Rezerwat smoków w górach Macgillycuddy’s Reek

Rezerwat smoków w górach Macgillycuddy’s Reek

W okolicach szczytu Carrantuohill w górach Macgillycuddy’s Reek mieszczących się w Irlandii znajduje się rozległy rezerwat smoków czarnych hebrydzkich. Te majestatyczne stworzenia wiją w tym miejscu gniazda już od wielu stuleci i dzięki szerokiej opiece oferowanej im przez ród Traversów są w doskonałej kondycji. To właśnie tutaj sprowadzane są wszystkie młode tego gatunku odnalezione na terenie Irlandii. Prowadzi się tu również dom tymczasowy dla pozostałych smoczych przybłęd. Smoczy rezerwat Traversów znany jest z niezwykłego systemu zabezpieczeń, jakim objęto cały teren rezerwatu. Mianowicie na cały szczyt oraz pobliskie lasy rzucono zaklęcie, które sprawia, że w słoneczne dni okolicę zasnuwa gęsta mgła, mająca zapewnić bezpieczeństwo podopiecznym śmiało wzbijającym się w powietrze.  Kiedy tylko mugol zbliży się do granicy mgły, nagle przypomina mu się, że zapomniał o czymś niesamowicie ważnym i czuje niezwykłą potrzebę, aby nadrobić to niedopatrzenie. Co ciekawe, czar ten w pewnym stopniu oddziałuje też na wszystkich czarodziejów nieupoważnionych do przebywania na terenach rezerwatu. Nie zmusza ich do odejścia, lecz sugeruje poniekąd, że nie jest to miejsce, w którym powinni się znajdować. Dodatkowo, jeżeli ktokolwiek przekroczy granice rezerwatu, zespół głównych opiekunów natychmiast jest o tym magicznie powiadamiany i pojawia się na miejscu, aby wylegitymować przybysza i zaopiekować się nim. W końcu nigdy nie wiadomo czy zza rogu zaraz nie wyskoczy na niego głodny hebrydzki i nie odgryzie mu ręki.

Balansowanie na granicy smoczego wzroku zazwyczaj nie było niemile widziane. Zabawne, że ten dzień w końcu nadszedł, chociaż smoczy opiekun zarzekał się, że nigdy do tego nie dojdzie. Cokolwiek robił Gereon, najwidoczniej nie zamierzał się spieszyć, a tuż za jego plecami narastał problem, który może być trudno opanować. Na szczęście jego towarzysz nie miał zbyt wielu zahamowań moralnych, jeżeli chodziło o potencjalne przetrwanie. Dobrze wiedział, że koziołek, który swobodnie spacerował sobie pod samym smoczym nosem, prędzej czy później skończy w paszczy gada, a akurat w tym momencie lepiej byłoby prędzej, niż później. Stąd też wyciągnięta przez Rhysa różdżka i wycelowanie jej w drobnego kozła. Formuła zaklęcia spłynęła mu z ust, a wraz z nią pojawiło się szarpnięcie nadgarstkiem. Niezależnie od tego, czy czar się udał, czy też nie, Travers nachylił się nieznacznie nad łowcą, aby zwrócić na siebie jego uwagę przynajmniej w pewnym stopniu.
- Za nami jest smok. Dobrze byłoby się zdecydować. - Poinformował, starając się, aby jego głos balansował na granicy słyszalności. Kto wie, czy zaraz ciemność ziejąca z jaskini nie odpowie im zaklęciem zwrotnym.

---

Depulso (ks. łatwa użytkowa)

