A spadnij z tej miotły i rozwal swój nos [Rowan & Caroline]

1 października 1974
Czemu niektóre przedmioty szkolne stawały się z każdym rokiem coraz bardziej upierdliwe?Jeszcze do niedawna myślał, że może jeśli lekcje historii magii będą dotyczyły nieco bardziej współczesnych wydarzeń, przestanie marzyć o szybkiej ucieczce z klasy po pierwszych pięciu minutach. Nic bardziej mylnego. Teraz chciał uciekać z nich jeszcze szybciej. I jak niby miał nie opuszczać żadnych zajęć? Przecież to było niemal niewykonalne, jeśli nawet nie niemożliwe. Trudno. Najwyżej Slytherin straci przez jego wagary kilka punktów w tym głupim konkursie. Będą musieli sobie z tym jakoś poradzić. Naprawdę kogoś obchodził ten durny Puchar Domów?
Zaraz po ostatniej lekcji, czyli niezmiernie męczącej gadanine profesora Binnsa od razu udał się na błonia. Po tamtych torturach zdecydowanie potrzebował chwili samotności na świeżym powietrzu. Pech chciał, że akurat tego dnia odbywały się eliminacje do drużyny Quidditcha i oczywiście wszyscy zaangażowani musieli strasznie to przeżywać. Jakaś dziewczyna, aż piszczała, gdy jakiś Puchon całkiem nieźle radził sobie z odbijaniem tłuczka. Mimo tego on sam nie mógł się powstrzymać i przez chwilę przyglądał się z uwagą kolejnym kandydatom. Jedno było pewne. Nigdy nie nadawał i nie będzie nadawać się do tej gry. Jasne. Uwielbiał latać na miotle, a jeszcze bardziej uwielbiał być w ruchu, ale ta cała otoczka gry zespołowej skutecznie zniechęcała go do tego. Widocznie i tak Ślizgoni zamierzali ponieść w tym roku sromotną porażkę skoro pozwolili tej całej Rockers nawet dotknąć miotły. Jeśli chceli włączyć ją do drużyny to nie powinni liczyć, że cokolwiek wygrają. Przez chwilę przyglądał się tej idiotce w nadziei, że dziewczyna spadnie na ziemię i rozwali sobie swoją trolą twarz. Niestety nic takiego nie miało miejsca. A może powinien pomóc w tym zadaniu brunetce? Mógł rzucić jakieś zaklęcie, aby chociaż zachwiać jej miotłą i porządnie ją nastraszyć. Ta myśl naprawdę go korciła. Już nawet dyskretnie wyciągnął swoją różdżkę, a w głowie szukał odpowiedniego zaklęcia, ale powstrzymał się w ostatniej chwili. Nie warto było robić takiego zamieszania. Jeszcze by straciła równowagę, coś sobie zrobiła i wpakowała by go w kłopoty przez swoją durną nieudolność. Ruszył dalej przed siebie szukając jakiegoś cichego miejsca, gdzie nikt mu nie będzie przeszkadzał. Wreszcie zawędrował w okolice jeziora, otworzył szkolną torbę i wyciągnął z niej paczkę papierosów, którą udało mu się wraz z bratem, kupić od jednego mieszkańca Hogsmeade na jednym z weekendowych wypadów do miasteczka. Strasznie za nie przepłacili, ale w poczuciu triumfu, nawet nie zdawali sobie z tego sprawy. Wyjął jednego i zapalił. Zakaszlał. Merlinie jakie to było paskudne. Lekko skrzywiony, ponownie zaciągnął się papierosem. Widocznie musiał jeszcze nabrać wprawy. Rzucił szkolną torbę na trawę i sam zaczął przechadzać się to w jedną, to w drugą stronę. Miał zdecydowanie dość siedzenia w miejscu na ten dzień.

Nigdy za specjalnie mocno nie interesowała ją ilość, którą posiadał Slytherin, ale... ale. Lubiła rywalizację, mimowolnie więc zerkała w Wielkiej Sali na zielone kryształy wodzące na myśl szmaragdy, kontrolując ich ilość i porównując z innymi. Co jakiś czas. Mogliby być lepsi, mogliby więcej, mogliby wygrać. Nie można było za wiele oczekiwać od kogoś, kto nie znał czegoś takiego jak ambicja. W jej myślach, Rowan Greyback był osobą, którą dla bezpieczeństwa powinno się zamknąć w zagrodzie, a na jego miejsce dać chociażby hipogryfa. Byłoby to o wiele zdrowsze, a już z całą pewnością mniej irytujące.
Czwarty rok miał to jednak do siebie, że dochodziły nowe przedmioty, a część starych szła w zapomnienie. Dla niej to tylko lepiej, na Historii Magii by się wynudziła, już wystarczająco katowali ją z tym w domu, nie potrzebowała dodatkowych lekcji. Też coś, miała lepsze zajęcia do roboty. Co innego Quidditch. Dla Quidditcha warto było podnieść tyłek, przeczesać włosy palcami i związać w kucyk, pokropić twarz wodą i iść aż na same boisko. Jesień nie była aż taka zła, liście zaczynały gnić, tworzyło się coraz więcej błota, ale wraz z kolejnymi krokami czuła się pewniej. Ba, nawet na boisku! Sceptycyzm kapitana drużyny i obsadzonych zawodników, gdy dowiedzieli się na jaką pozycję startuje, tylko bardziej ją nakręcał by utrzeć im nosa. Żarty kwitowała prychnięciami, starając się zapanować nad mimiką. Musiała być ponad to. Wsiadła na miotłę w jednej dłoni z pałką.
Do dzieła, Rockers.
