Szkoły magiczne na świecie

Wstęp

Zadaniem magicznych szkół jest szkolenie młodych czarodziejów do dorosłego życia. Wszystkie są zarejestrowane przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów. Niektóre z nich dopuszczają do placówki tylko czarodziejów o statusie czystej krwi. Magicznych szkół jest na świecie dość niewiele — powodem tego jest fakt, że w większości krajów czarodzieje preferują opcję uczenia się w domu. Bywa również, że czarodziejska społeczność jest w danym państwie na tyle mała lub rozsiana, że bardziej opłacalnymi sposobami edukowania młodzieży są kursy korespondencyjne.

Brakuje Cię w spisie albo jesteś wpisany/a w złym miejscu? A może jakaś informacja powinna zostać dopisana? Daj koniecznie znać tutaj.

Spis treści

1. Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie
2. Instytut Magii Durmstrang
3. Akademia Magii Beauxbatons
4. Szkoła Magii Mahoutokoro
5. Ilvermorny
6. Castelobruxo
7. Szkoła Magii Uagadou
8. Inne

Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie

Własność hyppogriff

Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie jest brytyjską szkołą z internatem położoną w Szkocji. Placówka ta została stworzona około IX lub X wieku przez czwórkę najwybitniejszych czarodziejów tamtych czasów: Godryka Gryffindora, Helgę Huffelpuff, Rowenę Ravenclaw oraz Salazara Slytherina.
Każde magicznie uzdolnione dziecko, które urodziło się na Wyspach Brytyjskich, już w dniu swoich narodzin jest zapisywane do szkoły poprzez specjalne pióro, a informowane o rozpoczęciu swojej magicznej edukacji w wieku jedenastu lat — zazwyczaj listem przyniesionym przez sowę (rodziny mugoli są pod obserwacją nauczycieli, po czym zostaje wysłana sowa).
Szkoła jest zabezpieczona niezwykle potężnymi zaklęciami obronnymi. Jest również nienanoszalna, co oznacza, że nie znajdzie się jej na żadnej mapie, a założyciele zaczarowali ją tak, że zwykli mugole, patrząc na nią, zamiast pięknego zamku widzą jedynie ruiny.

Historia szkoły

Hogwart został założony na przełomie IX lub X wieku przez czwórkę potężnych czarodziejów: Godryka Gryffindora, Helgę Hufflepuff, Rowenę Ravenclaw oraz Salazara Slytherina. To właśnie od ich nazwisk powstały cztery domy, do których przyjmuje się uczniów. Na samym początku istnienia szkoły to założyciele wybierali, kto może kształcić się w ich szkole. Po jakimś czasie Salazar Slytherin zażądał, aby magiczną edukację przyjmowali tylko czarodziejów błękitnej lub czystej krwi. Godryk Gryffindor nie chciał się na to zgodzić, uważając, iż na magiczną edukację powinien zasługiwać każdy czarodziej i czarownica. Jak głosi legenda, Salazar Slytherin opuścił szkołę, lecz przed odejściem zbudował w niej ukrytą Komnatę Tajemnic, w której umieścił potwora. Rzeczoną komnatę otworzyć może jedynie dziedzic samego Salazara. Szkołę przeszukiwano wielokrotnie, niestety komnaty nigdy nie odnaleziono.
Około trzechset lat po założeniu szkoły rozpoczął się Turniej Trójmagiczny pomiędzy trzema najbardziej prestiżowymi szkołami magii w Europie: Hogwartem, Beauxbatons i Durmstrangiem. Dla wielu turniej ten był najlepszą formą rywalizacji, ale również zacieśniania międzynarodowych więzi z innymi czarodziejami. Turniej był regularnie organizowany przez sześć wieków, do czasu, gdy liczba ofiar stała się tak wysoka, że został przerwany. Od tamtego czasu w Hogwardzie nie miał miejsca żaden turniej.
W roku 1926 bezpieczeństwo szkoły musiało zostać podwojone, a to wszystko za sprawą Gellerta Grindelwalda. Na placówkę rzucono kolejne bariery ochronne, a okoliczne tereny regularnie patrolowali aurorzy, na wypadek, gdyby Grindelwald zapragnął przeprowadzić atak na szkołę. 29 listopada zmartwieni rodzice zaczęli tłumnie przybywać do placówki. Dyrektor po przeprowadzonej z nimi rozmowie postanowił wcześniej odesłać uczniów do domów. Był to pierwszy raz w historii szkoły, kiedy rok szkolny skończył się o cały miesiąc szybciej.
Szkoła była najbardziej zagrożona w roku 1942, kiedy to Komnata Tajemnic, której istnienie do tej pory było jedynie legendą, została otwarta. Wówczas doszło do tajemniczej śmierci uczennicy. Ministerstwo magii zagroziło, że jeżeli podobne ataki nie ustaną, będą zmuszeni zamknąć szkołę. Całe szczęście, jak się okazało, był to jednorazowy przypadek. Niemniej jednak od tamtego czasu Ministerstwo Magii bacznie przygląda się szkole.