Wynik d100: 1

Lumos solem znowu nie wyszło, tak samo jak depulso. Niestety, jako że w okolicy mieliście smoka i być może coś w jaskini, nie mogliście próbować czarów w nieskończoność. Tym bardziej że górska koza, widząc powoli zbliżającego się do niej smoka, postanowiła zacząć uciekać w waszą stronę...
Oczywiście, Gereonie, o magicznym, ogniobuchającym gadzie usłyszałeś chwilę wcześniej od Rhysa, jednakże w tym wypadku i tak nie mieliście dużo czasu na reakcję. Nawet jeśli się wahałeś, ty, Rhysie, wiedziałeś że smok jest na tyle szybki, że albo wskoczycie do jaskini ryzykując spotkanie w ciemnościach z nie wiadomo kim, czym i w nieznanej liczbie (o tyle dobrze, że nie powinno tam być smoczych jaj), ale gad pobiegnie za górskim ssakiem i będziecie mieli w miarę bezpieczną drogę w granicach rozsądku, albo spróbujecie, kryjąc się po kątach, dobiec do jednych z budynków gospodarczych. Oczywiście istniało ryzyko, że smok wam usmaży zady i raczej tu za szybko nie wrócicie, skoro twój podopieczny postanowił polować w tej okolicy, a koza wydawała się zdeterminowana, by przedłużyć swoje życie, ale kto wie? Może jednak ją zje, jak będziecie w drodze po wsparcie czy przynajmniej do bezpiecznej strefy i - przynajmniej na chwilę - zapadnie w sen albo odleci gdzieś dalej.

Kolejne zaklęcie nie wyszło i to już Rockersa poważnie zirytowało. Mógłby wtarabanić się do jaskini na żywca, licząc na to, że pijawki nie będą zbyt zwinne, ale to już desperacja. Po chwili kolejne złe wieści nadeszły od Traversa i ciężko było je zignorować. Spojrzał w stronę gadziny, niezbyt szczęśliwy jej obecnością w tym miejscu. Zaklął pod nosem i dostrzegł zmierzającą ku nim kozę. Psiamać, jeszcze przynęta na gada za nimi próbowała iść.
Wycelował w kozę różdżkę i wymamrotał zaklęcie Depulso, by ją odrzucić w stronę smoka.
Musiał się zastanowić, czy warto było dalej próbować szperać po jaskiniach, czy jednak wezwać wsparcie.
- Travers, rozświetl jaskinię. - Rockers wyglądał na gotowego do wkroczenia do jaskini mimo wszystko. - Ja ruszę przodem.
Gereon jak powiedział, tak zrobił przywołując zaklęcie Protego, w razie nagłego ataku ruszył w kierunku wnętrza jaskini.

Roll na Depulso

Wynik d100: 9

Roll na Protego

Wynik d100: 23

Za grosz nie miał zaufania do Rockersa, a widząc, jak raz po raz jego zaklęcia za przeproszeniem o kant kociołka można było rozbić, tym bardziej przestał wierzyć w to, że ma do czynienia z kimś kompetentnym. Tym silniej zmierziło go jego polecenie, ale nawet nie zamierzał się z nim sprzeczać. Nieudane depulso, które wyszło spod jego własnych palców, nie zwiastowało udanej ucieczki i pomimo prób Gereona, dla świętego spokoju powtórzył zaklęcie, mając zamiar posłać zwierzątko wprost pod smoczą paszczę. Nie podziwiał efektów swojego czarowania. Skupiony przez nagły wyrzut adrenaliny działał o wiele szybciej, nie pozwalając sobie na zwątpienie. Wyczarował kulę światła, którą ruchem nadgarstka posłał przodem przed nimi, a potem po prostu wskoczył do wnętrza jaskini z własną różdżką rozświetloną lumosem. Nie czekał na łowce wampirów, bo zwyczajnie nie mieli na to czasu. Jeśli zdążył wślizgnąć się tam przed nim, pospieszająco naparł mu na plecy, a jeśli nie to tuptał przed siebie, dzielnie prowadząc ten pochód i w miarę możliwości jak najciszej, starając się wypatrzeć coś w mrokach jaskini. 
- Jeśli jeszcze nas nie zwęszył, to zrobi to za chwilę. Musimy wejść dość głęboko, żeby nie dosięgnął nas ogień. - Szepnął do pleców, bądź przodów swojego towarzysza. Byłoby łatwiej, gdyby mógł ubrać smoczą skórę i zwyczajnie strząsnąć z siebie ten płomień machnięciem ogona. Wątpił jednak, aby jego powiększony zadek zmieścił się wtedy w tej jaskini. Cóż, może innym razem.