Po wszystkim była wykończona, ale i zadowolona. Kilka porządnych razy udało jej się odbić tłuczka, nawet jeśli oberwała raz w prawą rękę, a raz w brzuch. Na koniec wylądowała nieco niezgrabnie na ziemi, aż ugięły się pod nią nogi. Ścisnęła dłoń w pięść, patrząc prosto w oczy tym, którzy ją oceniali. Powinni wiedzieć, że taki upadek nie ujmował jej dumy. Udowodniła im to, co chciała. Wygrała. Nie przebierała się, gdy zeszła z boiska to była nadal w swoim sportowym stroju, rozwalonym kucyku i rozmazanym błocie na twarzy. Większość uczniów spędzała czas na trybunach, sprawdzając jak sobie radzą kandydaci, bo tym razem wszystkie drużyny miały jawne nabory. Część jednak korzystała z ciszy i ogólnego zamieszania. I jedną z tych osób, którą zresztą Rockers wyłapała, był sam Rowan Greyback. Jego kaszel był całkiem głośny, do tego nieumiejętnie się schował między krzakami. Nie dość, że miał ograniczone pole widzenia to jeszcze był dość dobrze widoczny dla innych. Jeszcze się podniósł! Co za wyrośnięty gnom błoniowy, aż nie mogła w to uwierzyć. Ściągnęła jedną z ubrudzonych rękawic w których grała.
- Pilnuj się - rzuciła w jego stronę, już po tym jak walnęła go brudną rękawicą, wychodząc zza jego pleców. - Różdżkę też tak samo krzywo trzymasz jak papierosa? Spróbuj wsadzić do nosa, to może w końcu się zaciągniesz.

Niestety kolejne zaciągnięcie się papierosem przyniosło identyczne skutki, co pierwsza próba. Trzecie zresztą też. Jakby tego było mało nagle usłyszał ją. Coraline-Pierdoloną-Rockers. Źródło wszystkich lub większości jego frustracji. Naprawdę musiała tu przyleźć? Nie miała nic innego do roboty? Na przykład nauki chodzenia i oddychania jednocześnie? Czemu po prostu nie mogła wyjechać do domu i leczyć swój niedowład mózgu z dala od niego? I jeszcze śmiała w niego rzucać tą zanargloną rękawicą. I upominać. Spojrzał na dziewczynę spode łba.
- Bawisz się w prefekta, co Rockers? Zjebałaś eliminacje do drużyny, więc chcesz zostać lizuskiem nauczycieli? - rzucił i znowu przyłożył papierosa do ust. Tym razem z całych sił powstrzymał się przed głośnym kaszlem. Jeszcze się do tego przyzwyczai.
- Naprawdę chcesz mówić o złym trzymaniu czegokolwiek? Ty nawet nie potrafisz porządnie złapać swojej miotły. Dostałaś tym tłuczkiem w twarz, czy zawsze wyglądasz jak niedorozwój? - podniósł z ziemi rękawicę i cisnął nią we wnerwiającą brunetkę. Merlinie… Jak go irytował sam jej widok. Większość uczniów niezmiernie go wkurzała, ale ta Ślizgonka biła jakieś rekordu. Greyback dalej nie zapomniał jej tego, jak nasłała na niego swojego starszego brata, jakiś czas po akcji z Irytkiem. Widocznie ta idiotka nawet nie potrafiła sama porządnie się zemścić tylko leciała na skargę do starszego rodzeństwa. To, że i brat Rowana również później interweniował nie miało żadnego znaczenia. To była zupełnie inna sytuacja. Poza tym oberwał ten durny Massimo, a nie sama Caroline. Greyback wykonał kilka kroków i znalazł się tuż przy samej dziewczynie.
- Spierdalaj ryczeć w kącie Rockers. Uprzykrzaj życie komuś innemu. I jeszcze jedna rada. Daruj sobie Quidditcha, bo mój czteroletni brat jest w nim lepszy od ciebie. Jeśli chcesz sobie rozwalić ten zasmarkany nos, to po prostu poproś mnie. Zrobię to z czystą przyjemnością.

Rockers doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że Greyback za nią nie przepadał. Zresztą jego sympatia była jej tak potrzebna jak trytonom darmowe bilety na przejażdżkę Błędnym Rycerzem. Czyli, nie miałoby to żadnego zastosowania, a nawet byłoby to uznane za jawne robienie syfu w najbliższym otoczeniu. Można było odnieść wrażenie, że niewiele mu brakowało do tego by wybuchnąć jak łajnobomba. Skutki w obu przypadkach byłyby podobne. Brud, smród i nokturnowskie ubóstwo. Obserwując jego nieudolne próbowanie bycie rasowym buntownikiem i postrachem szkolnych błoni, politowanie pojawiło się u niej jak za sprawą zaklęcia.
Bardziej rozwinięty umysłowo był już szkolny gajowy. Jedno tej tępej miotle można było jednak przyznać. Wiedział, gdzie ugryźć by wprowadzić ją w stan irytacji. I to bardzo, bardzo szybko.
- Nadal się nie podciągnąłeś w docinkach, Greyback? Przez 2 lata nawet gumochłon potrafi się rozwinąć by wiedzieć w którą stronę ma się poruszać - powiedziała drwiąco, patrząc jak próbuje ponownie. Widząc jego minę i załzawione oczy zaczęła się z niego śmiać. Co za żałość! - Wow, jesteś w tym taki mądry, że jak tak dalej pójdzie to zacznę wierzyć, że trzymanie głowy w dupie rzeczywiście przynosi jakieś rezultaty. A może to naturalne oświetlenie? Albo działa wyobrażanie sobie jak gałąź Wierzby Bijącej owija się wokół twojego gardła? Kto wie, ważne, że działa, nie?
Uwaga o Quidditchu mimowolnie zrobiła swoje, nawet jeśli zdawała się być po prostu głupia i nieprawdziwa. Pewnie go na boisku nie było, ale rzucać się jak po eliksiru pomieszania to już potrafił. No jakże.