Ulokowanie

Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie znajduje się na terenie Szkocji. Oprócz solidnego muru, który odgradza szkołę od nieproszonych gości, na ściany zamku zostały rzucone potężne zaklęcia obronne. Na południe od budynku znajduje się jezioro, które na oko ma pół kilometra średnicy i jest połączone z systemem kanalizacyjnym Hogwartu. Jezioro stanowi również dom dla wielu wodnych stworzeń, takich jak trytony czy druzgotki. Wśród uczniów krąży legenda, że w głębinach bytuje również wielka kałamarnica, niemniej jednak nikt nie jest w stanie potwierdzić faktu istnienia tego stworzenia. Teren szkoły obejmuje również Zakazany Las, do którego uczniowie mają kategoryczny zakaz wchodzenia — a wszystko przez wyjątkowo niebezpieczne zwierzęta, które go zamieszkują.
Szkoła posiada również swoje boisko do Quiddicha oraz kompleks cieplarni, w których odbywają się zajęcia z zielarstwa.

Ceremonia przydziału

Uroczystość ta rozpoczyna każdy rok szkolny w Hogwarcie. Biorą w niej udział pierwszoroczni, którzy zostają przydzieleni do jednego z czterech domów. Poszczególnym uczniom domy przydziela stara Tiara Przydziału. Wedle historii na pomysł przydzielania uczniów do konkretnych domów wpadł Godryk Gryffindor. Zdjął on bowiem z głowy swoją tiarę, a każdy z poszczególnych założycieli szkoły magicznej nadał jej możliwość rozpoznawania cech, które najbardziej cenili w uczniach. Dzięki zdolności legilimencji Tiara może poznać cechy ucznia i na tej podstawie przydzielić go do odpowiedniego domu. Tiara potrafi również słyszeć myśli ucznia, na którego głowie się znajduje. Decyzja Tiary Przydziału jest nieodwołalna, chociaż uczeń może spróbować wpłynąć na jej decyzję. Czas podejmowania decyzji przez Tiarę bywa różny. W przypadku niektórych czarodziejów wystarczyło, aby ledwie musnęła ich głowy i od razu była w stanie przypisać im odpowiedni dom, a w przypadku innych mogła zastanawiać się przez dłuższy okres. Działo się tak szczególnie w momencie, kiedy dany uczeń posiadał kilka cech pasujących do różnych domów. Tiara utrzymuje, że przez te wszystkie lata nie zdarzyło się jej pomylić co do przydzielenia ucznia, chociaż rzeczywistość jest nieco inna.

Zajęcia

W Hogwarcie skupiano się na tym, aby uczniowie posiedli jak najwięcej magicznych zdolności. Nie faworyzowano żadnego konkretnego przedmiotu. Nauka i używanie czarnej magii na terenie szkoły jest surowo zakazane i może wiązać się z natychmiastowym wydaleniem ze szkoły. Jedyną szansą, aby zdobyć wiedzę z dziedziny czarnej magii w Hogwarcie, są odwiedziny biblioteki, a konkretniej działu ksiąg zakazanych. Niemniej jednak, aby móc tam wejść, należy otrzymać pisemną zgodę opiekuna domu.
Przedmioty wykładane: transmutacja, zielarstwo, eliksiry, zaklęcia i uroki, obrona przed czarną magią, wróżbiarstwo, latanie (tylko pierwszoroczni), astronomia, starożytne runy, historia magii, mugoloznawstwo, opieka nad magicznymi stworzeniami, numerologia.

Kluby

W Hogwarcie istniało kilka klubów, do których mogli przynależeć uczniowie.

Klub Magii Nut — muzyczny klub, którego częścią był zarówno chór, jak i osoby grające na jakimś instrumencie. Opiekunem klubu od 10 lat jest Filius Flitwick.
Klub Prostej Kreski — klub skupiał się na tworzeniu przeróżnej sztuki, począwszy na malarstwie, a skończywszy na spektaklach. Od 3 lat opiekunem jest Pomona Sprout.
Kółko Korepetycji  — uczniowie pomagali sobie nawzajem za przysługi lub za drobną opłatą.
Klub Pojedynków  — organizowane na terenie szkoły pojedynki, mające uczyć istotnych zasad związanych z magiczną walką i obroną.
Klub Ślimaka — przeprowadzane bankiety i kulturalne wydarzenia na terenie szkoły dzięki Horacemu Slughornowi.
Klub Redakcyjny — zajmował się sprawami istotnymi dla szkoły, wydawał hogwarcką gazetkę, nazwaną „Portretowy Szmer”.