---

Depulso (ks. łatwa użytkowa)

Wynik d100: 58

Lumos maxima (ks. łatwa użytkowa)

Wynik d100: 91

Lumos (ks. łatwa użytkowa)

Wynik d100: 44

Gereonie, żadne zaklęcia ci nie wyszły. Koza niestety dalej uciekała w waszym kierunku, więc już po chwili zdecydowaliście się na ukrycie w jaskini. Istniała szansa, że gad skupiony na czteronożnej ofierze was nawet nie zauważy, ale oczywiście czułeś Rhysie, że nie ma na to gwarancji. Dlatego, choć można to było uznać za okrutne, już po chwili przez twoje działanie koza znalazła się tuż przed smoczym pyskiem. Zameczała przeraźliwie, ostatni raz w swym krótkim życiu, nim skończyła jako posiłek, czego oczywiście nie widzieliście wskakując do jaskini.
W środku, dzięki zaklęciom mieliście w miarę dobry widok na środek jaskini, jak na wasze możliwości. Wydawało się, że to nie jest głęboka jama. Powoli szliście do przodu, rozglądając się za śladami. Jednakże kiedy jeden z was przypadkiem kopnął kamyk, znaleźliście coś większego. - Nie zabijajcie mnie! Ja... nie chciałem! To nie był mój pomysł! Nie zabijajcie mnie! - krzyknął przeraźliwie jakiś człowiek oparty o ścianę. Jeśli go oświetliliście, zobaczyliście starego już mężczyznę, ubranego w damską narzutę, która fakturowo i kolorystycznie mogła być źródłem fragmentu materiału, który znaleźliście. Człowiek ten miał zakrwawione usta, a do tego miał oparzenia na głowie i twarzy. I nie wyglądał na bezwzględnego mordercę - wyglądał na przerażonego starca, gotowego uciec tu i teraz, choć z pewnością nie czuliście się pewnie z faktem, że kiedy prosił o litość, mogliście zobaczyć jego zakrwawione kły.

Kląć na czym świat stoi Rockers ruszył przodem wgłąb jaskini nie przejmując się za bardzo losem kozy. Niech ją ten gad wpieprzy i stad spływa, jego marzeniem na pewno nie było przypiekać dupska na Smoczyk oddechu. Kiwnął głową na słowa Traversa o smoku i wędrówce wgłąb jaskini.
- Dobra, ty tu jesteś ekspertem od gadów. - Korzystając ze światła traversowej różdżki rozglądał się uważnie, trzymając swoją w pogotowiu.
Zatrzymał się dostrzegając humanoidalny kształt, którym okazał się być utytłany we krwi starzec, który ewidentnie był wampirem. Rockers uniósł brew unosząc różdżkę i ewidentnie celując w krzyczącego.
- Zamknij się. - Warknął, nie chcąc aby krzyki zwabiły smoka. - Gdzie drugi wampir? - Widząc oparzenia na twarzy wampira jasnym było, że zniszczony spinel należał do tego konkretnego osobnika. - Gadaj, bo wywlokę cię na słońce i dam smokowi na pożarcie.
I nic nie wskazywało na to, że blefował. Rockers na pewno nie lekceważył wampira nawet jeśli był osłabiony, ranny i spanikowany. Drugi wampir albo musiał się ulotnić, albo to była pułapka, a walka ze zdrowym wampirem, któremu słońce nie jest w stanie wyrządzić większej krzywdy na pewno nie będzie prosta, zwłaszcza w ciemnościach.