- Lubisz patrzeć jak trzymam, co, Greyback? Aż cię skręca na samą myśl, co? Pewnie tym małym móżdżkiem zastanawiasz się, jakie to uczucie w końcu mieć coś między nogami - posłała mu kpiący uśmiech. - Coś, czego od zawsze ci brakowało. Ale nie przejmuj się. Jak nadejdzie ten dzień, gdy poradzisz sobie z trzymaniem papierosa i różdżki, to będziesz mógł spróbować z miotłą.
Pozwoliła by jej rękawica spadła na ziemię, po czym ściągnęła też drugą, którą rzuciła już bezpośrednio na trawę. Wytarła część twarzy w swoje ramię, nie spuszczając z niego oczu. Był nieobliczalny, a takich należało kontrolować by nie dać się zaskoczyć. Wiatr uwolnił resztę jej włosów spod jarzma gumki, a co kilka minut można było usłyszeć odgłosy dochodzące z boiska. Znając życie, Massimo też tam nadal był. Ciekawe czy miał jakieś wnioski po jej eliminacjach. Łączyły ich mieszane relacje, ale czasami dało się z nim przeprowadzić na kształt rozmowy. Nie zapomniała też o tym jak zrobił z tego dupka pośmiewisko wśród pozostałych Ślizgonów.
No i proszę! Jaki się śmiały zrobił ten pachołek! Jak rozpoczął swoją tyradę to pomyślała, że po prostu zareaguje krótkim parsknięciem, bo na nic więcej przecież nie zasługiwał. Ale nie, o nie, musiał pójść za ciosem. Chciał w ten sposób zrobić na niej wrażenie? Wywołać jakąś emocję?
Skamieniała i puściła miotłę, która gładko wylądowała obok rękawic. Sama wykonała kilka kroków w jego stronę.
- No i co? Walniesz mnie Greyback? No dajesz, ale nie zmienisz faktu, że zawsze będziesz czuł się gorszy. Nie zmienisz tego, że nadal będziesz po prostu głośno szczekać, ale nic poza tym - przybliżyła się bardziej, aż złapała go za włosy i szarpnęła. Jej oczy o kolorze przypominającym dzisiejsze niebo, zwęziły się. - Psy, które szczekają najgłośniej, nie potrafią gryźć. Nie potrafisz wygrywać. I pewnie nie potrafisz się bić, bahani kmiocie. Mam uruchomić moją klątwę by wreszcie to do ciebie dotarło? Że jesteś nikim?
Z włosów przeniosła zimną dłoń na jego szyję, w miejsce, gdzie wydawało jej się, że kiedyś go ugryzła.
- No dajesz, przywal mi, tchórzu - wysyczała przez ściśnięte zęby. Czuła jak zalewa ją adrenalina, jak serce szybciej bije.

Kurwa mać. Czemu tacy ludzie jak ona w ogóle chodzili po ziemi? Rozpieszczona księżniczka z dobrego domu, która pewnie nie mogła znieść tego, że ktoś jej nie nawidzi.
- Żryj gówno Dumbledora Rockers - warknął w odpowiedzi na krytykę ze strony tego upośledzonego gumochłona. O ile krytyką można było nazwać coś co wypełzło z jej zawszonych ust. Zdecydowanie nadawały się jedynie do jedzenia gówna - Nie masz z nich żadnego pożytku, więc przynajmniej przysłużysz się porządkowi w szkole. Może dostaniesz za to te durne punkty, które tak kochasz?
Na jego twarzy pojawił się szyderczy uśmieszek, który zaraz później nieco zbladł. Co? Co miała na myśli? Dalej chodziło o miotłę? Tak. Chyba tak. Bo przecież mniej pokrętnie nie mogła tego powiedzieć.
- Jara cię drewno między nogami idiotko? - parsknął śmiechem, a jakikolwiek ślad po zdziwieniu, czy zakłopotaniu zniknął z jego twarzy - To dlatego wsadziłaś sobie kija do dupy?
Jego dłoń powoli powędrowała w okolice różdżki. On jej nie umiał trzymać? Ciekawe czy by się zdziwiła, gdyby dostała Acusdolor prosto w twarz. Na pewno z opuchniętą brodą wyglądałaby znacznie lepiej. Przez chwilę przyglądał się powalonej Ślizgonce zastanawiając się nad kolejnym krokiem. W tym czasie włosy dziewczyny uwolniły się z luźnego upięcia, upodabniając ją jeszcze bardziej do dzikiego inferiusa z lasu.
A żeby kurwa wiedziała, że ją walnie! Zwłaszcza, kiedy ta rozwydrzona zaraza złapała go za włosy. Greyback musiał stłumić sobie chęć wymiotów spowodowanych jej obrzydliwym dotykiem.
- Miałbym się czuć gorszy od ciebie? Rozpuszczonej damulki? Pewnie myślisz, że twoje życie jest idealne, co? Wszyscy cię kochają, a jednorożce rzygają tęczą? Idiotka. Tak naprawdę nikogo nie obchodzisz, twoja matka zabawia się ze skrzatem domowym, bo ma dosyć twojego starego, a ciebie kiedyś wydadzą dla kasy za jakiegoś obleśnego dziada - popchnął ją, ale zdecydowanie za lekko, bo jej zimna, zamiast powędrować na ziemię, dotknęła jego szyi - Co wariatko? Chcesz mnie obmacywać? Tak ci się podobam?
Nie czekał dłużej. Gdy tylko padły słowa No dajesz, przywal mi, tchórzu zrobił dokładnie to o co prosiła, tak mocno, jak tylko potrafił. Satysfakcja była wielka.