Absolwenci

[G], [H], [S], [R] – Gryffindor, Hufflepuff, Slytherin, Ravenclaw

1925-1932

• [G] @William Moody — pałkarz w szkolnej drużynie; łowca nagród, reputacja na poziomie 1

1946-1953

• [G] @Edward Crouch — Ministerstwo Magii (szef Biura Aurorów), detektyw, reputacja na poziomie 2
  
• [G] @Vince Mercer — Vince's (właściciel), reputacja na poziomie 0
  

1953-1960

• [G] @Lysander Nightingale — ścigający w szkolnej drużynie (1959 - 1960); Ministerstwo Magii (auror), reputacja na poziomie -1
  

1954-1961

• [R] @R. Wolfe Mercer — prefekt, Klub Redakcyjny; Ministerstwo Magii (przewodniczący Wizengamotu), reputacja na poziomie 2
  

1956-1963

• [R] @Charles Myrnin Hucksberry — Klub Pojedynków (1958–1962); niezależny (głównie badacz natury białej i czarnej magii), reputacja na poziomie 2
  
• [G] @Sanni Nightingale — Medium (dołączyła do klasy w 1958 roku), reputacja na poziomie -1
  

1958-1965

• [S] @Leonora Caruso — Klub Prostej Kreski; projektantka mody, reputacja na poziomie 1
  

1959-1966

• [R] @Lucy Gamp — Klub Prostej Kreski; reżyserka teatralna, reputacja na poziomie 2
  
• [S] @Narcyza Malfoy zd. Black — Szkolny Chór (1967-1973), Klub Ślimaka (1969-1973); harfistka, reputacja na poziomie 2
  

1960-1967

• [S] @Eridanus Black — Klub Magii Nut, Klub Pojedynków, Klub Ślimaka; aktor, Wielki Teatr Magiczny (właściciel),  reputacja na poziomie 2
  
• [S] @Raleigh Greengrass — Klub Ślimaka; Niewymowny (Sala Śmierci), wytwórca alkoholi, narkotyków, eliksirowar, zielarz, reputacja na poziomie -1
  

1961-1968

• [H] @Emmelina Vance — szpital św. Munga (uzdrowiciel), reputacja na poziomie 1
  
• [H] @Merrion Prewett — żeglarz, reputacja na poziomie 1
  
• [G] @Molly Weasley zd. Prewett — niezatrudniona, reputacja na poziomie 1
  
• [R] @Isidora Fawley — Kółko Korepetycji (1964-1968), Klub Ślimaka (1961-1968); magiarcheolog, badacz magii starożytnej, autorka powieści historycznych, reputacja na poziome 2
  
• [S] @Rudolf Lestrange — Klub Pojedynków (1964-1968), ścigający w szkolnej drużynie quidditcha (1965-1968); niezatrudniony, reputacja na poziomie -2
  
• [S] @Elias Martinelli — czarny rynek (członek włoskiej mafii), reputacja na poziomie 0
  

1962-1969

• [S] @Rennard Lestrange — niezatrudniony, reputacja na poziomie -1
  
• [S] @Dolores Umbridge — Ministerstwo Magii (urzędniczka), reputacja na poziomie -1
  
• [S] @Lucien Rowle — czarny rynek (przemytnik), reputacja na poziomie -1
  
• [H] @Lisa Greengrass — Klub Magii Nut (1963-1968); niezatrudniona, reputacja na poziomie 1
  
• [S] @Elisa Monte — właścicielka sklepu kosmetycznego, reputacja na poziomie 0
  

1963-1970

• [S] @Bellatrix Black — niezatrudniona, reputacja na poziomie 0
  
• [S] @Rhys Travers — opiekun smoków, reputacja na poziomie 1
  
• [R] @Henry Williams — Ministerstwo Magii (kierownik), reputacja na poziomie 1
  
• [H] @Edward Tonks — prefekt naczelny, dziennikarz w Proroku Codziennym, reputacja na poziomie 0
  

1964-1971

• [S] @Regis W. Talbott — Biała Wywerna (właścicel), reputacja na poziomie -2
  
• [S] @Andromeda Tonks — prefekt (1968-1971), Klub Ślimaka (1965); Szpital św. Munga (uzdrowiciel), reputacja na poziomie 0
  
• [S] @Enzo Martinelli — szukający w szkolnej drużynie Quidditcha (1966-1971), czarny rynek (członek włoskiej mafii), reputacja na poziomie -1
  
• [G] @Katherine O'Brien — Klub Redaktorski; Prorok Codzienny (dziennikarka), reputacja na poziomie 1
  

1965-1972

• [S] @Daisy Williams — ścigająca w szkolnej drużynie quidditcha (1968-1972); magopsychiatra, reputacja na poziomie 1
  
• [R] @Ivo Conway — szpital św. Munga (eliksirowar), reputacja na poziomie -1

1966-1973

• [S] @Abel Attaway — obrońca szkolnej drużyny (jeden semestr w 1972, rezygnacja z powodu kontuzji), bank Gringotta (łamacz klątw oraz ochroniarz), reputacja na poziomie 0
  