Prawie odetchnął, gdy za ich plecami rozległo się głośne ostatnie „C” kozy. Teraz już miał pewność, że kupili sobie co najmniej kilka minut, co w starciu ze smokiem mogło być nieocenione. Dzięki temu wkraczał do jaskini odrobinę pewniej, niż początkowo planował.
Światło rzucane przez jego różdżkę rozświetlało jaskinie dostatecznie wyraźnie, aby obserwacja otoczenia była stosunkowo komfortowa. Dreszczyk przyjemnego niepokoju pełzał mu ekscytująco wzdłuż kręgosłupa, gdy niebieskie spojrzenie prześlizgiwało się ostrożnie wzdłuż chropowatych ścian jaskini. Powietrze było aż ciężkie od wilgoci i dziwnego zapachu, którego Travers nie potrafił jednoznacznie scharakteryzować, a to dawało mu pewność, że na końcu nieprzeniknionego wzrokiem tunelu wciąż czeka na nich jeszcze jakaś niespodzianka. W ciągu całego swojego życia niejednego smoka znalazł już wciśniętego w miejsca, w których normalny człowiek nie spodziewałby się wpatrzonego weń przerośniętego jaszczura. Kiedy samice składały jaja, często szukały właśnie takich miejsc jak to - odosobnionych i wygodnie ciasnych. Dostatecznie ciemnych, aby nie budziły w matce niepokoju, aby nie poszukiwała wzrokiem nadprogramowych ruchów. Widział to tak wiele razy, że, pomimo iż początkowo wszystko wskazywało na to, że uda im się dziś uniknąć bezpośredniej konfrontacji, wciąż nie mógł pozbyć się tego dziwnego przeczucia - na końcu jaskini mogła czekać na nich samica owinięta wokół chropowatych jaj. Ryzyko nie malało nawet pomimo zajęcia jednego z gadów przypadkową kózką.
Kopnięcie przypadkowego kamienia przez któregoś z nich sprawiło, że serce Traversa przeskoczyło o jedno uderzenie naprzód, aby podskoczyć gdzieś na wysokość przełyku. Zacisnął mocniej zęby i ze zdecydowaniem udał, że nic się nie stało. Z tego też powodu uniósł wysoko brwi, gdy okazało się, że rzeczywiście nie byli w jaskini sami i turlający się kamyk zatrzymał się wreszcie na dziwacznie ubranej, chudej postaci wciśniętej w skalną ścianę. Sekundę później rhysowe brwi zmarszczyły się mocno, a chociaż twarz arystokraty pozostawała niewzruszona, w środeczku, aż ścisnęło go z obrzydzenia. Jakiż ten wampir był żałosny… To ma być potężny, nocny łowca?
Rhys z dziecinną wręcz naiwnością wpadł w pułapkę niedocenienia przeciwnika. Jego wybujałe ego nie pozwoliło mu poczuć zagrożenia w obliczu przypieczonego słońcem starca, toteż zostawił gadki Gereonowi, samemu zająwszy się zapobieganiem ewentualnym niespodziankom. Wycelował różdżką w wampira, aby rzucić na niego niewerbalne colloshoo, a następnie posłał kolejną świecącą kulę w głąb jaskini, obserwując, czy czasem zza rogu nie wyłoni się humanoidalny cień drugiego krwiopijcy.

---

Lumos Maxima (ks. łatwa użytkowa) - niewerbalne

Wynik d100: 84

Colloshoo (ks. łatwa użytkowa) - niewerbalne

Wynik d100: 17

Starzec, mimo swojej wampirzej potęgi (albo potencjału w niej zawartego) ewidentnie wyglądał na spanikowanego. Może niedawno był przemieniony? Może stało się coś nadzwyczajnego? A może macie inne teorie? Oczywiście, jeśli was to obchodzi.
Wampir wyglądał, jakby miał się popłakać, co wyglądało komicznie, patrząc na fakt, że mógł spokojnie w każdym momencie stać się bezwzględnym mordercą. Może nawet nim był, patrząc na fakt, że dopadł ofiarę na terenie rezerwatu. Kto wie?
- Błagam, nie wiem gdzie jest moja córka. Próbowała mnie tylko ratować. Miejcie litość - błagał, opierając się o ścianę jaskini, jakby bardziej bał się was niż wy jego. Wydawał się zagubiony.
Wydawał się tak zajęty błaganiem o życie, że nawet nie zwrócił uwagi, kiedy jego stopy przykleiły się do podłoża z powodu zaklęcia, choć wy widzieliście ewidentnie, że nie może nimi ruszyć.
Kula magicznego światła, wędrująca w waszym pobliżu pozwoliła wam wykryć z kolei kolejną żywą istotę - tym razem nie wampira, ale coś podobnego. Kilka zbłąkanych nietoperzy, widząc niezidentyfikowany blask, zaczęło chaotyczny lot, przelatując także całkiem blisko was. Z automatu poczuliście potrzebę odpędzenia się od nich.