Nienawidzi? Nie pomyślałaby, że jego niechęć osiągnęła już ten sekretny poziom. Może nawet byłaby pod wrażeniem, że tak niewiele wystarczało by móc go doprowadzić do krawędzi. Był bardzo emocjonalny, pewnie w życiu nie utrzymał emocji na wodzy dłużej niż 5 sekund. Patrząc na niego, widziała chodzący impuls, iskrę, która niepotrzebnie wybucha. Był słaby. Czy czuła się lepsza? Oczywiście. Czy czuła się rozpieszczona? Ha, mógłby być zaskoczony odkryciem prawdy. Głupio dawała się w to wciągać, chociaż oceniając sytuację wedle swoich kryteriów, uznałaby że robi dokładnie tak jak mówił jej ojciec. Nie zdradza niepotrzebnych emocji. To co robiła było słuszne, stawiała na swoim, bawiła się z idiotą, chcąc mu tylko pokazać, że nie powinien uderzać do kogoś tak nieumiejętnie. Nie stanowił wyzwania, zwyczajnie irytował.
- Ooooooooooooo - przeciągnęła samogłoskę, marszcząc nos z obrzydzenia. - Tylko to mogłeś wymyślić coś tak obrzydliwego. Na więcej cię nie stać? Kiedy zrobiłeś się taki obleśny?
Spojrzała w stronę nieba, cmokając z niesmakiem.
- Myślę, że pozamiatałeś tym samego siebie. Żarty o gównie? Ile ty masz lat, co? Może jeszcze pierdząca poduszka z Zonka cię bawi? A może to jakiś rodzaj smakołyka dla ciebie? Może smarujesz się tym jak maścią, z nadzieją, że twoje zdolności magiczne się zwiększą? - pociągnęła jednak to dalej, choć ledwo wstrzymała odruch wymiotny. Salazarze, ale on był skrzywiony.
- Uważaj bym czegoś tam tobie nie wsadziła - spojrzała na niego spod byka. - Przynajmniej ja, gdy coś mam między nogami to potrafię tego użyć, w przeciwieństwie do ciebie. Ty byś się nawet nie utrzymał na drzewie tymi chuderlawymi nóżkami. Nie mówiąc już o tym, że nawet Dark ma większe jaja od ciebie.
Natalie Dark była ich rówieśniczką i miała aspirację by zostać prefektem w przyszłym roku. Zawsze sztywna i trzymająca się zasad, potrafiła zwracać uwagę na najmniejszą pierdołę. Kiedy coś nie szło po jej myśli to psuła każdą akcję w Pokoju Wspólnym, nawet głupią manipulację szkolnymi skrzatami by dorwać się do nauczycielskiego wina, trzymanego na specjalne okazje.
Wyłapała jak już kombinuje z ręką i sama zaczęła myśleć, ile czasu zajmie jej wyrwanie mu różdżki, którą potem mogłaby wyrzucić do jeziora. Przydałoby mu się ochłonąć. Z chęcią mu pomoże. No proszę, kto by przypuszczał, że nie spodoba mu się jej dotyk! Pewnie nigdy w życiu nie dotykała, go żadna dziewczyna. Zresztą, nic dziwnego, sama czuła się od niego brudna. Czego jednak nie robiło się dla satysfakcji, a teraz była bardzo usatysfakcjonowana.
Jego słowa brzęczały jej w głowie, przynajmniej ta część o idealnym życiu i byciu kochaną. Co za nieporozumienie.
- Takiego bogina wiesz, Greyback - odpowiedziała mu głośniej, z wyraźną odrazą. - To jest twój sposób na to by poczuć się lepiej, gdy ktoś powie ci prawdę? Rzucanie żałosnymi prowokacjami?
Drgnęła jej powieka, na twarzy wykwitł grymas, który nie zniknął przy kolejnych słowach.
- Tak, taaaak bardzo cię pragnę, oczarowałeś mnie swoim śmierdzącym oddechem. Ten zapach prześladuje mnie, gdy tylko zbliżę się do kociołka z Amortencją. Porwę cię na mojego wielkiego jednorożca. Na pewno się ucieszy z takiej grzesznej dziewicy jak ty.
Nie była przekonana, czuła jak coś ściska ją w środku z całych sił, jak ciało zaczyna być napięte, gotowe do ataku. Kiedy się ośmielił, chociaż nie spodziewała się, że jednak to zrobi, zatoczyła się krótko do tyłu, łapiąc się za usta. Chyba skruszył jej zęba. Poczuła metaliczny smak krwi na języku, adrenalina gwałtownie podskoczyła. Cofnęła dłonie i zaprezentowała mu jego dzieło, rozsmarowaną ciemnoczerwoną krew w okolicach warg. Ciśnienie jej podskoczyło, gdy zarejestrowała wyraz jego twarzy. Cofnęła się jeszcze trochę, a następnie rozpędziła się na tyle, na ile mogła i popchnęła go z rozpędu, chcąc go powalić na ziemię. Nie był silny, więc nie powinno być to aż tak trudne. Niezależnie od wyniku, kolejną rzeczą, którą zrobiła Rockers, było przywalenie mu z całej siły głową.
Czerwień wypływająca z jej ust naznaczyła jego skórę.
Już dawno chciała to zrobić.

Czy naprawdę nienawidził Rockers? Zapytany o to Greyback bez najmniejszego wahania odpowiedziałby tak, zupełnie nieświadomy, że do tak skrajnie negatywnego uczucia jeszcze sporo brakowało. Co nie oznaczało, że ta idiotka, wariatka, skończona debilka, krosta na półdupku Hagrida, wymioty hipogryfa, ułom nad ułomami, najdurniejszy bezmózg, który chodził do Hogwartu, brzydsza kuzynka dementora, pomieszanie niedorobionego gumochłona i śmierciotuli, paskudna zaraz, jebana rozpieszczona księżniczka o oddechu inferiusa, niezwykle działała mu na nerwy. Rowan najchętniej wysłałby ją na jakąś wymianę do Castelobruxo, aby w jakiejś dżungli odnalazła swoje miejsce wśród małp.
