spotkania dotyczące sprawy magimilicjantów trwają w najlepsze. Należy się zatem uzbroić w cierpliwość i przeczekać tę burzę. Podobno do rozmów dołączył również Wizengamot i Minister Magii, który obiecał, że niedługo ta tułaczka się zakończy.

Frances A. Murphy

Rozliczenie

@Frances A. Murphy - 5 fasolek (artykuł + postać pracująca w Proroku)

Ministerstwo Magii pogrążone w żałobie

1 sierpnia 1980 roku

Makabryczne odkrycie. Niewyobrażalne zniszczenia dokonane przed drzwiami, które prowadzą do gabinetów dwóch najważniejszych osób w magicznym państwie. Ranni magimilicjanci, nieobecny Charlus Potter i nieosiągalny dla reporterów Edryd Nott. Wszyscy zastanawiają się jak mogło do tego dojść i to w sercu Ministerstwa! Najważniejszym pytaniem jest jednak... kto konkretnie jest za odpowiedzialny za tak okrutną zbrodnię?

Zastanówmy się wspólnie nad faktami. James Potter, lat 20, kandydat na stanowisko aurora, został znaleziony na I piętrze z przybitym do głowy jelenim porożem. Obok niego, w wyniku przeprowadzonej walki magimilicjantów z zamaskowanymi sprawcami, znalazł się Lucien Rowle, lat 29. Z tego, co udało się nam odkryć, widniał przy nich, na ścianie, przerażający napis "Polowanie rozpoczęte". Czyżby było to nawiązaniem do zainteresowań Ministra Magii? A może... w tym tkwi coś więcej? Przykładowe nawiązanie do rodowego symbolu Rowle'ów? Albo sprawcy postanowili obrać sobie na cel wszystkich czystokrwistych czarodziejów? Mnożą się pytania bez odpowiedzi - szczególnie gdy ani aurorzy, ani magimilicjanci nie są skłonni do rozmowy.



Dotarliśmy jednak do jednego z uczestników akcji, który zgodził się nam zdradzić więcej informacji, pod warunkiem zachowania pełnej anonimowości.

"To, co się tam wydarzyło, to był jeden wielki CHAOS. Zaklęcia leciały w przeróżne strony, powstały zresztą dziury w ścianach i podłodze, a kilku naszych (w domyśle: innych magimilicjantów) poniosło niewyobrażalne urazy z powodu używanej czarnej magii. Ten cały Rowle brał w tym wszystkim udział! Sam widziałem jak się cieszył! Nie zdziwiłbym się, gdyby cały ten ród trzymał się z Sami-Wiecie-Kim".

Ponoć Ministerstwo Magii podjęło już pierwsze poważne kroki w związku z walką ze zwolennikami Sami-Wiecie-Kogo. Apelujemy do swoich czytelników o czujność i nadzwyczajną ostrożność. Strzeżcie się osób z tajemniczym tatuażem czaszki, z której szczęki wysuwa się wąż.

Uważajcie na siebie i swoich najbliższych.
Jak zawsze obiecujemy informować was na bieżąco.

Cassiel Ford

Nielegalne przedmioty poza kontrolą

8 sierpnia 1980 roku


Po ostatnich wydarzeniach, ilość kontroli została zwiększona i większość z nich uderzyła we wszystkie rezydencje oraz obiekty należące do rodu Rowle. Szczególnym zainteresowaniem Ministerstwa cieszą się czaszki i przedmioty o niedoprecyzowanych właściwościach. Z tego, co udało się nam dowiedzieć, kilkanaście z nich zostało już zarekwirowanych. Z pewnego źródła wiemy, że sprawdzenie dobytków pozostałych rodów o wątpliwej reputacji również wchodzi w grę, w tym zawartość ich skrytek, co budzi oczywisty społeczny niepokój. Spytany o komentarz w sprawie prawnych regulacji odnoszących się do przeprowadzanych akcji, Vicent Rosier odpowiedział:

„Szanowni Państwo, wszystko w swoim czasie. Zapewniam, że wraz z szefem Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów, Hectorem Carow oraz z zespołem specjalistów powiązanych z prawem brytyjskim w zakresie handlu magicznego, intensywnie działamy, by móc wszystkim udostępnić rzetelny dokument zawierający opisy wszystkich, mających wejść w życie, wytycznych".

Pomimo powyższego zapewnienia, pojawiają się coraz głośniejsze głosy ze strony przedstawicieli rodów. Szczególnie przeciwne zdają być familie Selwyn, Abbott czy Burke. Ich reprezentanci jawnie wyrażają swoje niezadowolenie i wskazują na potencjalne pole do manipulacji funduszami, jak i bezprawną ingerencję w życie swoich obywateli.

Wśród rozstrzyganych obecnie kwestii są, m.in: zatwierdzone przez oficjalne grupy magicznych kupców i handlowców certyfikaty, kontrole przeprowadzane przez łamaczy klątw i zaklęć, skrupulatnie przyrządzane spisy przez goblinów, które następnie powinny trafić w ręce pracowników Ministerstwa, czy surowsze kary za handel nielegalnymi i czarnomagicznymi przedmiotami.

Nettie Bowin

Plaga nokturnowskich gangów

7 września 1980 roku

Chociaż było to zaledwie miesiąc temu, Nokturn nie próżnuje w niespodziankach. Grupa aurorów nie powstrzymała wszystkich czarodziejów podczas nielegalnych wyścigów, a przy tym potyczki jaka wyniknęła w trakcie. Podejrzenia padają na wielu, jednak trzeba wspomnieć o sytuacji, w której aurorzy odkryli prawdopodobnie atak animaga przemienionego w czarną panterę. Wśród uciekinierów z miejsca zdarzenia znalazło się dwóch dorosłych mężczyzn. W jednej z wielu mrocznych alejek doszło do rzezi, która policzyła sobie ofiary śmiertelne znalezione podczas nieudanej interwencji w złapaniu czarodziejów zakłócających spokój oraz zagrażających bezpieczeństwo obywateli.
Do tej rzezi doszło 16 sierpnia br. Od tamtej sytuacji doszło do stałych patroli na Ulicy Śmiertelnego Nokturnu. Mieszkańcy nie mówią zbyt wiele; każdego kogo spytano o nazwiska i rysopisy osób w to zamieszanych, nikt nie chciał otwarcie powiedzieć kogo widziano. Biuro Aurorów wypowiedziało się na ten temat:

„W obliczu zagrożenia i z podejrzeń jakie padają od naszych aurorów wynika, że w Londynie znajdują się gangi — i to aż kilka — więc aby uniknąć następstw katastrof część magimilicjantów zostało wyznaczonych do patroli mających na celu przyglądania się Nokturnowi rzetelniejszym okiem. Nie zamierzamy mówić szerzej o planach jakie mamy wobec potencjalnych członków gangów, ale zgodnie z ustaleniami Departamentu Przestrzegania Praw Czarodziejów ogłasza się ich natychmiastowe rozwiązanie i ukaranie ich przedstawicieli.”