Rzućcie k6. Wyniki 4-6 oznaczają, że nic się wam nie stało. Wyniki 1-2 oznaczają, że jakiś nietoperz was skaleczył, a zapach krwi doszedł do błagającego starca, który wyraźnie zamarł.

Obraz starca - wampira siedzącego pod ścianą wcale nie robił na Gereonie wrażenia, lecz łowca wiedział, że nie powinien lekceważyć przeciwnika, nieważne kim on by był. Przed nimi ewidentnie stal wampir, który zabił pracownika Traversa. Zakrwawiona twarz jasno to sugerowała i to już wskazywało, że nie mogli sobie teraz pozwolić na rozluźnienie.
Spanikowany wampir wydawał się nie dostrzegać, że został unieruchomiony na tyle na ile utrzymają go przyklejone buty. Chyba, że ogarnie rozwiazanie sznurówek.
- Córka? Gdzie ona jest? - Gereon wciąż celował w wampira różdżka, gotowy rzucić zaklęcie. Druga ręką chcywcifł za medalion prawdy, który miał schowany pod koszulą. Chciał przekonać się, czy wampir mówi prawdę.
Po chwili w jego stronę i Traversa pofrunęły spłoszone nietoperze. Rockers zdążył się uchylić przed nadlatującymi zwierzętami, tak że nie oberwał żadnym pazurem po ciele. Oby tylko Travers miał tyle szczęścia co on. Złapał swojego towarzysza i pociągnął ku ziemi, by nietoperze mogły wylecieć na zewnątrz.
- Uważaj! - Obejrzał się na Rhysa. Nie podobała mu się cala ta sytuacja. - Na zewnątrz może być ta wampirzyca. Ten wampir najprawdopodobniej nie ma spinela, więc jak wytargamy go na zewnątrz, to słońce da mu popalić. Wyteleportuj się stąd i wezwij wsparcie, ja tutaj zostanę i nie pozwolę mu opuścić jaskini. Znasz lokalizację, powinno pójść szybko.- Starał się mówić półszeptem, póki unikali nietoperzy i wampir był wystarczajaco daleko.
Miał przeczucie, że wampirzyca jest w pobliżu i może zaatakować, kiedy staną się zagrożeniem dla starego. Inną opcja tez było to, że mogła już stad uciec już dawno. *

Unik

Wynik d6: 5

Roll na medalion prawdy

Wynik d100: 96

Powinien spodziewać się nietoperzy. Ciemna, wilgotna jaskinia była idealnym miejscem dla popołudniowej drzemki tych stworzeń, lecz zarazem czy było coś jeszcze bardziej sztampowego od wampira ukrywającego się w pobliżu całego stada tych ssaków? Tak pomyśli później, bo teraz jakakolwiek trzeźwa myśl umykała mu z porażającą prędkością. Nie zdołał uchylić się przed ostrym pazurem jednego ze skórzastoskrzydłych i wkrótce dłoń Traversa zabarwiła się wymownym szkarłatem, nawet pomimo sprowadzenia go do ziemi przez Gereona. Krew napłynęła mu do głowy tak gwałtownie, że gdyby w ostatniej chwili nie przypomniał sobie o okolicznościach, w jakich się tu znaleźli, pewnie spróbowałby sprawdzić, jak twarde zęby ma Rockers. Nienawidził dotyku i nie wyrażał na niego zgody nawet wówczas, gdy od tego zależało jego życie… a na pewno nie pozwalał obcym na tego typu poufałości.
- Za późno - szepnął, doskonale świadom tego, że zarówno Rockers, jak i wampir mogą usłyszeć go doskonale. Nie mieli już czasu na jakiekolwiek taktyczne odwroty, nie teraz, gdy mocny aromat żelaza otoczył ich pełnym napięcia uściskiem oczekiwania. To mogła być ich ostatnia dyskusja… mogła, ale nie będzie. Jakkolwiek silny nie byłby lęk ściskający teraz głęboko trzewia Traversa, jego twarz nie wyrażała niepokoju. Odegnał od siebie jakiekolwiek zwątpienie i spróbował zdławić strach, aby móc działać, póki jeszcze nie było za późno (przewaga: wszystko wytrzymam).
- Ebublio - spróbował rzucić zaklęcie znad ramienia Gereona, starając się uprzedzić gwałtowność wampirzego głodu, póki jeszcze miał jakąkolwiek szansę.