• [S] @Ramsey Greyback — Kółko Korepetycji (1969-1973); niezależny (twórca eliksirów oraz nielicencjonowany uzdrowiciel), reputacja na poziomie 1
  
• [S] @Lucjusz Malfoy — Ministerstwo Magii (urzędnik), reputacja na poziomie 2
  
• [S] @Rylee Nott z d. Greyback — niezależna (tatuażystka), reputacja na poziomie 0
  
• [S] @Ruth Malfoy — prefekt (1970-1973); niezależna (rzeźbiarka i malarka); reputacja na poziomie 2
  
• [R] @Frances A. Murphy — Prorok Codzienny (felietonistka), autorka powieści, reputacja na poziomie 2
  
• [G] @Louis Poole — pałkarz w szkolnej drużynie (1967-1973); Klub Ślimaka (1972-1973); sport
  (pałkarz Glasgow Grim Reapers i Angielskiej Narodowej Drużyny Quidditcha), reputacja na poziomie 2
  
• [H] @Claudia Mancini — Klub Prostej Kreski; lalkarka, pracownik lombardu Złoty Niuchacz, reputacja na poziomie 0
  
• [G] @Danielle Perks — Kółko Korepetycji (1969-1973), Klub Redakcyjny (1970-1973); bibliotekarka w Bibliotece Warbecków, reputacja na poziomie 0
  
• [G] @Remus Weasley — szkolna drużyna quidditcha; ścigający w Narodowej Drużynie quidditcha, ścigający Armaty z Chudley, reputacja na poziomie 2
  
• [G] @Ambrosia Weasley — Klub Prostej Kreski (1970-1972); Szpital Świętego Munga - Laboratorium, reputacja na poziomie 0
  
• [S] @Luca Martinelli — Klub Pojedynków (1970-1973); czarny rynek (członek włoskiej mafii), reputacja na poziomie 0
  
• [R] @Jules Nox — prefekt (1970-1972), prefekt naczelny (1973), Klub Magii Nut (1969-1973), Klub Prostej Kreski (1969-1973); własna kilnika weterynarii, reputacja na poziomie 0
  
• [H] @Yu Tian Liu — Klub Korepetycji, Klub Pojedynków, zawodniczka na różnych pozycjach w szkolnej drużynie Quidditcha; badaczka, nauczycielka obrony przed czarną magią w Hogwarcie, reputacja na poziomie 0
  

1967-1974

• [R] @Charlie Clarke — Biała Wywerna (wokalistka), reputacja na poziomie 1
  
• [G] @Otto Flint — Klub Ślimaka, Klub Pojedynków; Ministerstwo Magii (staż: auror, ex-magimilicjant), reputacja na poziomie 1
  
• [H] @Aurelia Hartwick — Kółko Korepetycji (1969-1974), prefekt (1971-1973), prefekt naczelny (1973-1974); Ministerstwo Magii (urzednik w biurze Dezinformacji: Departament Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami), reputacja na poziomie -1
  

1968-1975

• [S] @Udo Shacklebolt — Klub Pojedynków, pałkarz w szkolnej drużynie Quidditcha (1970-1975), Złoty Niuchacz (właściciel), pałkarz Srok z Montrose, reputacja na poziomie 1[/b]
  
• [S] @Dorcas Meadowes — ścigająca w szkolnej drużynie (1970-1974) i kapitan (1972-1974); Ministerstwo Magii (auror), reputacja na poziomie 1
  

1969-1976

• [S] @Gereon Rockers — niezależny (badacz artefaktów), reputacja na poziomie 1
  
• [S] @Amycus I. Carrow — szukający w szkolnej drużynie (1971-1976), niezależny, reputacja na poziomie 0
  
• [S] @Ozzy Burke — prefekt (1973-1976); szpital św. Munga (uzdrowiciel), reputacja na poziomie 2
  

1970-1977

• [R] @Remy Merrick — Klub Redakcyjny, Kółko Korepetycji; wynalazca; redaktor Żonglera, reputacja na poziomie -1

1971-1978

• [G] @Syriusz Black— pałkarz w szkolnej drużynie quidditcha (1976-1978), Klub Pojedynków (1973-1978); egzorcysta, reputacja na poziomie 2
  
• [G] @Lily Evans — prefekt (1975-1977), prefekt naczelny (1977-1978), aktywna działaczka w Kółko Korepetycji (1794-1978), sporadycznie uczestnictwo w Klubie Pojedynków (1977-1978), Klub Ślimaka (1975-1978); szpital św. Munga (staż: uzdrowiciel), reputacja na poziomie 0
  
• [G] @Remus Lupin  — Bank Gringotta (staż: łamacz klątw), reputacja na poziomie 1
  
• [G] @Erin Potter — ścigająca w szkolnej drużynie (1972-04.1978); na skutek pojmania ukończona szkoła w trybie zaocznym; niezatrudniona, reputacja na poziomie 1
  