Wciąż nie ma pewności czy Wizengamot pochyli się nad tą sprawą. Jest to związane z nielegalnym handlem prowadzonym w tamtejszej dzielnicy, aczkolwiek z wywiadu z pracownikiem Międzynarodowej Komisji Handlu Magicznego Marcusem Averym wynika, iż planują wesprzeć magimilicjantów w wykrywaniu zagrożeń gospodarczych. Podniesienie cła za eksportowany i importowany towar — według relacji biura komisji handlu magicznego — powinno zmniejszyć szereg nielegalnej sprzedaży przedmiotów na terenie Nokturnu pomiędzy gangami.
Trzeba również zaznaczyć, że nielegalne wyścigi miotlarskie mają zostać zlikwidowane w niedalekiej przyszłości. Tudzież ma powstać specjalna petycja do Ministra Magii, który ma ją podpisać. Niedawno rozeszła się plotka o likwidacji miotły każdego nielegalnie ścigającego się czarodzieja. Dotychczas Ministerstwo nie pochylało się nad takimi sprawami, jednak po wydarzeniu z 16 sierpnia zaczęto o tym rozmawiać za zamkniętymi drzwiami. Współpraca Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów z Międzynarodową Komisją Handlu Magicznego, w towarzystwie samego Edryda Notta, rozpoczęła się z początkiem września.
Każdy podejrzany o kontakty ze światem przestępczym, m.in. z nielegalnymi organizacjami ma zostać przesłuchany i w ostateczności ukarany. Zamordowanymi osobami znalezionymi podczas interwencji znalazły się osoby, które należały do wspomnianych wcześniej ugrupowań. Kasyno znajdujące się na Nokturnie także ma pozostać pod nadzorem Ministerstwa Magii, a gobliński właściciel przybytku Enubias ma stawić się na przesłuchaniu w Biurze Magimilicji w celu podania nazwisk osób należących do świata przestępczego w dniu 19 września br.

„Aurorzy i magimilicjanci mają ręce pełne roboty, proszę ich nie niepokoić” — oznajmia jeden z pracowników Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów.

Zatem na razie nie można dowieść niczyjej winy. Jedynymi poszlakami są ślady po zaklęciach widocznej w alejce, a także krew ofiar potyczki gangu. Z dotychczasowych badań wynika, że jednym z nich był Arnold Guerra, który brał udział w wyścigach miotlarskich jednego z gangów. Według wyników badań podpisanych przez Antoniusa Pingtona z oddziału Zatruć Eliksilarnych i Roślinnych, czarodziej został otruty, a następnie rzucono na niego Zaklęcie Niewybaczalne. O innych ofiarach nadal nie ma podanych informacji, acz zapewnienia ze strony przedstawicieli prawa są obiecujące.
Lokalizacja pochówku zamordowanych czarodziejów pozostaje jednak tajemnicą.

Frances A. Murphy

Rozliczenie

@Frances A. Murphy - 3 fasolek (artykuł + postać pracująca w Proroku, zmniejszona ilość z uwagi na krótszy tekst)

Kto zostanie nowym zastępcą Ministra Magii?

14 września 1980 roku


Szumne odejście Charlusa Pottera z stanowiska, po tym, co stało się z jego synem, Jamesem Potterem, pozostawiły w ministerialnej społeczności pustkę. Pustkę, którą należało niezwłocznie zapełnić, żeby Ministerstwo Magii mogło prosperować tak jak zawsze. Chętnych było mnóstwo, każdego dnia docierały zgłoszenia, ale po ich weryfikacji w celu potwierdzenia zgodności z prawem magicznym, a także po przeliczeniu wstępnych głosów, wyłoniono czwórkę, która miała stanąć w wyścigu o pełnienie drugiej najważniejszej roli w magicznym rządzie.
Poniżej prezentujemy sylwetki każdego z kandydatów, wzbogacone wypowiedziami, którymi podzielili się na łamach Proroka. Mamy nadzieję, że to ułatwi podjęcie decyzji każdemu obywatelowi, który przynależy do magicznej części Wielkiej Brytanii i ma aktywne prawo wyborcze.

Rhona Greengrass

Z informacji do których udało się nam dotrzeć wynika, że miała bardzo udany debiut w Klubie Arystokracji i ówczesna przewodnicząca wróżyła jej dużą karierę. Rhona jednak postanowiła udać się w podroż i poświęcić badaniu nowych gatunków roślin. Jej liczne publikacje zostały przyjęte z dużym entuzjazmem przez środowiska naukowe, choć część z nich jest teraz podważana przez norweskich botaników. Rhona jednak dzielnie walczy o swoje racje. Nie można też zapominać o talencie oratorskim i eliksirotwórczym. Powróciła ona rok temu do Wielkiej Brytanii i jak lubi podkreślać: "Tutaj czuję się najlepiej. Szkocja to mój dom.". Oprócz polecenia przez samego Ministra Magii, Edryda Notta, program wyborczy Rhony Greengrass jest bardzo obiecujący. Przede wszystkim jest ona za tym, żeby wspierać młodych badaczy, stawiać na dialog w kwestii wampirów i wilkołaków, przy równoczesnym poszanowaniu każdego ludzkiego życia i otoczyć opieką porzucone dzieci magiczne, które do dnia dzisiejszego przebywają w mugolskich sierocińcach, bardzo często nie zdając sobie spawy ze swoich wyjątkowych umiejętności.
Obiecuję wam, że każdą sprawę ważną dla Was, potraktuję na poważnie i uczynię wszystko, co w mojej mocy, żeby sytuacje z lipca się nie powtórzyły. Razem zmieńmy teraźniejszość na lepsze.
Rhona zna się także na prawie i potrafi walczyć o swoje. Jej dobre kontakty z Ameryką Północną i Południową, z całą pewnością, mogłyby się przysłużyć wszystkim Anglikom. W wolnym czasie chętnie odwiedza miejsca sztuki, w których, jak sama podkreśla, lubi oddawać się przemyśleniom i rozmyślać nad tym jak jeszcze ulepszyć świat. Na wiecach chętnie podchodzi do kobiet i dzieci i posyła delikatne uśmiechy mężczyznom.
Z pewnością niejedną osobę dziwi fakt, iż Minister Nott zaproponował właśnie ją na to stanowisko, lecz, jak się dowiedzieliśmy, Rhona Greengrass zdaje się mieć dobry wpływ na głowę magicznej społeczności i nie byłaby to ich pierwsza współpraca w życiu, co budzi zarówno aprobatę jak i liczne wątpliwości  w związku z domniemywaną obiektywnością, którą przecież zastępca Ministra Magii powinien się oznaczać.

Elfias Doge

Czarodziej cieszący się nie tylko zaufaniem samego dyrektora Hogwartu, Albusa Dumbledore'a, ale i uznaniem wśród czarodziejskich prawników. Jego rzetelne i stanowcze podejście do przepisów budzi podziw i to za jego sprawą wprowadzono sporo poprawek, dzięki którym obecnie łatwiej nam się żyje. Chociażby doprecyzowane znamiona czynu zabronionego magicznie dokonane w 1968 lub zasady ochrony źródeł magii z 1971, które w każdym momencie mogłyby zostać zbrukane przez nieświadomych obywateli bawiących się lekkomyślnie magią, to jego zasługa. Pomimo wielkiej niewiadomej jaka zdaje się kryć za Elfiasem Dogem, ten chętnie rozmawia z mediami i dzieli się swoimi przemyśleniami na temat tego, na czym powinna się skupić obecnie polityka. Należy z całą stanowczością zaaplikować nowe rozwiązania wobec panującego bezprawia na ulicach i zadbać o bezpieczeństwo przestraszonych obywateli. Nie można przy tym wykluczać z naszego środowiska nikogo, dotyczy to zarówno osób zarażonych likantropią jak i wampiryzmem. Trwają zresztą badania, które mogą nam pomóc w rozwiązaniu tego konfliktu. Nie wspomnę nawet o osobach pochodzenia mugolskiego, bo już dawno powinniśmy przestać się pochylać nad czymś, co jest im zagwarantowane przez prawo, które przecież sami skonstruowaliśmy z myślą by każdy czarodziej czuł się częścią magicznej społeczności. Odpowiada od razu na zadane pytanie przez dziennikarza.  
Wykształcony pracownik Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów zdaje się trzymać na uboczu i miewa cięty język, ale sprzyja to poparciu, które z każdym dniem robi się coraz większe. Na wiecach przemawia często ostatni, ale jest zawsze dobrze przygotowany, rzeczowo podchodząc do każdego zagadnienia. Część jego przeciwników wytyka mu jednak zbyt pobłażający stosunek do wampirów i wilkołaków, co ma kłócić się z przywróceniem porządku w Wielkiej Brytanii.

