KP Igor Karkarow

Karta postaci

One, too cowardly to return... he will pay...

Imię i nazwisko: Igor Karkarow (Игор Каркаров).
Data urodzenia: 11.05.1948 r.
Znak zodiaku: byk.
Imiona i nazwiska rodziców:
Samuil Karkarow † - zmarł w zeszłym roku na ostre magiczne zapalenie oskrzeli. Pozostawił niewielką kwotę, dzięki której możliwe jest zapewnienie dobrych warunków młodszej siostrze Igora.

Jekaterina Romanowa Karkarowa - ma ciągłe zaniki pamięci, coraz gorzej orientuje się w otaczającej ją rzeczywistości. Obecnie zajmuje się głównie szydełkowaniem i pilnowaniem swoich rodzinnych pamiątek, jakby się obawiała, że ktoś jej je zabierze.

Krew: mieszana.
Status majątkowy: Leprokonus.
Miejsce zamieszkania: zmienia ciągle mieszkania, nie mogąc znaleźć niczego, co mu podpasuje. Ciągle mu bowiem brak lepszego dostępu do wody, a widoki z angielskich okien są okropne.
Wykształcenie: Durmstrang.
Miejsce pracy/wyuczony zawód: często chwytał się tymczasowych prac, w większości przy łajbach. Zawsze zazdrośnie przyglądał się większym statkom, niejednokrotnie należących do bardziej majętnych czarodziejów lub, o zgrozo, do mugoli. Obecnie jest magimilicjantem w Brytyjskim Ministerstwie Magii.

Cechy wyglądu

It's a man's business – to catch up in the run and to soothe the crests of the waves.

Wzrost: 195 cm.
Waga: 97 kg.
Kolor włosów: czarne.
Kolor oczu: niebieskie z domieszką brązu.
Budowa ciała i postura: endomorficzny, z tendencją do szybkiego przybierania na wadze. Za sprawą ciągłego bycia w ruchu, oddawaniu się każdej formie aktywności fizycznej na świeżym powietrzu, jest w stanie utrzymać dobrą sylwetkę. Ma silne nogi i mocne uderzenia, co nie jeden patałach, który mu podpadł, potwierdzi. Wyprostowany i dumny ze swojego pochodzenia. Rosjanin w każdym calu.
Znaki szczególne: duży, złamany w kilku miejscach nos, zarost, wąskie wargi i rosyjski pakiet; akcent plus charakterystyczny sposób bycia.
Preferowany ubiór: lubi dobrej jakości ubrania i nie ogranicza się w kolorach. Szafa jest przepełniona płaszczami, czapkami, kamizelkami oraz szatami w stylu marynistycznym. Pasy, ozdoby i tiary również odnajdą się w jego asortymencie.

Umagicznienie

Dead men tell no tales.

Specyfikacja różdżki: tarnina, róg biesa, 12 cali, sztywna.
Bogin: miał dużo trosk, które mogły go nawiedzać w koszmarach. Wciąż w jego głowie pojawiały się kolejne obrazy, doprowadzające ciało do drgawek, gdy pozostawał sam ze sobą w jednym pomieszczeniu. Największe przerażenie wzbudzał w nim nie Czarny Pan, dementorzy, stado aurorów czy własna śmierć. Bał się tego, owszem, ale nie w taki sposób, żeby bogin mógł się w to zamienić. Ta podstępna kreatura przybierała postać syreny. Śpiew początkowo hipnotyzował, tak jak powierzchowność, aż do momentu, przybliżenia się do niej. Z czerwonawych warg wydobywały się ostre jak brzytwa zęby, ciało ulegało metamorfozie i odsłaniało największe obrzydlistwa, które w sobie nosiła. Nikczemnica była personifikacją podań, wspomnień i symbolem czyhającej na Igora udręki.
Amortencja: morze, pierogi, piwo, kapuśniak, benzyna, grzyby, zmokłe drewno statku.
Widok z Ain Eingarp: najpierw jest fotel, niegdyś należący do jego dziadka i zaginiony przed kilkunastoma latami. Zdobienie potężnych R, ułożonych z kamieni szlachetnych, obicie najwyższej jakości. Siedzi na nim on sam, starszy, ubrany w drogie szaty, z insygniami, które świadczą o istotnym stanowisku, piastowanym w ukochanej Rosji. Na dywanie są rozłożone ciała poległych zdrajców i jego przeciwników. Zadanie zakończyło się sukcesem. Przy dłuższym mrugnięciu, pojawia się kolejny obraz. Widzi Durmstrang, unoszący się dywan podwinięty staremu Gopnikowi, a na nim on z Antoninem, rozkoszują się dobrym bimbrem. Uchachani, beztroscy, tak jak kiedyś. Na pobliskim jeziorze płynie jego wymarzony statek, a z niego zerkają piękne słowiańskie białogłowe i wręcz słyszy jak do nich wołają: "Geroi! Geroi!".
Zwierzę totemiczne: bizon.
Archetyp: rzemieślnik.
Poziom spaczenia: 3.
Reputacja: -1.