---

Zdradzieckie nietopery

Wynik d6: 1

Ebublio (ks. średnia użytkowa)

Wynik d100: 63

re-roll rozdziałowy na zaklęcie

Wynik d100: 17

Czy któregoś z was zainteresował fakt, że wampir fizycznie był stary i jaka historia mogła się za tym kryć? Nawet ty, Gereonie, naprawdę rzadko widziałeś takie przypadki. Ludzie raczej decydowali się na przemianę albo byli przemieniani wbrew swej woli za młodu, do tego oczywistym był fakt, że wampiry się nie starzały.
Gereonie, wampir dalej wyglądał na zagubionego i wystraszonego. - Naprawdę nie wiem. Gdybym wiedział, od razu bym powiedział - zapewnił, a twój medalion nie zadrgał ostrzegawczo. Miałeś więc jakieś 70% szans, że nie kłamał. To całkiem dużo. Do tego, w porównaniu do Rhysa, udało ci się uniknąć nietoperzych pazurów. Na twoje słowa mężczyzna znowu się wystraszył i spanikował, tym bardziej, że zorientował się, że ma nogi przyczepione do ziemi. - Proszę, nie! Ja nie chciałem zrobić niczego złego! - wyglądał, jakby był gotowy się popłakać, ale wtedy wyczuł krew twojego kompana i gwałtownie znieruchomiał. A potem, gdyby nie przyczepione do ziemi stopy, zapewne bez wahania rzuciłby się na niego i wyssał z niego krew jak młody, niedoświadczony wampir.
Rhysie, nie posłuchałeś żadnej z sugestii Gereona. Co więcej, postanowiłeś się bronić, widząc reakcję wampira na zapach twojej krwi, jednakże od jego ataku uratowało cię wcześniejsze zaklęcie przyklejające jego buty do podłoża. Nie miałeś również medalionu prawdy, musiałeś więc ufać swojemu przeczuciu co do tego, czy krwiopijczy mężczyzna kłamał, czy też niekoniecznie.
Na szczęście usłyszałeś charakterystyczny dla takich znawców jak ty dźwięk skrzydeł odlatującego smoka. Przynajmniej wyjście z jaskini wydawało się już dostępne i wolne od zagrożenia ze strony tych majestatycznych stworzeń.

Wygląd wampira i jego zachowanie bardzo nie pasowało do przyjętego schematu spotykanych przez Gereona wampirów. Ten był stary i zachowywał się zdecydowanie nie tak, jak wampiry powinny się zachowywać. Rockers przez kilka chwil próbował rozgryźć, o co tutaj chodzi i dlaczego akurat natrafił na takiego wampira w rezerwacie.
Jednak póki nie uspokoi spanikowanego wampira, nie dowie się niczego. Zwłaszcza o drugim osobniku, którym mogła być jego córka. Stado wampirów nie pomogło, a tym bardziej opór stawiany przez Traversa. Przez to teraz Rockers miał przed sobą syczącego i wyrywającego się w ich kierunku drapieżnika.
W pierwszym odruchu spętał zaklęciem przylepionego do podłogi starucha, ograniczając mu możliwości poruszania. A po chwili postanowił wyleczyć ranę Rhysa, którą spowodowały nietoperze.
- Póki się nie uspokoi, nic się nie dowiemy. - Rockers spojrzał w kierunku, skąd wyleciały nietoperze. - Trudno zakładać, że go porzuciła. Może czaić się gdzieś tutaj. - Nie przypominał sobie, aby po drodze widział ślady, które sugerowałyby, że ktoś z jaskini wyszedł. Korzystając z ze światła, które emitowała różdżka Traversa, rozejrzał się po suficie w poszukiwaniu wampirzycy albo dziewczyny, z którą twierdził, że był tutaj ten stary dziad.