- Oh przepraszam. Uraziłem jaśnie panią? Nie wiesz co to gówno? Twojej rodzinie tak się już w dupach poprzewracało, że pijecie eliksiry, aby srać stokrotkami? - I ona w jakimkolwiek stopniu uważała się lepsza od niego? Przecież jej mózg wielkości pęcherza puszka pigmejskiego nie był nawet w stanie wymyślić porządnej obelgi!
- A co? Zaglądałaś Dark do majtek? Myślałaś, że skoro ta lizuska jest pupilkiem nauczycieli, to wpłynie jakoś na wyniki eliminacji do Quidditcha? Następnym razem lepiej usiądź na kolanach kapitanowi drużyny. Może lubi smród rozpuszczonego bachora z zawszonymi włosami?
Dlaczego jej dotyk był taki obrzydliwy? Jakby dotykała go akromantula, chociaż nie wątpił, że to drugie byłoby znacznie lepszym uczuciem, niż zimna dłoń dziewczyny na jego skórze. Aż się wykrzywił z odrazy. Jeszcze chwila, a będzie musiał powstrzymywać wymioty. Mimo tego zmusił się do krzywego uśmiechu.
- Naprawdę? Tak się we mnie bujasz? Przykro mi, ale nic z tego. Jesteś niedorozwojem, który nie wie najprostszych rzeczy! Jednorożce mają, gdzieś czy z kimś spałaś pokrako! Naucz się czegoś wreszcie! - Niby wiedział, że Ślizgonka próbowała go tylko obrazić, ale na gacie Merlina! Nienawidził, kiedy ktoś powtarzał jakieś durne stereotypy na temat jakichkolwiek stworzeń. Caroline była nieukiem, jak każdy inny i nawet się temu nie dziwił.
Mina wariatki, kiedy ją uderzył była bezcenna. Prosiła, to dostała czego chciała. Co prawda widok krwi na jej ustach, nieco ostudził jego entuzjazm, ale adrenalina już buzowała mu w żyłach. Niech ten dzikus wie, że nie warto z nim zadzierać. Zajęty swoim chwilowym triumfem nie przewidział, że dziewczyna rzuci się na niego z taką siłą. Stracił równowagę i poleciał do tyłu. Papieros wypadł mu z ręki. W ostatniej chwili Rowanowi udało się unieść głowę tak, aby nie uderzyć nią o ziemię. Mało to dało, bo sekundę później czoło szatynki spotkało się z jego własnym. Zabolało i to naprawdę mocno, ale przecież nie mógł dać po sobie tego poznać.
- Taka jesteś hop do przodu? - warknął, nieco oszołomiony uderzeniem - Wiesz co myślę? Tak naprawdę jesteś żałosnym tchórzem, który nawet nie jest w stanie komuś porządnie przywalić - jego pięść, lecąca na oślep, ponownie przywaliła Rockers, tym razem trafiając w policzek. Następnie Greyback spróbował zrzucić z siebie Rockers, tak aby to teraz on był nad nią. Nie zamierzał dać jej wygrać. Nigdy.

Wyzwiska, same wyzwiska, puste słowa, których miał sporo. Zbierał całą tą mieszaninę, a potem wyrzucał z siebie, jakby miało to zrobić na kimkolwiek wrażenie. Chyba i ona się w to wliczała, szczególnie ona, bo nie słyszała by na lekcjach aż tak się popisywał się swoją jadaczką. Wariatka, do usług. Reszty nie przyjmowała, ale mógł zatrzymać to bogate słownictwo dla swoich kolegów, którzy musieli być na podobnym poziomie. Ile z tego byłby w stanie wypowiedzieć na głos? Czy oprócz słów potrafił coś więcej? Hipogryfi upór był, arogancja zmutowanej akromantuli, która potrafiła pluć śmierdzącym jadem, także. Nie osiągnie tak nędznego poziomu jak on. Nie pójdzie za nim tym śladem by wpaść do bagna. W nim lądowali tylko słabi. Rockers nie była słaba.
- Mierność nad miernościami, Greyback. Wystarczy światu jeden specjalista od gówna. Gratulacje, wracaj do swoich badań. Może dokopiesz się do czegoś konkretnego i tak powstanie jakaś b-a-j-e-c-z-n-a książka 1001 sposób na magiczne gówno autorstwa Rowana Greybacka - ile można o tym samym? Przewróciła oczami, krótko kaszląc. Zaschło jej w gardle od tych głupot. Ciężko było się poruszać po takim samym poziomie humoru jak on. W końcu zaczynało to nudzić, gdy wiedziało się w jaki sposób chciał uderzać.
- Dokładnie, tak myślałam. Niestety, co przecież nie było absolutnie oczywiste, Dark nie potrafi tego załatwić. No cholera ślizgońska by to, nie? Ale ogólnie po godzinach zaglądam każdemu ślizgonowi do majtek. Jestem w tym już taką specjalistką, że potrafię jak za sprawą zaklęcia, sprawdzać rozmiary przez materiał. Skoro dokonałam porównania i wiem, że masz najmniejsze to czas napisać wnioski i wywiesić ranking na tablicy w Pokoju Wspólnym. Rosier da mi za to łyka swojej Ognistej - wyrzuciła szereg niedorzeczności byle zagłuszyć jego słowa. Quidditch nie był najlepszym tematem do poruszania, zbyt zależało Caroline, zbyt denerwowała się tym jak jej poszło, a jego głupie zaczepki tylko to pogarszały. Chciała aż...