• [G] @Peter Pettigrew — Prorok Codzienny (korespondent), reputacja na poziomie 0
  
• [H] @Becca Hale — Biała Wywerna (pomoc), dziennikarka Żonglera, reputacja na poziomie 0
  
• [S] @Adora Rosier zd. Lestrange — szkolny chór (1971-1978), Klub Ślimaka (1975-1978); niezatrudniona, reputacja na poziomie 2
  
• [S] @Caroline Lestrange — pałkarz (1974-1978), Klub Magii Nut (1973-1978), Klub Pojedynków (1976-1978); Ministerstwo Magii (staż), reputacja na poziomie 0
  
• [S] @Evan Rosier — pałkarz w szkolnej drużynie (1973-1978), Klub Pojedynków (1795-1978); sport (pałkarz w drużynie Srok z Montrose), reputacja na poziomie 2
  
• [S] @Severus Snape — Klub Ślimaka, Madame Shrew (sprzedawca, twórca eliksirów) reputacja na poziomie 0
  
• [H] @Esmeralda Moore — niezależna (wróżenia z kart/taniec), reputacja na poziomie 0
  
• [G] @James Potter — szukający w szkolnej drużynie (1971-1978), kapitan drużyny (1976-1978); Klub Pojedynków (1791-1978); Ministerstwo Magii (staż: auror), reputacja na poziomie 1
  
• [H] @Amelie Nolan — Kółko Korepetycji (1976-1978), Klub Pojedynków (1974-1978); Ministerstwo Magii (staż: magimilicja), poziom reputacji 1
  
• [S] @Alecto Carrow — Klub Ślimaka (1972-1978), Klub Pojedynków (1975-1978); niezatrudniona, poziom reputacji 0
  
• [S] @Alistaire Mulciber — prefekt (1976-1978), Klub Ślimaka (1975-1978); Ministerstwo Magii (staż), alechemik, poziom reputacji 1
  

1972-1979

• [S] @Bartemiusz Crouch Jr — Klub Pojedynków; Banku Gringott (staż: łamacz zaklęć), reputacja na poziomie 1

1973-1980

• [H] @Evanna Abbott — prefekt (1977-197), Kółko Korepetycji; Banku Gringott (staż), reputacja na poziomie 0
  
• [S] @Andromeda Crouch — Klub Pojedynków; Ministerstwo Magii (staż: amnezjator), reputacja na poziomie 1

Instytut Magii Durmstrang

Własność hyppogriff

Jest to koedukacyjna szkoła dla czarodziejów i czarownic, która znajduje się gdzieś na północy Europy. Założycielką instytutu była bułgarska czarownica Nerida Vulchanova. Uczniowie dostają się do szkoły przy pomocy statku, który niedługo po wypłynięciu schodzi pod wodę. Durmstrang nie cieszy się dobrą opinią wśród czarodziejów — wszystko dlatego, iż w tej szkole otwarcie naucza się czarnej magii, a dostać się do niej mogą jedynie czarodzieje czystej krwi lub półkrwi. Do Durmstrangu uczęszczają uczniowie z Bułgarii, krajów Skandynawii oraz obszarów ZSRR. Niemniej jednak wiele konserwatywnych rodzin z chęcią zapisuje swoje dzieci do Durmstrangu, by potem z dumą opowiadać innym o tym, jaką szkołę skończyła ich pociecha.

Historia szkoły

Nikt nie zna dokładnej daty założenia szkoły. Szacuje się ją na okres średniowiecza. Założycielką była bułgarska czarownica Nerida Vulchanova. Niestety czarownica ta zmarła w pewnym momencie, a przyczyny i okoliczności jej nagłego zgonu nigdy nie wyjaśniono. Niedługo po jej śmierci władzę nad placówką przejął Harfang Munter. Krążą pogłoski, że to właśnie ten czarodziej przyczynił się do śmierci założycielki instytutu, po czym niezwykle starannie zatuszował swoją zbrodnię. To on przyłożył rękę do zyskania przez Durmstrang tak wątpliwej reputacji. Był czarodziejem nikczemnym oraz lubował się w surowych karach. To właśnie on zmienił program, wprowadzając do niego naukę pojedynków, magii wojennej oraz zezwolił na nauczanie i praktykowanie czarnej magii. Na dodatek kładł duży nacisk na sprawność fizyczną. Na podstawie tej wiedzy niektórzy twierdzą, iż w założeniu założycielki Durmstrangu szkoła miała przyjąć zupełnie inny wizerunek i inny schemat nauczania.
W roku 1294 Durmstrang wraz z innymi europejskimi szkołami (Hogwart i Beauxbatons) wziął udział w pierwszym Turnieju Trójmagicznym. Niestety nie wiadomo kto wygrał, gdyż jest to zbyt odległy czas. Durmstrang wziął udział w kolejnym turnieju w 1792 roku. Nikt wówczas jeszcze nie wiedział, że będzie to ostatni zorganizowany turniej. Wszystko przez żmijoptaka, którego złapać mieli uczestnicy. Zwierzę było niestety na tyle rozwścieczone, iż zaczęło atakować poszczególnych dyrektorów szkół, a nawet poważnie ranić kilku uczniów. Od czasu tego incydentu nie odbył się żaden Turniej Trójmagiczny, gdyż Ministerstwo Magii uznało je za zbyt niebezpieczne przedsięwzięcia.
Do Durmstrangu uczęszczał czarnoksiężnik Gellert Grindelwald, który potem zasłynął ze swoich idei o postrzeganiu czarodziejów jako lepszych od mugoli. Był jednoczesnym przeciwnikiem ukrywania się czarodziejów przed mugolami. Uważał, iż to magowie powinni panować nad światem mugoli. Bez wątpienia był potężnym czarodziejem, który w latach swojej świetności budził strach w magicznej społeczności. Swoje zbrodnie usprawiedliwiał tym, iż robi to dla większego dobra. Po sławetnym pojedynku pomiędzy Grindelwaldem a Dumbledorem czarnoksiężnik zniknął. Jedni twierdzą, że umarł, inni uważają, że został pojmany przez ministerstwo i osadzony w jakimś tajemniczym miejscu, a jeszcze inni nadal uważają, że Grindelwald jest na wolności. Niemniej jednak, na pewno niewiele osób wie, która z tych teorii jest prawdziwa.