---

Famer Sprawiedliwy

Jeden z czterech kandydatów na stołek doradcy ministra jest goblinem. Sprawia to, że społeczeństwo czarodziejów jest podzielone. Od wieków gobliny były podziwiane za ich pracowitość oraz staranność w wykonywaniu pracy. Niestety zdecydowaną skazą na ich życiorysie jest olbrzymi materializm. I chociaż sam Famer zapewnia, że w swojej posłudze będzie się kierować dobrem czarodziejów i czarownic trudno powiedzieć, że cieszy się poparciem wielu czarodziejów i czarownic. Na jednym ze swoich wieców przedstawił dość obszerny program wyborczy. Jednak głównym jego punktem nad którym Famer Sprawiedliwy przeznaczył prawie godzinę była walka i ukrócenie samowolki magimilicji, która w ostatnich czasach dość mocno dawała się we znaki zwykłym szarym obywatelom. W końcu nie tak dawno artykuł dziennikarki Frances A. Murphy o próbie wręczenia nieuzasadnionego mandatu przez pracownika magimilicji odbił się głośnym echem wśród czarodziejów. Wielu z nich również postanowiła wysłać do magikomendanta sowy z informacją o niekompetencji jego pracowników. Ten, jednak wedle wielu świadków nie podjął żadnego działania, które miałoby na celu opanować magimilicjantów przed karaniem za głupoty obywateli. Famer wyraźnie zapowiedział regularne wizytacje w oddziale magimilicji oraz dokładne kontrole zewnętrzne, które mają sprawdzić czy magimilicja dba o dokumenty z należytym szacunkiem. Zapowiedział również podwyższenie wymagań do dostania odznaki magimilicjanta, gdyż jego zdaniem obecne egzaminy i próg przyjęcia stażystów jest żałośnie niski co skutkuje tym, że każdy żółtodziób może dostać odznakę i magiczne kajdanki. Magimilicjanci, którzy mają stać na straży naszego bezpieczeństwa powinni być wzorem najwyższych cnót. Z żalem musze stwierdzić, że obecnie bliżej im do małp skaczących w klatkach. Odpowiedział wprost na jedno z pytań dziennikarza.
Bez względu na to jak społeczność czarodziejska jest nastawiona na gobliny nie można temu kandydatowi odmówić pewnych zasług. W roku 1973 tylko dzięki niemu nie doszło do wielkiego rozłamu w Banku Gringotta, gdzie czarodzieje przechowują swoje oszczędności w przekonaniu, że są tam bezpieczne. Niektóre gobliny zażądały mniej godzin pracy. Protesty, które miały miejsce sparaliżowały kompletnie działanie baku. Dopiero Famer Sprawiedliwy wpłynął na zarządcę banku, który ukrócił tę samowolę i sprawił, że Bank Gringotta ponownie wrócił na prawidłowe tory działania.
Gobliny nie mogą pracować ani mniej, ani więcej. Jesteśmy jak dobrze naoliwiona maszyna. Jeżeli jedna z zębatek się wyszczerbi trzeba ją albo naprawić, albo wyrzucić. Tylko wtedy cały mechanizm ma szansę działać bez zarzutów. Tego samego chcę dla czarodziejów i czarownic. Wyjaśnił prasie. Goblin zyskał dość szybko zwolenników, ale również przeciwników. Trudno zaprzeczyć, że magimilicja faktycznie wymaga reformy, ale pytanie brzmi, czym właściwie kieruje się Famer. Czy chce zrobić to dla dobra ogółu, czy raczej, tak jak każdy goblin, widzi w tym jedynie dobry interes?

Ellery Flint

O tyle, o ile kandydatura goblina sprawiła, że czarodzieje popadli w głębokie zdziwienie to wystawienie przez czarodziejską arystokrację przedstawiciela rodziny Flint dziwiło tylko troszkę. Każdy bowiem sądził, że kandydować będzie ktoś z rodziny Crouch. Zdziwienie, jednak niezwykle szybko ustąpiło miejsca ciekawości. Tym bardziej, że plakaty wyborcze Ellery'ego Flinta był nie tylko kontrowersyjne, ale otwarcie krytykowały obecny system.
Jestem głosem ludzi, którzy żądają... powtarzam, żądają zmiany systemu, który się nie sprawdza. Wielu czarodziejów patrzyło na te słowa z przymrużeniem oka. Rodzina Flint nie należy do ubogich rodzin. Patrząc chociażby na garnitur oraz drogie cygaro z którym wystąpił Ellery Flint na wiecu, można powiedzieć, że daleko mu do biedny, której pomimo lat osiemdziesiątych doświadcza wielu czarodziejów.
Było ciemno to prawda, a wiadomo, że najciemniej mają ludzie najubożsi, ale obiecuje, że dzięki mnie w naszym kraju ciemność już nigdy nie zagości. Wielu uczestników wiecu wydała się być przekonana, gdyż po tej wypowiedzi rozległy się gromkie wiwaty, które Flint uciszył krótkim skinieniem dłoni.
Podniosę wszystkim czarodziejom i czarownicom - niezależnie od pochodzenia, wykonywania pracy czy wykształcenia - płacę. Zamierzam również wprowadzić specjalną pomoc finansową najbiedniejszym rodzinom czarodziejów. To będzie koniec przywilejów i podwyżek dla polityków. Wystarczy kolesiostwa w departamentach oraz krzywdzenia szarego obywatela. Obywatele muszą mieć pewność, że Ministerstwo Magii zawsze jest w gotowości pomóc potrzebującym.
Ellery Flint zdobył sympatię wielu czarodziejów. Przeprowadzona ankieta po wiecu wskazała jasno, że ponad połowa zebranych odda swój głos na tego kandydata. Poparcie to wzrosło dodatkowo po odwiedzinach kandydata w Świętym Mungu. Ellery Flint zapowiedział wówczas utworzenie specjalnego funduszu, który miałby na celu finansowanie szpitala oraz wzniesienie go na zupełnie nowy lepszy poziom. Niestety nawet ten kandydat nie zyskał kompletnego zaufania czarodziejów i czarownic. Wszystko to przez jeden punkt jego programu. Flint chce wprowadzenia specjalnego rejestru czarodziejów półkrwi oraz pochodzenia mugolskiego. Tłumaczył to tym, że dzięki takiemu rejestrowi łatwiej będzie ustalić, kto potrzebuje natychmiastowego zastrzyku gotówki. Jednak wielu czarodziejów jasno wskazuje na jego dość mocne powiązania z rodziną Black, która należy do niezwykle konserwatywnych, jeżeli chodzi o czystość krwi. Obrońcy praw mugolaków obawiają się, iż taki rejestr może być wstępem do prześladowań. Historia w końcu zna już takie przypadki.