Chciałaś aż co?
To nie było aż takie dziwne, już podkreśliła, że nie wyglądał na kogoś, kto byłby od tak dotykany. Chłopcy ogólnie śmierdzieli, ale on zdawał się być z nich najgorszy. Zupełnie jakby wytarzał się w rozlanym eliksirze wielosokowym z włosem Filcha. Zwykłe Aquamenti by tu nie wystarczyło.
- Doskonale się składa, że masz aż taką wiedzę! No cóż bym bez ciebie zrobiła, nie? - odpowiedziała śpiewnie, wbijając mu paznokcie w skórę szyi. Nie interesowały ją informacje o jednorożcach, chciała go tylko wyprowadzić z równowagi, doprowadzić do najsilniejszej emocji, którą byłby teraz w stanie z siebie wydobyć. To niesamowite, że dawał się tak łatwo. Nie musiała się starać, nawet, jeśli sama czuła się tak, jakby przynajmniej 3 razy dostała od niego w twarz. Nie będzie jej tak traktował. Nie ma mowy. Może dostać nawet tygodniowy szlaban. Wszystko będzie warte wbicia go w ziemię. Chciała widzieć jak bardzo żałosny mógł się stać. Lawirowała na cienkiej linii, pozwalając sobie na taką dziecinność. Było już za późno by się wycofać.
Czoło bolało, poszczególne partie głowy pulsowały bólem, ale wiedziała, że musiała. Naprawdę, ale to naprawdę musiała. Jej oddech przyspieszył, gwałtownie nabierała powietrza i równie gwałtownie je wypuszczała. Sowy lecące nad jeziorem hukały do siebie zadowolone, a ona...
- Wies co jia mysle? Ty jestesh zahłosny - nie brzmiała poprawnie, ale to była wina szczęki. Szczęki, która strzeliła, kiedy wyprowadził kolejny cios. Syknęła, niemal piszcząc. W jej oczach stanęły łzy. Zgarnęła całą krew, tej pojawiło się zresztą więcej i splunęła nią w jego twarz, palcami jednej dłoni ciągnąc go za ucho, jednym kolanem napierając na jego krocze. Druga noga leżała prosto na jego nodze.
- A splóbluj... tyko - sepleniła wyraźniej. - Splóbluj to zgniote ci tam... na dole... wsylstko.
Zbyt mocno się go trzymała by od tak był w stanie ją zrzucić. Musiał się bardziej postarać.

- Rosier? - Greyback parsknął pogardliwym śmiechem na wspomnienie tego durnego pałkarza - - Widocznie twoja zdolność szwankuje. Jedyne co ten półdupek Hagrida ma w swoich majtkach to papier toaletowy, by jakoś wypełnić pustą przestrzeń. Jak chcesz się do kogoś ślinić, to już ten szczurowaty gryfon byłby lepszy. - Prawdę mówiąc nie zdziwiłby się, gdyby pewnego razu zastał napaloną Rockers, na kolanach tego dupka Rosiera. W końcu ciągnie swój do swego, a przecież oboje byli niemiłosiernie wnerwiający. Sam nie wiedział, które bardziej. Caroline była ordynarną, zarozumiałą paniusą z dobrego domu, która wkurzała go samym oddychaniem. Z drugiej strony Rosiera musiał znosić znacznie częściej i dzielił z nim to przeklęte dormitorium. Mniejsza o to. Po prostu oboje go wkurwiali.
Jedno trzeba było, choć cholernie niechętnie, przyznać dziewczynie. Umiała wyprowadzić go z równowagi. Być może Rowan nigdy nie słynął ze zbyt wielkich umiejętności, trzymania nerwów na wodzy, ale przecież nie kończył bijąc się z kimś na ziemi, przez pierwszego lepszego idiotę. Kurwa. Rockers zdecydowanie musiała mieć do tego jakiś pierdolony dryg. Odgłos, który wydobył się, gdy walnął w szczękę dziewczyny nieco go otrzeźwił. To co zrobiła chwilę i gdzie położyła swoje zawszone kolano zdecydowanie pomogło. Nie wyglądało to dobrze. Leżał na trawie. Od uderzenia strasznie bolała go głowa, a rockersowa kurwiła, która też całkiem mocno oberwała, była o krok od wykastrowania go kolanem. Świetnie. Po prostu świetnie, a jeszcze chwilę spokojnie próbował wypalić papierosa. Dobrze, że znaczna część jego rodzeństwa opuściła już Hogwart. Uniknął tym samym pełnych, niesłusznego, politowania spojrzeń jego sióstr i braci. Oczywiście nawet przez myśl mu nie przyszło, aby się poddać. Może i byłoby to rozsądniejsze rozwiązanie, ale przecież musiał pokazać tej śmierdzącej narośli na chorbotku, gdzie jest jej miejsce. Chciała się bić? To niech teraz biegnie z płaczem do mamy. Gdyby tylko nie wpadła na ten durny pomysł z kolanem.
- Złaź ze mnie wariatko - wysyczał. Wkurzenie i adrenalina ponownie brały górę nad chłopakiem. Nie będzie mu przecież grozić jakiś żeński wypłosz z twarzą yeti - Złaź o ile nie chcesz wrócić z podkulonym ogonem do twojej matki. Pewnie obecnie zabawia się ze skrzatem, więc nie ma czasu. Nie warto - to mówiąc prawą ręką sięgnął do kieszeni szaty. Chciał spróbować wyciągnąć z niej różdżkę, ale w tej pozycji nie był w stanie. Z braku lepszego pomysłu po prostu zgarnął trochę luźnej ziemi i cisnął nią w twarz brunetki. W tym samym momencie jeszcze raz spróbował ją zrzucić. Tym razem znacznie mocniej.