Ulokowanie

Dokładne położenie instytutu nie jest znane, gdyż wszystkim odwiedzającym szkołę, tak samo, jak i uczniom, wymazuje się pamięć, przez co nie są w stanie przypomnieć sobie trasy podróży, za to samą podróż doskonale pamiętają. Durmstrang znajduje się w północnej Skandynawii. Zamek jest czteropiętrowy i na pewno znacznie mniejszy niż Hogwart, chociaż nigdy nie wpływało to na ilość przyjmowanych uczniów. Durmstrang bowiem, tak samo, jak Beauxbatons, przyjmuje w swoje mury znacznie więcej uczniów niż Hogwart. Wiadomo, że Durmstrang jest otoczony górami oraz ma dostęp do jeziora. Instytut ma również błonia, które niestety w okresie zimowym są opustoszałe ze względu na znacznie krótszy dzień.

Ceremonia przydziału

W Durmstrangu nie ma domów, a co za tym idzie, nie funkcjonuje coś takiego jak ceremonia przydziału. Uczniowie są łączeni w grupy w zależności od ich wieku i czystości krwi oraz płci. Wśród uczniów półkrwi nie pojawi się nigdy żaden czystokrwisty oraz na odwrót. W Instytucie również nie ma przydzielonych opiekunów do konkretnych grup. Nie stosuje się tam również systemu punktacji. Za łamanie regulaminu wymierza się surowe, często zakorzenione w czasach średniowiecza kary, a za odnoszone sukcesy za nagrodę można uznać lekkie skinienie głowy nauczyciela.

Zajęcia

W Instytucie Magii Durmstrag kładzie się duży nacisk na zaklęcia pojedynkowe oraz na nauczanie czarnej magii, która na egzaminach końcowych, zaraz po pojedynkach, jest jednym z ważniejszych zaliczeń. Oprócz tego naturalnie funkcjonują tam takie zajęcia jak opieka nad magicznymi stworzeniami czy historia magii, którą dodatkowo rozdziela się również na historię czarnej magii. Niemniej jednak na próżno doszukiwać się tam takiego przedmiotu jak mugoloznawstwo, gdyż szkoła otwarcie wyraża swoją niechęć do mugoli i mugolaków. Kolejnymi istotnymi przedmiotami są eliksiry oraz zielarstwo. Lekcje latania na miotle zaczynają się od pierwszej klasy i trwają już do zakończenia magicznej edukacji. Natomiast takie przedmioty jak starożytne runy czy numerologia, chociaż są nauczane, nie cieszą się zbyt dużą popularnością wśród uczniów.
Kolejną ważną częścią życia uczniów Durmstrangu jest sprawność fizyczna. Nauczyciele kładą na ten aspekt duży nacisk, dlatego też często zdarza się, że uczniowie są zrywani z łóżek bladym światem i muszą stawić się na poranną zaprawę, a ten, kto nie pojawi się na obowiązkowej rozgrzewce, może spodziewać się surowej kary.

Kluby

W Durmstrangu istniało kilka klubów, do których mogli przynależeć uczniowie.