Cassiel Ford

TRAGEDIA W ROZBRYKANEJ RÓŻDŻCE

1 listopada 1980 roku

W halloweenową noc na Nokturnie doszło do tragedii, która wstrząsnęła okolicznymi mieszkańcami jak i również niektórymi arystokratami.
W dzielnicy czerwonych latarni — tak jak niektórzy mówią — znaleziono martwego Arnolda Croucha w kałuży krwi, w podartej czarodziejskiej szacie. Jego ciało zostało wywleczone na próg Rozbrykanej Różdżki.
Arnold Crouch (34 l.) był przeciwnikiem Ministra Magii Edryda Notta, który ogłosił, że zamierza założyć MOPS — Magiczną Organizację Praworządnej Społeczności — mająca być propozycją, a także alternatywą dla czarodziejów żyjących w przekonaniu, że zbrukana krew nie powinna być przyjmowana w gronie czarodziejów. Założenia partii głosiły brak edukacji dla czarodziejów o mugolskim pochodzeniu, braku pomocy uzdrowicieli w szpitalu Św. Munga, a także brak skrytek bankowych w Banku Gringotta. Arnold Crouch był również zawodnikiem Quidditcha. Za życia był znany z kontrowersyjności; chociażby ze względu na znajomości z rosyjską mafią, głosił, że feministki porywają czarodziejów i mugoli, by przejąć władzę nad światem. Pan Crouch miał zadziwiająco skrajne poglądy, lecz jako członek magicznego świata był przyjmowany z otwartymi ramionami.
Państwo Crouch ogłosili, że w najbliższych dniach odbędzie się pogrzeb zawodnika sportowego, lecz nie skomentowali całej sprawy. Jednym ze spokrewnionych osób jest szef biura aurorów — Edward Crouch, który wypowiedział się na ten temat:
„Arnold był kuzynem, który gardził moją żoną. Na rodzinne spotkania przychodził nietrzeźwy i był wrzodem na czterech literach całej rodziny. Wieść o jego śmierci nie była przykrą wiadomością dla MNIE, ale rozumiem, że jego rodzice przechodzą bardzo trudny okres w swoim życiu. Ze względu na pokrewieństwo między nami, zamierzam zbadać tę sprawę do końca.”
Przyczyną śmierci może być napaść na sportowca przez rosyjskich gangsterów podczas pobytu w Rozbrykanej Różdżce. Arnold został skradziony ze wszystkich oszczędności, z ubrań i cuchnął fekaliami. Należy również wspomnieć o obrażeniach, które zmarły poniósł:
„Kilka złamanych żeber, przegryziona tętnica szyjna, siniaki na plecach, a także ślady po kobiecych paznokciach. Podejrzewamy, że jest to robota wampira.” — zdradził Andriej Devraux z oddziału urazów magizoologicznych.
Ostatnimi czasy nagonka na wampiry i wilkołaki wydaje się nieustannie ciągnąć bez końca, a coraz więcej ataków powoduje spore zamieszanie w całej magicznej Wielkiej Brytanii. Atak na Arnolda Croucha może przysporzyć wiele zamieszania wśród graczy Quidditcha jak i również polityków wspierających jego działania. Szereg zniknięć oraz napaści sprawił, że nikt w Londynie nie może czuć się bezpiecznie. Aurorzy badają sprawę w Rozbrykanej Różdżce, dowiadując się, że przebywa tam bardzo dużo istotnych postaci z Ministerstwa Magii. Potwierdzono, że Arnold Crouch był stałym bywalcem Loży VIP. Rozbrykana Różdżka to miejsce uciechy dla ciała. Jest bardzo popularna wśród męskiej części społeczeństwa, jednak problematyczne staje się, że nie jest zarejestrowana i zatwierdzona przez Komisję Handlową.
Kolejna sprawa handlowa staje pod znakiem zapytania, a do tej pory nie zostało zbadane skąd nagły brak towaru na sklepowych półkach. Rozrastający się nielegalny biznes może spowodować ogromny wzrost przestępczości w całym Londynie.
Wciąż nie mamy informacji co zamierza zrobić z tym Minister Magii. Wciąż ściśle są przestrzegane procedury w sprawie wampirów i wilkołaków, jak również notorycznie trwają rozmowy o konsekwencjach nielegalnego handlu.
Arnold Crouch był kolejną z ofiar, których liczba nie maleje. Natomiast jego śmierć spowodowała ogromny zamęt w Ministerstwie Magii. Jego sprzymierzeńcy jawnie oskarżają Edryda Notta o zlecenie śmierci swojego rywala. Angus Salmond pracujący w Departamencie Magicznych Gier i Sportów uważa, że utrata doświadczonego zawodnika Quidditcha jest jedną z najbardziej dotkliwych śmierci legend sportu. Arnold grywał w drużynie u boku Louisa Poole’a — gwiazdy sportowej znanej z licznych romansów i nieprzyjaznego stosunkowi do magimilicji.
Trzeba również wspomnieć o złym okresie pana Croucha w sporcie, gdyż z relacji trenera wynikało, że zawodnik przychodził nietrzeźwy na treningi jak i same zawody. Przyczyniło się do tego, że ranga Croucha gwałtownie spadła. Możliwe, że przyczyną był alkoholizm.
Jedna z kochanek przesłuchana przez jednego z aurorów wspomina o Arnoldzie w następujący sposób:
„Zawsze przychodził zdenerwowany, nie lubił rozmawiać o Quidditchu. Krytykował Edryda Notta za złe zarządzanie Ministerstwem Magii. Chciał zająć jego w miejsce w następnych wyborach. Wiedziałam, że ma kontakt z rosyjską mafią, która sponsorowała jego pomysł powstania partii MOPS, ale podejrzewam, że gdyby to się stało, nad Ministerstwem wisiałyby czarne chmury. Arnold lubił BDSM dlatego nigdy nie lubiłam jak przychodził.”
Zaś kolejna ogłosiła, że Arnold miał być ojcem jej dziecka. Zgodnie z wolą Croucha, dziewczyna dokonała nielegalnej aborcji 6 stycznia br. Na prośbę dziewcząt nie podajemy ich imion ze względu na ich bezpieczeństwo.
Nie wiemy jak długo zajmie aurorom doszukanie prawdy o Arnoldzie Crouchu, lecz z wniosków, do jakich można łatwo dojść był to człowiek ambitny i bezwzględny. Tragedia w Rozbrykanej Różdżce na pewno nie zniknie z ust bywalców, a prawdopodobny atak wampira wciąż usłany jest tajemnicą.

Frances A. Murphy

Rozliczenie
@Frances A. Murphy - 3 fasolki (artykuł + postać pracująca w Proroku, zmniejszona ilość z uwagi na krótszy tekst)

Tragedia na meczu Quidditcha!

8 listopada 1980 roku


Gdyby trzeba było wskazać jeden z najniebezpieczniejszych magicznych sportów, to wybór padłby niechybnie na Quidditcha. Zawodnicy podczas gry znajdują się wiele metrów nad ziemią i w każdej chwili muszą być przygotowani na twarde lądowanie. Dodajmy do tego jeszcze próbujące połamać im kości tłuczki i często nie mniej agresywnych przeciwników. Doskonale wiedział o tym Louis Poole, który wielokrotnie ulegał w przeszłości różnorakim wypadkom. Tym razem jednak jego udziałem stała się tragedia, na której widok kibicom na moment stanęły serca.