Przeszłość i przyszłość

What is dead may never die.

Podsumowanie posiadanej wiedzy i umiejętności:
Durmstrang dobrze go przygotował do życia. Pielęgnowane przez Grindewalda wartości,  łatwo odnalazły drogę do głodnego wiedzy młodego umysłu Igora. Skupiony, pochłaniał mnóstwo książek odnoszących się do czarnej magii. Ta stała się jego bolączką, potrzebą, którą z trudem kontrolowali nauczyciele. Teoretyka, symbolizm, powiązania z innymi dziedzinami magicznymi, czy koniunkcja wielu jej pochodnych, wśród których wyróżniano, między innymi zaklęcia wyniszczające czy chorobotwórcze. Nabył też dużo praktycznych umiejętności, takich jak umiejętność tropienia, polegania na swojej intuicji, wykorzystywania roślin i polowania. Po przyzwyczajeniu się do lodowatych wód, okalających szkołę, okazał się wyśmienitym pływaczem. Ciało też łatwo przyzwyczajało się do trudnych warunków. Wiedział też wszystko o statkach. O tym jak zaczarować dziób, żeby unikać zderzania z górami lodowymi i głazami, o czasie reakcji kluzy kotwicznej po wypowiedzeniu odpowiedniej formułki i przede wszystkim jak przebiegało sztormowanie. Wiedza z zakresu astronomii lub numerologii również ma zastosowanie u Karkarowa. Przydaje się zarówno podczas rejsów, jak i w operacjach typowo magimilicyjnych.  


Koncepcja gracza:
Igor nie przepada za Anglikami, ciągle ma z tyłu głowy coraz liczniejsze porównania do Rosjan. Nie podoba mu się ich język, sposób bycia, przesadna sztywność i nieudolne próby wyrafinowania. Ma jednak słabość, o której się nie przyzna, do zjawiskowych widoków Wielkiej Brytanii, ujmujących wzgórzach, zbiornikach wodnych i miejsc, w których natura jest prezentowana w całej swojej klasie. O ile czarodziejów jest w stanie jeszcze znieść, tak z mugolami ma duży problem. Jest do nich uprzedzony, co powiązane jest nie tylko z tym, co widzi w swojej obecnej pracy, ale i z wspomnieniami z Rosji, gdzie brzydsza część komunizmu odcisnęła na nich wszystkich swoje piętno i gdzie jego siostra, Yana, została napadnięta i w wyniku oberwania od mugolskiej broni, pozostała jej blizna w policzku, której nie były w stanie usunąć żadne znane zaklęcia ani eliksiry.  
Po emigracji do Anglii, oficjalnie dołączył do Czarnego Pana, wcześniej prowadząc działania na jego rzecz z rosyjskiego podziemia. Jego figura silnie mu imponuje, kojarzy się z dawną potęgą Grindelwalda i pomimo odczuwalnego strachu, wie, że to właściwy ruch w stronę przyszłości. Dodatkowo, nie zostawiłby Antonina samego, czuje wobec niego zbyt silne przywiązanie i potrzebę chronienia jego tyłka przed kłopotami.
Igor dąży do perfekcji, stara się udoskonalać znane mu techniki czarnej magii, dąży do poszerzenia jej możliwości i wypracowania przestrzeni pod skuteczne działania, umożliwiające koegzystencję z innymi dziedzinami. Oprócz tego zależy mu na jego pasji, statkach, które są dla niego realnym przejawem wolności.
Zdążył już podpaść kilku osobom swoim ciętym i niejednokrotnie bezkompromisowym językiem, a angielska polityka tak naprawdę nie ma dla niego większego znaczenia. Popłynie tam, gdzie go poniosą żagle, bo  jego motywacja nie jest w gruncie rzeczy skomplikowana. Pragnie świętego spokoju i spełniania się w tym, w czym jest dobry.  
Wrzucę go chętnie w wszelakie przygody, jakie tylko się nadarzą, związane czy to z jego pracą, czarną magią czy czymkolwiek innym. Nie boję się niczego i chętnie zobaczę jak potoczy się jego życie dalej.