Klub Obskury
Grupa powstała w kilka lat po pochwyceniu Gellerta Grindelwalda. Oficjalnie klub nie popiera działań czarnoksiężnika, ale wnikliwie bada zależności fantastycznych zwierząt. Interesują się głównie zwierzętami sklasyfikowanymi jako wyjątkowe trudne w tresurze i skomplikowane w opiece. Każdy członek ma jakieś fantastyczne stworzenie, które uczy wymyślnych sztuczek. Przedstawiciele klubu dostają kilka razy w roku zgodę na odwiedziny w rezerwatach smoków, wampusów i kelpii. Jego członkowie często chodzą pogryzieni, a ich szaty pokrywa sierść, śluz i przykre zapachy z okolicznej stajni. W ramach przynależności do klubu Obskury wszyscy członkowie muszą zajmować się fantastycznymi zwierzętami w Instytucie. Pod okiem nauczycieli pobierają fakultatywne zajęcia wokół tematyki wykorzystywania różnych elementów zwierząt w rozwoju magii (np. właściwości rdzeni zwierzęcych, możliwości bojowe wytresowanych stworzeń).

Wyjce
Klub uznany za pełnoprawne stowarzyszenie uczniów kilka lat temu uchwałą dyrektora Instytutu. Przyciąga głównie mężczyzn, zwabionych wizją polowania o pełni księżyca na tajemnicze, olbrzymie wilki, żyjące w lasach okalających Durmstrang. Członkowie noszą złote klamry na mankietach w kształcie wyjącego wilka. W każdą pełnię wychodzą do lasu pod opieką nauczyciela i uczą się, jak polować na fantastyczne zwierzęta. Często spędzają w ciemnym borze kilka nocy z rzędu, szukając tropów. Niektórzy uczniowie uważają, że Wyjce wymyśliły legendę o olbrzymich psowatych, ale nikt, kto usłyszy przeszywające nocne powietrze przeraźliwe wycie, odruchowo zakopuje się głębiej w pościel. Członkowie klubu specjalizują się w tropieniu, poznają podstawowe zasady przetrwania w niesprzyjających warunkach i uczą się, jak zorganizować nagonkę.

Absolwenci

1949-1956

• @Nikodemas Darkintis - Magizoolog i aktywista, reputacja na poziomie -2
  

1959-1966

• @Igor Karkarow — Ministerstwo Magii (magimilicjant), reputacja na poziomie -1
  

1962-1969

• @Antonin Dolohov — Borgin & Burkes (sprzedawca), reputacja na poziomie -2
  

1969-1976

• @Nastia Fiodorov — Ministerstwo Magii (staż: magimilicja), reputacja na poziomie 0
  

Akademia Magii Beauxbatons

Własność hyppogriff

Jest to trzecia z najbardziej znanych szkół, w których naucza się magii. Nie do końca wiadomo, kto odpowiada za zbudowanie szkoły, jednakże sam budynek powstał ponad osiemset lat temu, a to oznacza, że akademia ta powstała później niż Hogwart. Do szkoły są przyjmowani uczniowie z Francji, Hiszpanii, Portugalii, Belgii, Luksemburgu i Holandii. W Beauxbatons, w przeciwieństwie do innych europejskich szkół magii, edukację zaczyna się znacznie wcześniej, gdyż w wieku dziesięciu lat, natomiast egzaminy końcowe odbywają się po szóstej klasie. Daje to więcej czasu uczniom na poprawę swoich magicznych zdolności. Do szkoły przyjmowane są zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Obowiązkowe są mundurki o błękitnym kolorze — błękit symbolizuje bowiem twórczość i wyobraźnie, co zgadza się z założeniami szkoły. Dla kobiet przeznaczone są jednoczęściowe, sięgające odrobinę za kolano, jedwabne sukienki i błękitną narzutą na ramiona. Dla mężczyzn przewidziane są błękitne spodnie oraz marynarki i krawaty w tym samym kolorze, a koszule muszą być białe.

Historia szkoły

Szkoła została zbudowana przed 1290 rokiem, chociaż na kartach historii nie zapisał się żaden człowiek, któremu można by było przypisać zasługę stworzenia placówki. Istnieje teoria, jakoby sam zamek na początku swojego istnienia wcale nie miał być szkołą. Niemniej jednak nikt nigdy nie był w stanie tego udowodnić. Akademia może poszczycić się, iż z jej murów wyszło sporo czarodziejów, którzy z czasem zyskali popularność lub pozostawili jakiś ślad w różnych dziedzinach magii. Najsłynniejszym wychowankiem Akademii Beauxbatons jest alchemik Nicolas Flamel. Zasłynął on bowiem ze stworzenia kamienia filozoficznego. Oprócz Flamela popularny był również Vincent Duc de Trefle-Picques, który został oskarżony o używanie czarów, a następnie skazany na śmierć poprzez ścięcie. Czarodziej rzucił na swoją szyję zaklęcie ukrywające i udawał, że jego głowa została odcięta.
Beauxbatons, tak samo, jak Durmstrag, regularnie brało udział w Turnieju Trójmagicznym. Akademia może poszczycić się 62 zwycięstwami.