3 listopada 1980 roku Louis Poole był jednym z zawodników, którzy próbowali dla swoich drużyn wywalczyć awans do finałów ligi. I choć spodziewano się zaciętej walki, nikt nie mógł przewidzieć tego, co naprawdę wydarzyło się na boisku…
Grim Reapers, dla których gra obecnie Poole, stanęli w szranki z Appleby Arrows, na stadionie w północnej Anglii. Bukmacherzy w całym Zjednoczonym Królestwie stawiali na wygraną Szkockiej drużyny, jej zawodnicy byli bowiem w szczytowej formie i szturmem przeszli przez dotychczasowe eliminacje. Wystarczyło im tylko wylecieć na boisko, zdobyć wystarczającą przewagę i pochwycić złoty znicz, zanim zrobi to szukający drużyny przeciwnej. Mecze rozgrywane przez nich do tej pory wskazywały zaś na to, że podobna sztuka była całkowicie w zasięgu ich możliwości.
W dniu meczu dopisywała ponadto wyjątkowo jak na Wielką Brytanię piękna, jesienna pogoda. Niebo było czyste i błękitne, całkowicie pozbawione chmur, dzięki czemu ciepłe słońce przyjemnie grzało wszystkich zgromadzonych na stadionie, a kibicie niewątpliwie dopisali! Na trybunach trudno było doszukać się choć jednego wolnego miejsca, a z ust rozochoconego tłumu wydobywały się śpiewy i okrzyki. Nawet wiatr postanowił nie utrudniać zawodnikom gry i tylko od czasu do czasu dawał o sobie znać nieśmiałymi podmuchami, które przyjemnie chłodziły rozgrzane ciała. Jednym słowem: panowały idealne wręcz warunki do Quidditcha.
W końcu zawodnicy pojawili się na płycie boiska, a sędzia wypuścił tłuczki i znicza. Niedługo później w powietrze pomknęli także sportowcy a wraz z nimi kafel. Mijały minuty, podczas których ścigający obu drużyn raz po raz zdobywali punkty, odnajdując luki w obronie przeciwników. Kibiców niemalże bez reszty zajmowały złote obręcze umieszczone na wysokich słupach, bo tłuczki wydawały się być jakieś dziwnie spokojne. Być może zresztą to pałkarze wykonywali tak świetną robotę, nie dopuszczając do żadnych poważniejszych kolizji pomiędzy graczami swoich drużyn a tymi spragnionymi krwi piłkami. Po każdym golu zdobytym przez Appleby Arrows, w powietrze leciał deszcz świetlistych strzał, przypominając o dziwnym zwyczaju ich kibiców, aby w ten sposób świętować uzyskanie kolejnych punktów.
W końcu, po trzech kwadransach rozgrywki, na trybunach podniosła się wrzawa, a wszystkie spojrzenia przeniosły się na szukających, którzy rozpoczęli pogoń za Zniczem. To był idealny moment, by wprowadzić do gry dawkę niespodziewanego zamętu, tak fatalnego w skutkach, jak się później miało okazać. Miotła Benjamina Montgomery, jednego ze ścigających Strzał, wyrwała do przodu, niosąc na sobie zawodnika próbującego odzyskać na nią panowanie. Niestety na próżno. Entuzjastyczny doping kibiców w przeciągu kilkunastu sekund zmienił się w paniczne okrzyki. Louis Poole zbyt późno zorientował się w sytuacji: szybkie manewry i zwody nie pomogły, bo przeciwnik, a raczej jego pojazd wydawały się uwziąć na pałkarza. Wystarczyło jedno draśnięcie ogona miotły Poole’a, by przy takiej prędkości gracz Reapersów wywinął przysłowiowego orła i zaliczył bliskie spotkanie z metalowym słupem bramki. Uderzył w niego z takim impetem, że aż zadzwoniło, a potem zleciał prosto w piach, który słabo zamortyzował upadek z tak dużej wysokości i tam pałkarz najprawdopodobniej stracił przytomność. Szybko podbiegli do niego członkowie sztabu magimedycznego, ale uraz Poole’a był na tyle poważny, że trzeba było go jak najszybciej przetransportować do szpitala.
Kiedy wymieniono miotłę Montgomery’ego, który na szczęście jakoś utrzymał się wcześniej na szwankującym modelu, mecz został wznowiony. Niestety Znicz zdążył zniknąć w czasie  zamieszania, a po stracie swojej gwiazdy, gracze Grim Reapers zapodziali gdzieś całą swoją energię i polot, w efekcie przegrywając z Appleby Arrows 120:240 i tracąc szanse na mistrzostwo, które wydawało się na wyciągnięcie ręki.

Czy Louis Poole żyje?

W prasie natychmiast pojawiło się mnóstwo plotek dotyczących stanu zdrowia tego znakomitego brytyjskiego pałkarza oraz międzynarodowej gwiazdy Quidditcha. W niektórych gazetach pojawiły się informacje o tym, że pomimo względnie stabilnego stanu pacjenta istnieje spore prawdopodobieństwo, że Louis Poole już nigdy nie obudzi się ze śpiączki, do której doprowadzono za pomocą specjalnych eliksirów po tym, jak trafił on do szpitala. Inni twierdzą, że wpadł nią w efekcie poważnego urazu mózgu, wywołanego uderzeniem w głowę.

Sophie Ruiz, rzeczniczka drużyny narodowej Anglii, zaapelowała do fanów, aby podchodzili z ogromnym dystansem do informacji przekazywanych przez osoby niemające bezpośredniego kontaktu ze szpitalem Św. Munga. Pomimo tego, w środowisku miłośników Quidditcha wybuchła panika, kiedy w jednej z gazet pojawiło się zdjęcie poszkodowanego gracza. Według niektórych fotografia pochodząca z anonimowego źródła została jednak sfabrykowana lub wykonana podczas jednego z poprzednich pobytów Poole’a w Mungu.



Nie zmienia to faktu, że wielokrotnie nagradzany reprezentant Anglii leży tam już piąty dzień, a dotychczas nie podano żadnych oficjalnych informacji dotyczących stanu jego zdrowia. Można więc przypuszczać, że nadal jest on krytyczny, co jedynie potęguje zaniepokojenie fanów. Ruiz próbowała uspokoić ich, mówiąc, że rodzina Louisa w pełni ufa lekarzom opiekującym się sportowcem i jest bardzo zadowolona z zapewnionej mu w Św. Mungu opieki. Wydaje się jednak,  że lepiej zostałyby przyjęte jakiekolwiek konkrety na temat obecnego stanu Poole’a. Wygwizdana i wybuczana Ruiz opuściła w efekcie konferencję prasową zorganizowaną przed finałem ligi, w którym Gream Reapers nie wezmą w tym roku udziału prawdopodobnie właśnie w efekcie tego tragicznego upadku.
Przed swoim odwrotem, zdążyła jednak odnieść się do licznych teorii spiskowych dotyczących dziwnego zachowania miotły ścigającego Strzał, zapewniając obecnych, że w kwestii tej prowadzone jest obecnie śledztwo przez zespół bezstronnych specjalistów. Według niektórych w sprawę zostali zaangażowani nawet aurorzy, co potwierdzałoby możliwość ingerencji osób trzecich, z jakichś powodów zainteresowanych wygraną Appleby Arrows lub wysłaniem Louisa Poole’a do szpitala. Co bardziej radykalni spekulanci, dopuszczają nawet możliwość, że byliśmy świadkami próby morderstwa.

Na razie jednak pozostaje nam tylko czekać na oficjalne informacje zarówno te dotyczące stanu zdrowia Louisa Poole’a, jak i wyników toczącego się śledztwa.