Rzut na zaklęcie Brachiabindo

Wynik d100: 77

Rzut na zaklęcie Episkey

Wynik d100: 95

Rzut na rozglądanie się

Wynik d100: 19

Oba zaklęcia ci wyszły. Po chwili stary fizycznie (bo jak na wampira to psychicznie nie był stary) wąpierz nie mógł ani oderwać stóp od podłoża, ani machać w waszą stronę rękoma. Syczał więc tylko i się wychylał, chwilowo opętany żądzą krwi.
Na szczęście udało ci się wyleczyć rękę Traversa, który stwierdził, że jednak pójdzie po tę pomoc. Oczywiście teraz mogłeś nie być aż tak pewny czy to dobry pomysł, jednakże w jaskini nie widziałeś nikogo innego. Może rzeczywiście córka starucha, bez względu na to czy była jego dzieckiem biologicznie czy nie, kręciła się gdzieś po rezerwacie. Może warto rzucić jakieś ostrzeżenie do Rhysa, nim ten odejdzie, by napisać list do twoich kolegów z pracy?
Nietoperze również się uspokoiły, choć dalej niektóre latały niespokojnie albo coś nawoływały do siebie. Chyba powoli mogłeś podejmować kolejne kroki w celu rozwiązania tej zagadki.

Rzuć k2. 1 oznacza, że wampir nie jest jeszcze do końca uspokojony i wykazuje się agresją, ale jest szansa, że coś z niego wyciągniesz. 2 oznacza, że jest już całkowicie spokojny i będzie odpowiadać normalnie. Możesz również na każde zadane pytanie rzucić k100 by mieć szansę wyczuć z pomocą medalionu prawdy, czy mężczyzna kłamie.

Rhys z/t

Syczący baleron z wampira nie robił większego wrażenia na Gereonie, lecz łowca pomimo to zachowywał czujność i nie pozwalał sobie być zbyt pewny tego, że panuje nad sytuacją. W końcu brakuje im jednego wąpierza i nie miał pojęcia gdzie mógł się kryć.
Po uleczeniu Traversa zgodził się z nim, by ten wrócił w bezpieczne miejsce i wezwał posiłki.
- Miej różdżkę pod ręką i nie daj się złapać. - Rzucił do Rhysa na odchodnym, nim ten zniknął mu z oczu.
Gereon liczył na to, że skoro Travers tak chętnie tutaj rzucał zaklęciami, to na zewnątrz w pojedynkę również sobie poradzi. Niekoniecznie po drodze było mu pisać raport o dwóch trupach.
Po chwili Rockers skupił się na wampirze, który uspokajał się w więzach. Jego wygląd wciąż go intrygował.
- Skoro już się uspokoiłeś, to bądź łaskaw odpowiadać na pytana. Inaczej zrobię z ciebie podpałkę albo wyturlam na słońce, albo dam smokom. Jasne? - Rockers obserwując uwięzionego wampira podszedł bliżej, ale nie na tyle, by tamten mógł się do niego zbliżyć za bardzo.
- Gdzie jest twoje towarzystwo? Co tutaj robisz? Skąd się tutaj wziąłeś? Co zniszczyło spinel, który znalazłem? - Zaczął od podstaw mając nadzieję, że się czegokolwiek dowie. Przy okazji sprawdzał z pomocą medalionu, czy wampir nie kłamie.
Roll na wampira

Wynik d2: 2

Rzuty na medalion
1.

Wynik d100: 9

2.

Wynik d100: 53

3.

Wynik d100: 5

4.