- Twoja zazdrość doprawia twój odór nową nutą żałosności - prychnęła szyderczo, nie mogąc się powstrzymać. Tu go bolało! Nie było trzeba być nie wiadomo jakim obserwatorem by domyśleć się, że kwestia Rosiera nie dawała mu spokoju. - A co? Sprawdzałeś jak przebiega mu proces dorastania? Wracamy do twojego problemu związanego z przyrodzeniem? Słuchaj, w bibliotece na pewno coś musi być. Albo zgłoś się do Skrzydła Szpitalnego, pani pielęgniarka z chęcią obejrzy twój mały problem.
Evan Rosier nie robił na niej wrażenia, ta znajomość nie była w żadnym stopniu wyjątkowa. Bywał zwyczajnie mniej irytujący od innych, zwłaszcza jeśli chodziło o sport. Ale na jak długo to wrażenie mogło się utrzymać? Tego nie wiedziała. W każdym momencie mógł zrobić coś nie tak, okazać się tak samo nijaki jak reszta tych miernot. Miernot ulepionych z tej samej gliny co Greyback. Ale Rowan miał coś, czego innym Ślizgonom brakowało. Śmiałość, zwaną też gryfońskim debilizmem, która pchała go do działania, odpowiadania nawet na najdrobniejszą zaczepkę. Wyrwała mu się wściekłość ze smyczy, która drzemała również w niej. Potrzeba wyrzucenia z siebie całej tej brei, która blokowała oddychanie. Krew wrzała jak ogień pod kociołkiem. Do tworzenia eliksirów nie miała jednak ręki, żadnych umiejętności. W zaistniałej sytuacji czuła się pewniejsza. Silniejsza. Czuła że miała realny wpływ na kogoś, a konkretnie niego. Ale to nie pozostawało bez echa, ciarki na jej ciele mówiły swoje. Musiał za to zapłacić. Jego kolejne słowa i czyny tylko podsycały niechęć i potrzebę dania mu adekwatnego wycisku. Zupełnie jakby lecieli i walczyli między sobą na miotłach po przeciwnych stronach. Błonia wokół zdawały się być rozmazane, ból w szczęce i czaszce nieznośny, ale wiedziała że albo wszystko albo nic.
Albo wszystko albo nic.
Zamierzała zrobić wszystko by Greyback wyszedł na tym gorzej od niej i tym razem nie skorzysta z pomocy braci. Splunęła na niego znowu na te słowa, teraz miał więcej jej śliny i krwi na sobie. Jego wyzwiska były słabe, nie robił nic by poprawić swojej sytuacji. To niewiarygodne jak słaby był jego instynkt samozachowawczy! Pociągnęła go jeszcze mocniej za to ucho.
- Zlyl pjes. ZLYL PJES! - zacharczała i następnie zawyła, bo jeden z zębów jej wypadł. Wypluła go gdzieś w eter, stwierdzając, że potem sama pójdzie po pielęgniarki po jakiś eliksir. Kiedy oberwała ziemią, kolanem wbiła się w jego krocze mocniej jakby chciała się nim przebić na wylot.
- OSTRZEGLALAM CIEM! IDJIOTAAA - uderzyła go kilka razy w pierś, zanim nie postanowiła potoczyć się na bok, tym samym schodząc z niego. Mocniej zaszumiało jej w głowie. Zerwał się mocniejszy wiatr, a gdy spojrzała w niebo to pomyślała, że zaraz zacznie padać.
- Slably jestejs.

- Twoja zazdrość doprawia twój odór nową nutą żałosności - przedrzeźnił ją - Kurwa. Rockers. Nawdychałaś się oparów z gęby Rosiera? Dlatego tak bredzisz? To jednak nie przez upośledzenie mózgu?
Przewrócił oczami.
- Coś ci się pomyliło. Zaglądanie do majtek całemu Hogwartowi, to twoje ulubione zajęcie. Jesteś, aż tak napalona? Zrób wszystkim przysługę i po prostu ukradnij z kuchni jakieś podłużne warzywo. Tak będzie lepiej dla wszystkich, a może będziesz mniej spięta.
Żarty z małego przyrodzenia? Aż tak nisko upadła? Nie mógł zaprzeczyć, że wręcz wybitnie grała mu na nerwach, ale na chuja Merlina - mogła się bardziej postarać. Chyba, że po prostu musiała się dowartościować. Myślała, że w tej sposób zaimponuje Rosierowi. Pewnie naprawdę leciała na niego i kierując się swoją pokrętną logiką, myślała, że wkurwiając Greybacka, wreszcie będzie mogła usiąść na kolanach pałkarza. Rowanowi prawie zrobiło jej się szkoda. Prawie. Trzeba było jej jednak przyznać, że przynajmniej nie była do niczego, jak większość ich rówieśników. Rockers była idealna, by wyładować na kimś swoją wściekłość spowodowaną... tak naprawdę niemal wszystkim co go otaczało. Ojciec, śmierć matki, ludzie, nudne lekcje, ludzie… Wszystko co doprowadzało Greybacka do frustracji, mogło znaleźć swój upust w kolejnym wyzwisku, czy uderzeniu. Czy ważne było, że kłótnia zaszła stanowczo za daleko? Oczywiście, że nie. Kto by się tym przejmował, będąc wściekłym? Na pewno nie on.
Uśmiechnął się szydercza, gdy ujrzał, że dziewczynie wypadł jeden ząb. Szkoda, że wystarczy jedna wizyta w Skrzydle Szpitalnym, by ze szczerbatej szkarady na nowo stała się jedynie zwykłą, dziką pokraką.
Splunął na nią, gdy tylko nazwała go zlym pjsem. Nawet nie umiała mówić poprawnie.