Terry Martin

Rozliczenie
@Becca Hale - 3 fasolki (artykuł)

Wojna w Ministerstwie Magii

21 listopada 1980 roku

Od dłuższego czasu docierają do nas informacje o narastającym konflikcie pomiędzy wydziałem magimilicji a aurorami. Nikt jednak nie przypuszczał, że z pozoru niewinny konflikt zacznie przybierać tak dramatyczną formę. Sam magikomendant zapytany o komentarz w tej sprawie, wielokrotnie odmawiał udzielania jakichkolwiek informacji. Również jego podwładni, zdawali się nabrać wody w usta. Na szczęście nasi zdolni dziennikarze nie odpuszczali i jednemu udało się dotrzeć do jednego ze stróżów czarodziejskiego prawa, który zirytowany panującą atmosferą zgodził się udzielić krótkiego anonimowego wywiadu odnośnie panujących relacji pomiędzy magimilicją a aurorami.

,,To co dzieje się ostatnio to jakiś wyjątkowo mało zabawny żart. Aurorzy wręcz odbierają nam pracę, zajmując się sprawami, które kompletnie nie dotyczą ich wydziału. Mało to czarnoksiężników biega po ulicy, że muszą nam przeszkadzać?"

Żalił się magimilicjant z trudem powstrzymując silną gestykulację rąk.

,,Weźmy, chociażby niedawną sytuację i samobójstwo Andreasa Peraza. Przybywamy na miejsce zdarzenia, badamy denata, a tu nagle teleportują się aurorzy informując, że od teraz oni tym się zajmują. Ja rozumiem, że magimilicjanci są dość nowym tworem, ale po to powołano nasz wydział, aby aurorzy mogli skupić się na gonieniu za czarnoksiężnikami. Ten-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać i jego poplecznicy panoszą się, mordują ludzi bez żadnych skrupułów, a aurorów wówczas nie ma na miejscu, kiedy są naprawdę potrzebni. Konflikt ten nie zakończy się jeżeli aurorzy nie zaczną traktować nas jak równych sobie, a nie jak czarodziejów gorszego sortu."

Wywiad z pracownikiem magimilicji był przepełniony złością, ale również swoistym żalem oraz bezradnością, gdyż obecny Minister Magii wydaje się nie być zbyt zainteresowany tą sprawą. Pozostaje, jednak pytanie: Czy konflikt tak istotnych służb, jakim bez wątpienia są aurorzy oraz magimilicjanci, w tych trudnych czasach, w których człowiek, przestaje ufać drugiemu człowiekowi, jest potrzebny? Czy to nie wzmocni jedynie strachu i niepokoju obywateli? W każdym razie nasi dziennikarze trzymają rękę na pulsie i będą informować o postępach w rozwiązywaniu tego sporu.

Dylan Hancock

Samobójstwo czy morderstwo?

7 grudnia 1980 roku

Z przykrością musimy poinformować, że 6 grudnia w swoim mieszkaniu został odnaleziony martwy Andreas Peraza. Niektórzy z was mogą kojarzyć go jako zwycięzcę plebiscytu na głos rok 1979. Andreas pochodził z rodziny czarodziejów, chociaż sam nie przejawiał żadnych magicznych zdolności, co czyniło go charłakiem. Był jednak w stanie ująć wiele osób za serce swoim cudownym głosem, co też zagwarantowało mu wygraną a tym samym pokonanie Francisa Parkinsona. Wygrana ta spotkała się z wielkim sprzeciwem zagorzałych konserwatywnych przedstawicieli błękitnokrwistych rodów. Wielokrotnie wnoszono o unieważnienie plebiscytu lub ponowne głosowanie. Niestety apelacje te nie spotkały się z żadnym odzewem.
Francis Parkinson stał się głównym podejrzanym w sprawie potencjalnego samobójstwa Perazy. Jak podkreślają to magimilicjanci, denat potencjalnie mógł stać się ofiarą Imperiusa. Pod uwagę są brane różne scenariusze. Dodatkowo, na niekorzyść czarodzieja, przemawiają świadkowie, którzy zeznali, iż jakiś czas temu widzieli mężczyznę w towarzystwie ofiary. Od tamtego czasu Andreas miał zachowywać się dziwnie, zupełnie jak nie on.

,,To był miły i grzeczny człowiek. Nie miał nigdy myśli samobójczych, był pogodny... zawsze starał się znaleźć rozwiązanie swoich problemów. Pomimo jego przypadłości staraliśmy się zapewnić mu normalne życie, aby nie musiał się niczego wstydzić."

Wyjaśniła zrozpaczona matka Andreasa Perazy. Zdanie jego rodziców potwierdzali również bliscy znajomi, którzy nie mogą uwierzyć w to, co się stało. Członek rodu Parkinson został zresztą tymczasowo aresztowany przez magimilicjantów jako potencjalny podejrzany. Za sprawą rodziny oraz znaczących znajomości został jednak wypuszczony na wolność.

,,Zeznania Pana Parkinsona są ściśle tajne i nie mogą zostać udostępnione. Podejrzany podtrzymuje jednak, że jest niewinny. A my nie możemy trzymać go w areszcie bez żadnych, obciążających go dowodów."

Wyjaśnił magikomendant podczas oficjalnej konferencji prasowej. Naszym dziennikarzom udało się dotrzeć do rodziny oskarżonego. Nie byli oni skłonni odpowiedzieć na zadawane pytania. Zamiast tego wydali publiczne oświadczenie.

,,Rozumiemy, że ostatnie wydarzenia, jakie miały miejsce w Ministerstwie Magii, tragiczna śmierć Jamesa Pottera, oraz odkrycie, że jeden z czystokrwistych był  prawdopodobnie poplecznikiem Tego-Którego-Imienia-Nie-Wolno-Wymawiać, nadszarpnęło zaufanie ludzi, ale apelujemy do wszystkich tych, którzy są rozsądni. Nie każdy czystokrwisty ma konszachty z czarną magią."

Oświadczenie to spotkało się z dość dużą dozą dystansu. Niektórzy wytykali rodowi Parkinson, że ich negatywne podejście do mugoli może przeczyć tym słowom.
Pewne jest to, że prawda w związku ze śmiercią Andreasa Perazy będzie jeszcze przez długi czas dla nas nieosiągalna. Magimilicjanci pracują ciężko nad tą sprawą, ale złożenie w całość tej układanki nie wydaje się być takie proste.
Przypomina to raczej mozolne układanie magicznych puzzli, gdzie wciąż jest wiele niedopasowanych do siebie elementów.

Ava Singh

KRWAWY KONFLIKT NA NOKTURŃSKIM PODWÓRKU

25 grudnia 1980 roku

,,Nie pamiętam”, „Poprzednie wyjaśnienia zostały narzucone przez magimilicję”, „Nie jestem członkiem gangu”, „Nie brałem udziału w bójce”, „Odmawiam składania wyjaśnień”. Podejrzani powtarzali tych kilka zdań jak mantrę, gdy poddawano ich serii przesłuchań prowadzonych przez funkcjonariuszy magimilicji. Przedmiotem dochodzenia był niedawny atak czarodziejów i czarownic powiązanych z irlandzką mafią, którzy obrali na swój celownik członków gangu miotlarskiego. Na alei Śmiertelnego Nokturnu wybuchła zaciekła walka, którą wielu gangsterów przypłaciło życiem. Sama, jak przypuszczają śledczy, przywódczyni posługująca się pseudonimem „Krwawa Mary” walczy teraz o życie w Szpitalu Świętego Munga, ale o tym więcej w dalszej części artykułu.

Jedna z funkcjonariuszek magimilicji, posterunkowa Geraldine Nicholson, wypowiedziała się następująco:
”To nie była czysta robota. Irlandczycy są zbyt szaleni, żeby bać się czegokolwiek, nawet depczącej im po piętach magimilicji. Nie zdziwiłabym się, gdyby przyszli pijani, a całą tę sieczkę traktowali jak rodzinne spotkanie”. Ale koniec końców jesteśmy przecież na Nokturnie, te dranie są do tego przyzwyczajone.