Wynik d100: 92

Rhys udał się po pomoc i wkrótce miał wrócić. Tak cię przynajmniej zapewniał, nim zniknął w przejściu. Zanim pojawią się posiłki, trochę czasu zdąży upłynąć i można było tylko liczyć na odkrycie paru dodatkowych faktów, które pomogą w ustaleniu, co zrobić z mężczyzną i gdzie właściwie znajdowała się jego córka. Córka, mogąca stanowić niebezpieczeństwo dla pracowników rezerwatu i potencjalnie dla dzikich stworzeń, zamieszkujących rezerwat, za który byli odpowiedzialni członkowie rodu Travers. Pomarszczona skóra, sprawiająca wrażenie, jakby w każdym momencie mogła zacząć odchodzić grubymi warstwami z ciała nieśmiertelnego, niemiłosiernie skrzypiała. I dopiero teraz byłeś w stanie to wychwycić, Gereonie. Mężczyzna był początkowo niespokojny, ale pod wpływem twojego głosu lub zachowania nietoperzy, zapanował nad drżeniem i przestał gwałtownie się ruszać. Stał nieruchomo, doskonale panując nad wszystkimi procesami swojego ciała. Niczym za sprawą różdżki, odegnane zostały wszelkie troski. Być może to brak krwi w pobliżu tak dobrze na niego podziałał? A jeśli nawet coś innego miało swój udział, to w końcu ci wszystko wyśpiewa. Jak nie teraz, to później. W Ministerstwie Magii czekały specjalnie przygotowane izolatki, na takich jak on.
- Pytaj - odpowiedział zwięźle, lecz pod wpływem gradu zapytań, zamilkł na dłużej, aż go nie upomniałeś, żeby zaczął mówić.
- Nie mam pojęcia - medalion się nie poruszył. Wampir patrzył dokładnie w miejsce, w którym go trzymałeś. - Próbuję przeżyć. Nadeszły ciężkie czasy dla takich jak ja. Szukamy schronienia. Azylu. Nic złego nie zamierzałem zrobić! Już to mówiłem...
W pewnym momencie odrobinę podniósł głos, co wywołało popłoch wśród nietoperzy. Medalion delikatnie drgnął i zaraz się uspokoił. Ty za to, z obecnej odległości od niego, mogłeś dostrzec jak zmieniały mu się źrenice. Momentalnie się poszerzał. Może była to tylko gra świateł, a może nie. Na zewnątrz słońce schodziło coraz niżej i też robiło się coraz ciemniej. Wiedziałeś, co to oznaczało. Najlepszy czas dla drapieżników. Dla wampirów.
- Przyszedłem ścieżką... Długo błądziłem - przyznał, nie mając nic więcej do dodania. Zdawał się być przygnębiony. Z ust zdążyła zniknąć krew. Wszystko zlizał. - Już nie pamiętam dokładnie. Pewnie jakiś smok nadepnął.
Medalion nie dawał po sobie poznać, żeby i w ostatnim momencie ci skłamał. Trwało to jeszcze chwilę nim nietoperze zaciekle zaczęły trzepać skrzydłami i piszczeć. Ktoś nadchodził.
Niecałą minutę później, w wejściu dostrzegłeś kobiecą sylwetkę. Miała krótkie brązowe włosy, przeplatane siwizną i z wściekłością wpatrywała się prosto w ciebie. Wydała z siebie wściekłe warknięcie, nim błyskawicznie przystąpiła do ataku. Powaliła cię, gotowa do wgryzienia się w twoją szyję, ale została powstrzymana. Na zewnątrz było zamieszanie. Pojawiały się nowe osoby. Nieznajoma, wyraźnie sfrustrowana, powstrzymała się przed naznaczeniem twojej szyi swoimi kłami i zniknęła, odprowadzona okrzykami i zapowiedzią gonitwy. Starzec został, a nietoperze parami opuszczały kryjówkę.
Szczęśliwie, dzięki tobie i Rhysowi, przynajmniej jeden wampir został złapany i przeniesiony do Ministerstwa Magii, gdzie miały go czekać poważne konsekwencje.
Teraz pozostało tylko się przebadać i sporządzić raport.

z/t dla wszystkich

ZAKOŃCZENIE WYDARZENIA

@Gereon Rockers - 14 fasolek (za całość)
- 7 fasolek za minimum 11 postów na głowę
- 1 fasolka za wykonywanie swojej pracy
- 1 fasolka za wykorzystywanie systemu czarowania
- 3 fasolki za udział w misji
- 1 fasolka za duże zaangażowanie i aktywność
- 1 fasolka za dodatkowe mechaniczne aktywności

@Rhys Travers - 14 fasolek (całość)
- 7 fasolek za minimum 11 postów na głowę
- 1 fasolka za wykonywanie swojej pracy
- 1 fasolka za wykorzystywanie systemu czarowania
- 1 fasolka za użycie umiejętności
- 3 fasolki za udział w misji
- 1 fasolka za duże zaangażowanie i aktywność