Nie spodziewał się, że spełni swoją groźbę, a przynajmniej nie, aż tak mocno jak to zrobiła. Gdy tylko kolano ślizgonki wbiło się w jego krocze, Greyback wydał z siebie zduszony okrzyk. No dobra. Może nie był to szczególnie zduszony okrzyk, a bardziej piskliwy krzyk.
Jego nienawiść do Rockers w tym momencie wzrosła do tego stopnia, że gdyby nie ból i spowodowane nim mroczki przed oczami, najchętniej utopiłby ją w pobliskim jeziorze.
- Jeb się...głupia...kurwiło… - wydyszał, gdy wreszcie z niego zlazła. Cholera. Musiał wyglądać komicznie zgięty w połowie, trzymając się za bolące miejsce.
- Pożałujesz - zapowiedział. Zemści się. Nieważne jak, nieważne kiedy - jeszcze wbije tej zasranej damulce, że nie warto z nim zadzierać. Razem z Bertem dadzą jej popalić.
Na chuja Merlina. Ból nie przechodził, a on poważnie zaczął się niepokoić, że bez wizyty w Skrzydle Szpitalnym się nie obejdzie. Wściekły chwycił pierwszy lepszy kamień i cisnął nim na oślep w stronę dziewczyny. Wiedział, że nie ma co liczyć, że uderzy w twarz. Celował w brzuch. Trafił w nogę. To już były jakieś pieprzone żarty.

- Nie wierzę, że w ogóle rozmawiam z kimś tak żałosnym jak ty! - warknęła, marszcząc swój mały nos. Przebywanie z kimś tak głupim szkodziło najwyraźniej i jej. Głupota niczym choroba zakaźna przemykała między ludźmi. Wystarczyło mieć styczność, choćby przelotną z nosicielem by doświadczyć pierwszych objawów. Rowan był jednak nie tylko nim, był siedliskiem wszelkiego filisterstwa. A ona, bez żadnego przemyślenia, zmniejszyła między nimi dystans, naraziła swoje szare komórki. Gdy to zrozumiała, wstrzymała się z ripostą na te słowa. Słowa pozbawione jakiejkolwiek wartości.
Zupełnie jak usta, które je wypowiadały.
- Niżej niż ty nie da się upaść - podsumowała go wreszcie, czując przepływające przez nią iskry, które były jak niewerbalne zaklęcia. Czekające tylko na to by uderzyć, sponiewierać, zabrać oddech. Przypomniały jej się eliminacje, moment uderzenia w tłuczka. Rowan był taki sam. Jak tłuczek. Uciążliwa piłka, która wracała raz za razem, nie mając dość. Nie powinna marnować na niego swojego czasu, ta rozmowa przecież i tak zmierzała donikąd.
Był zaledwie biednym, przeciętnym dzieciakiem, który oprócz nazwiska nie miał nic. I licznych braci. Nic z tego nie wynikało. Natrafił się, sprowokował, wyciągnął resztę adrenaliny, wściekłości, pozostałości po locie. Dał możliwość pozbycia się frustracji, rozładowania napięcia nastoletniego ciała, które nigdzie indziej nie widziało ujścia. Był pierwszą rzeczą w którą mogła uderzyć. Jego ślinę z obrzydzeniem wytarła w rękaw sportowej szaty, potem czystszą częścią uporczywie tarła ten zanieczyszczony fragment skóry, aż go podrażniła. Jasna czerwień zabarwiła alabastrową twarz.
Okrzyk rozpoczynał hymn jej satysfakcji. Sama nie sądziła, że tak dobrze się poczuje z tym, co zrobiła. Miała nad czymś kontrolę. Aż ją z tego wszystkiego ścisnęło gdzieś tam w środku. Powinna to wyrzucić z głowy? Powinna czuć się winna? Dostać ataku paniki? Otrzymać serię zmartwień?
Jego słowa i ból całej głowy skutecznie ją od tego odwiodły. Niczego nie zrozumiał. Sam nie zamierzał przepraszać, zginać kark. Było tak jak te 2 lata temu, może nawet gorzej.
- Cu ty... mozes zrobyc - złapała głębszy oddech i brudnymi dłońmi dotknęła swojej obolałej twarzy. Pierwsze krople deszczu spadły. Kiedy kamień uderzył w jej nogę, przekręciła głowę w jego stronę. - Spadjaj, eunuhiu.
Eliminacje musiały dobiec końca, bo nadciągał duży szmer od strony boiska. Bardzo szybko ich dwójka została znaleziona przez jednego z prefektów, który od razu zawołał przechodzącą niedaleko profesor McGonagall.
- Coś takiego! Rockers, Greyback, co to ma znaczyć? Bójka w szkole?! - ostre spojrzenie przeniosło się z dziewczyny, której krew leciała z ust na chłopaka, trzymającego się za krocze. Gdzieś za plecami nauczycielki rozległ się rechot kilku Gryfonów, Ślizgonów, a nawet Puchonów, którzy pokazywali sobie Rowana palcami i komentowali.
- Wracajcie do Pokojów Wspólnych - kobieta zwróciła się do grupek. - Howell, ty też możesz wracać do swoich zajęć.
Wyciągnęła różdżkę i wyczarowała niewidzialne nosze dla Rowana oraz Caroline.
- Idziemy prosto do Skrzydła Szpitalnego. Tam sobie porozmawiamy na temat wszego zachowania - zadbała też o to, by wszystkie przedmioty należące do dwójki nastolatków poleciały za nimi. Caroline nie miała siły myśleć, więc po prostu przymknęła powieki, czując się nagle okropnie zmęczona. Wszystko teraz było dla niej obojętne. Miała tylko nadzieję, że ten upośledzony ghul nie będzie strzępił języka podczas drogi do szkolnej pielęgniarki.

z/t dla Rockers i Rowana