Obecni na miejscu zdarzenia funkcjonariusze magimilicji ustalili, że większość ofiar tej krwawej potyczki należy do lokalnego gangu głównie zajmującego się nielegalnymi wyścigami miotlarskimi, które tak na marginesie miały być ukrócone przez Ministerstwo Magii już we wrześniu tego roku. Ciała, które zostawili za sobą napastnicy, oznaczone zostały w brutalny sposób – na torsie każdej z ofiar widniał napis „Fuar Mary”. Samo słowo „fuar” w języku staroirlandzkim oznacza „zimny”, co może bezpośrednio odnosić się do stanu, do jakiego chcieli doprowadzić ją  bezwzględni członkowie mafii.
Czarownica, która teraz znajduje się w szpitalu Świętego Munga pod opieką magomedyków, owiana była złą sławą nie tylko na Nokturnie. Znana była ze swojej nieprzewidywalności, a w zwyczaju miała znakowanie swych ofiar własnym imieniem za pomocą ostrego noża, z czym magimilicjanci spotkali się już nie raz.

Szczegóły zarówno na temat gangu miotlarskiego, jak i irlandzkiej mafii nie są znane opinii publicznej, ale jednemu z naszych reporterów udało się potwierdzić tożsamość Irlandyczka po części odpowiedzialnego za wspomnianą masakrę. Jest nim niejaki Killian Walsh – pochodzący z Dublina czarownik, który swoją pozycję w magicznym półświatku zbudował na handlu narkotykami i stręczycielstwie.

”Mamy do czynienia z książkowym przykładem zemsty. Atak grupy Irlandczyków był niczym innym, jak odpowiedzią na zabójstwa, których Krwawa Mary miała się dopuścić na członkach mafii zamieszkujących drugą z wysp. Nasi obywatele nie muszą się obawiać, lecz naturalnie radzimy zachować ostrożność i nie zapuszczać się na Nokturn bez wyraźnej potrzeby,” mówi jeden z rzeczników prasowych magimilicji, John Dewitt.

Czy to będzie koniec potyczek, a może dopiero ich początek? To się dopiero okaże.

Cassiel Ford

Krwawe oblicze sportu

20.12.1980 r.

Mecz Spasłych Lwów z Złotymi Niuchaczami był już wydarzeniem samym w sobie. Okazuje się jednak, że największe tajemnice quidditcha powstają pomiędzy rozgrywkami. Przedstawiamy państwu dramatyczny wywiad z Kyle'em Alvaro ewidentnie obawiającym się o swoje życie po zakończonym spotkaniu. Z rozbitym nosem przekazał swoje podejrzenia i obawy w ekskluzywnej wypowiedzi dla Proroka Codziennego.

- Panie Kyle, czy możemy prosić o jakiś komentarz po dzisiejszym meczu?
- Proszę pana, mecz był świetny, świetny. Moja współzawodniczka, Elsie (dop. red. Elsie Blackwater), była niepokonana. Niepokonana, przez duże N. Wygraliśmy z całkowitą przewagą, ale właśnie dlatego... Cóż, niektórzy nie umieją przegrywać. Zostałem... - tu w wypowiedzi pana Alvaro nastąpiła przepełniona emocjami pauza - ZAATAKOWANY!

- Czy zechciałby pan opowiedzieć naszym czytelnikom o tym dramatycznym zdarzeniu? Kim był napastnik, czy doznał pan jakiś poważnych urazów?
- Czy ja doznałem... Proszę pana! Ja doznałem głębokich urazów psychicznych! A moja twarz, widzi pan?Moja twarz jest zmasakrowana. To było brutalne. Brutalne. Absolutnie barbarzyńskie. To Abel Attaway, tak, ścigający Złotych Niuchaczy... Był z kimś z widowni, nie wiem, z kim. Jakiś czarnoskóry... Dwóch na jednego! Ale przyjmuję to z godnością, wie pan, dlaczego? Bo dzielnie przyjąłem te ciosy dla mojej miłości. Gdybym nie odwrócił jego uwagi, Attaway zaatakowałby moją... moją kochaną Elsie. A do tego nie mogłem dopuścić. No nikt nie mógłby, prawda?

- Czy chce pan powiedzieć, że ktoś przybył na mecz przygotowany, aby pana zaatakować? Czy ma pan jakiekolwiek podejrzenia, co mogło sprawić, że został pan ich celem? Czy mogło to być działanie zorganizowanej siatki przestępczej?
- Siatka tam na pewno była. Tak, i to na pewno było działanie przestępcze. To była bardzo zorganizowana grupa i bardzo dobrze uzbrojona. Dokonywali sabotażu przez cały mecz. Ciskali we mnie podejrzanymi substancjami, może nawet niektóre z nich mogły być wybuchowe! Oberwałem... - tutaj gracz Spasłych Lwów wskazuje na roztartą plamę na swoim ubraniu - trudno je już zidentyfikować Oberwałem nawet parę razy. Proszę pana, ja czuję, że coś się dzieje w quidditchu, coś, o czym nikt nie mówi. Gram sobie spokojnie, tak? Przykładnie, fair. Ale czuję, że został zawiązany jakiś spisek na moje życie. Znikąd pojawia się trzech facetów, jeden we mnie ciska, dwóch, Attawaya w to wliczając, mnie gonią, biją, niszczą moją miotłę! No czy to nie jest przestępcze? Były tam jeszcze dwie kobiety, kobiety też w to wciągnęli. One podawały amunicję.
Po raz kolejny Kyle Alvaro dramatycznie przerywa swoją wypowiedź, tym razem, aby wypowiedzieć słowa, które mrożą krew w żyłach: To mogła być nawet mafia.

- Czy jest pan w takim razie w stanie przedstawić nam swoje podejrzenia na temat tego, co naprawdę dzieje się w quidditchu? Jaka mafia może mieć związek z tym procederem i co najważniejsze... jaki jest jej cel? Dlaczego to właśnie pan spośród wszystkich graczy stał się obiektem zainteresowania takich ugrupowań? Czy ma pan coś do ukrycia?
- Proszę pana, ja nie wiem, ale jak pan popatrzy na to, co się ostatnio dzieje w quidditchu... Arnold Crouch został zamordowany, ja zostałem zaatakowany i gdyby nie szybkość mojej reakcji, to nie wiem, jakby to się skończyło. Może bym teraz z panem nie rozmawiał. Jaka mafia? Jakaś groźna. Być może stawia na drużyny duże pieniądze, manipuluje wynikami, ustawia mecze, a kiedy coś idzie nie po jej myśli, to takie rzeczy się dzieją. Pewnie jestem dla nich niewygodny, bo ja jestem nie do kupienia... Dla mnie liczy się tylko sprawiedliwa, czysta gra. Nie mam pojęcia, ale tym powinna się zająć magimilicja, a nawet aurorat i Ministerstwo. Myślę, że wszyscy muszą się sprawie przyjrzeć, bo gracze quidditcha mogą być w ogromnym niebezpieczeństwie... Ogromnym. Władze już zostały poinformowane o tym zdarzeniu, ale teraz boję się o swoje życie. A czy mam coś do ukrycia? Tylko moją miłość do Elsie. Czy to jest komuś nie na rękę? Trudno mi powiedzieć, ale zginę za tę miłość, jak będzie trzeba.

- Proszę powiedzieć nam, jakie środki bezpieczeństwa zostały podjęte, aby zapobiec tak tragicznemu biegowi zdarzeń, a następnie spróbujmy jeszcze na moment wrócić do samego zdarzenia... jak opisałby pan napastników? Czy korzystali oni z jakiś nowych substancji, mógłby pan spróbować je dla nas zidentyfikować?
- Na tym meczu nikt nie słyszał o środkach bezpieczeństwa. wyciera krew spod nosa Widownia nie miała żadnego problemu z zaatakowaniem graczy. Została przywołana do porządku przez sędzinę raz, ale nic to nie dało. Sędzia nie była obecna na stadionie w chwili zdarzenia. zastanawia się Ten jeden, który mnie bił, to chyba wołali na niego Udo. Ktoś tam na niego krzyczał z dołu, ale nie dojrzałem, kto. Nie wiem, czy to przydomek artystyczny, czy takie imię. Był rosły, czarnoskóry. Drugi to był Abel Attaway. Napastnicy na widowni, ich było troje: dwie kobiety, jedna taka śniada, ciemne loki, ciemne oczy. Druga cała na różowo ubrana, w garsonce, włosy ciemny blond, grzywka. Trzeci to bardzo duży chłop, silny. Tak typowo wyglądał, no, jak każdy bandzior na ulicy. Wielkie mięśnie, większe od głowy. Widać od razu, że jakaś recydywa. Substancje były w kruchym opakowaniu, które rozbija się natychmiast przy kontakcie ze skórą. Zostawiają po sobie lepki płyn o nieprzyjemnym zapachu. To może być jakiś nowy rodzaj magicznej broni. Nie wiem jeszcze, jakie są długofalowe skutki jej używania. Na razie jestem cały obolały, ale boję się, czy nie zostałem otruty. Spędzę tę noc w Mungu na obserwacji.

- Nie chcąc już dłużej pana męczyć po tak trudnych doświadczeniach zadam ostatnie pytanie: Czy obawia się pan kolejnych ataków ze strony tej grupy oraz kto ponosi odpowiedzialność za zaistnienie tak dramatycznej sytuacji dzisiejszego wieczoru?
- Odpowiedzialność ponoszą ludzie, którzy stoją za organizacją tego towarzyskiego spotkania. Zabezpieczenia są słabe, a w podziemiu mnoży się bezprawie, które dotyka już nawet tego pięknego sportu. Dzisiejsza sytuacja to tylko dowód na to, jaki chaos panuje w tym kraju. Jesteśmy na skraju wojny i już nawet stadiony nie są bezpieczne. Taka jest smutna prawda, proszę pana. Obawiam się o swoje życie, zwłaszcza po tym wywiadzie. Ale ktoś musi być posłańcem prawdy. Myślę, że będę musiał zniknąć z magicznego radaru na jakiś czas, żeby nie skończyć jak świętej pamięci Arnold. Ale niech moi fani się nie boją. Jestem niepokonany i wrócę z tej sytuacji silniejszy.

Rozmowa zakończyła się przerażającym pożegnaniem Kyle Alvaro: "Niech pan na siebie uważa". Biorąc pod uwagę przedstawione przez gracza quiddditcha zdarzenia, można mieć wątpliwości, co do ochrony zapewnianej podczas meczów. Jeszcze większe emocje budzi sytuacja w środowisku sportowym gdzie, jak usłyszeliśmy z relacji Kyle'a, mogą nawet leżeć ciała, o których jeszcze nie wiemy...

Peter Pettigrew

Rozliczenie
@Peter Pettigrew - 5 fasolek

Bracia i siostry czarodzieje!

01.01.1981r.

Należy położyć nacisk na naturalne, niepodważalne prawo, które ma swoje uzasadnienie w odwiecznej hierarchii, a które stwierdza: wyższy może i musi sprawić, że niższy będzie mu posłuszny, a niższy musi służyć wyższemu. Z tego wszystkiego właśnie wynika obecna wojna. Ta wojna jest wyrazem walki dwóch światów. Z jednej strony mugole oraz wszyscy ich  wspierający, reprezentujący świat zaprzeczający prawom natury, pełen zagłady i niesprawiedliwości. Z drugiej ci, którzy uważają, że czarodzieje mają prawo żyć w zgodzie ze swoją naturą otwarcie i bez strachu.

To mugole byli tymi ukrytymi siłami, które poszczuły czarodziejów do ukrycia się. Ta siła, która nas wtedy sparaliżowała i zmusiła do kapitulacji pod hasłem, że czarodziejom nie wolno już więcej publicznie obnosić się ze swoimi wrodzonymi umiejętnościami – to była siła mugolska. To mugole i zdrajcy krwi sprowokowali rewolucję pośród nas i wykradli nam możliwość życia otwarcie w zgodzie z naszą naturą. To oni wmanewrowali także brytyjskie imperium czarodziejów w jeden z najbardziej niebezpiecznych kryzysów. Mugole byli nośnikami owej zarazy, która niegdyś zagrażała czarodziejom w Anglii zagładą.

Nie chcemy i nie możemy więcej ścierpieć tego, że szlamowate łapska mugoli i zdrajców krwi mieszają się w interesy czarodziejów brytyjskich  i z innych narodów Europy. Nie chcemy też tolerować tego, że po brytyjskich miastach i wsiach biegają swobodnie mugolskie bękarty, podczas kiedy dzieci czarodziejów muszą być ukrywane, aby przypadkiem w niewłaściwym momencie nie ujawniły swoich naturalnych umiejętności.

Bracia i siostry czarodzieje! Waszym odwiecznym wrogiem są mugole i zdrajcy krwi. Magowie brytyjscy muszą odważyć się stawić im czoła, aby inne narody poszły w ich ślady i osiągnęły pokój i wolność, gdy powalą władzę mugoli. Naród, który nie dba o czystość krwi, idzie na dno. Mugol jest wielkim zagrożeniem dla czarodziejów iI jeśli nie uda nam się go wyplenić, to przegramy tę wojnę.

Całkowite wyłączenie mugolstwa z Europy (lub sprowadzenie mugoli do roli służebnej) to wcale nie problem moralny, tylko problem bezpieczeństwa czarodziejów. Mugol będzie zawsze postępował tak, jak podpowie mu jego istota. On nie potrafi niczego innego. Tak jak stonka niszczy ziemniaki, tak mugol niszczy czarodziejów. Przeciwko temu jest tylko jeden środek, mianowicie: radykalne usunięcie zagrożenia! Sprzymierzeńcy! Nasze środki zaradcze nie mogą być wypaczone przez żadne prawne wątpliwości.  Postąpiliśmy zgodnie z potrzebą. Jeśli coś jest złe, można czasem odwołać się do metod powszechnie określanych jako złe. Nie można tego załatwiać sądownie. W sądach zbyt wielu jest zdrajców krwi, a same procesy potrafią ciągnąć się latami.

O mugolach nie będę przy tej okazji opowiadać, oni są naszymi starymi wrogami. Boją się nas i  nienawidzą dokładnie tak, jak my ich nienawidzimy. To dla nas jasne, że ta wojna może się skończyć tylko wtedy, gdy albo czarodzieje zostaną wytępieni, albo wolne mugolstwo zniknie z Europy. Za pierwszym razem to czarodzieje wykrwawiali się na stosach lub tonęli w rzekach i jeziorach. Tym razem i za każdym następnym będziemy musieli wykorzystać to naprawdę stare prawo: oko za oko, ząb za ząb!

Puresanguis

Artykuł został nadesłany do Proroka anonimowo.

Rozliczenie
@Rennard Lestrange - 3 fasolki (za research)