Ulokowanie

Akademia Magii Beauxbatons znajduje się w południowej części Francji, gdzieś w Pirenejach. Szkoła jest otoczona przez liczne lasy i malownicze ogrody, a na terenie samej placówki znajduje się kilka cudownych, magicznych fontann. Wnętrze zamku jest utrzymane w błękitnych, złotych i kremowych barwach, a także jest bardzo dobrze oświetlone. Roślinność, która jest hodowana w zamku, doskonale wkomponowuje się w mury. W Beauxbatons nie uświadczy się starych zbroi, za to na ścianach zamku można znaleźć wysokiej klasy obrazy, namalowane przez znamienitych francuskich artystów. W sali jadalnej natomiast posiłki umilają leśne nimfy poprzez swój łagodny śpiew. Podobno szkołę dofinansowują Flamelowie, którzy poznali się właśnie w Beaxbatons.

Ceremonia przydziału

Oprócz zwykłego podziału na damskie i męskie grupy, w akademii dzieli się uczniów w zależności od tego, które z dodatkowych zajęć artystycznych wybiorą. Takim też sposobem w szkole znajdują się grupy śpiewaków, tancerzy czy pianistów. Pierwszego dnia szkoły każdy pierwszoroczny musi zdecydować się na jedno z dodatkowych zajęć artystycznych.

Zajęcia

W Akademii Beauxbatons duży nacisk kładzie się na zaklęcia transmutacyjne oraz na zaklęcia użytkowe. Absolwenci akademii z wyjątkową dokładnością są uczeni eliksirów i zielarstwa, dlatego po skończeniu Beauxbatons wielu czarodziejów i czarownic wiąże swoje życie z alchemią lub bezpośrednio z zielarstwem. Akademia wypuściła również wielu uzdolnionych medyków. Dodatkowo dla chętnych od trzeciego roku organizowane są zajęcia z nauki języka trytońskiego. Beuxbatons dba również o artystyczne strony życia swoich uczniów. Oprócz przyziemnych lekcji magii, można, a nawet trzeba, zapisać się na jedno z dodatkowych zajęć artystycznych. Można wybierać pomiędzy baletem, śpiewem, aktorstwem, czarodziejskim malarstwem, akrobatyką lub nauką gry na pianinie albo skrzypcach. Czasami, jeżeli zbiera się większa grupka zainteresowanych, są organizowane również zajęcia z rzeźbiarstwa. Beauxbatons ma również lekcje latania na miotle. W szkole odbywają się zawody Quiddicha, chociaż ta forma sportu nie jest zbyt popularna, większą popularnością cieszą się wyścigi na skrzydlatych koniach.

Kluby

W Beauxbatons istniało kilka klubów, do których mogli przynależeć uczniowie.

Noblesse oblige
Wystawne przyjęcia, bankiety dla ostatnich klas, przyjęcia na świeżym powietrzu i nienaganne maniery, które wprawiają w zakłopotanie nowicjuszy – to definicja klubu Noblesse oblige. Grupa ochoczo uczestniczy w niemal każdej szkolnej uroczystości, odpowiadając za logistykę i organizację. Dzięki temu wprawiają się w rolach gospodarzy. Klub przyciąga głównie kobiety, które pragną zgłębić cechy przypisywane idealnym żonom. Grupa często wizytuje francuskie Ministerstwo Magii – ma także fakultatywne zajęcia z podstaw dyplomacji.

Rossignols
Szkolny chór, którego powszechne zainteresowanie i kompetencje opiekuna co roku przyciągają rzesze nowych, chętnych uczniów. Oferuje lekcje śpiewu, a także naukę gry na instrumencie. Wbrew stereotypom grupa nie ogranicza się do kościelnych utworów, a specjalizuje się w tradycyjnych interpretacjach muzyki nowoczesnej. Członkowie poznają właściwości muzyki, jej uspokajające działanie i sztukę operowania głosem.

Absolwenci

1869-1876

• @Elioana Pelletier — Śpiewaczka operowa, reputacja na poziomie 2

1887-1894

• @Milda Borgouis — Ministerstwo Magii (urzędniczka), reputacja na poziomie 1

1944-1951

• @Reine Delaunay — Niezatrudniona, reputacja na poziomie 0

1950-1957

• @Laurent Reeves — Architekt, reputacja na poziomie 1

1960-1967

• @Emery Reeves — Malarz, Artysta, reputacja na poziomie 2

1965-1972

• @Grace Blanco — Teatr im. Musidory Barkwith (młodsza solistka baletowa), reputacja na poziomie 1
  
• @Violette Baudelaire — Aktorka teatralna, pianistka, nauczycielka muzyki i języka francuskiego, reputacja na poziomie 1

Szkoła Magii Mahoutokoro

Własność hyppogriff

Szkoła Magii Mahoutokoro, szerzej znana jako po prostu Mahoutokoro, jest jedną z najstarszych szkół magii, jakie są znane innym czarodziejom. Jest także uważana za jedną z najbardziej prestiżowych szkół w magicznym świecie. Jest to spowodowane nie tylko wysokim poziomem nauczania, ale również wymaganiami, jakie nakłada się na uczniów. Ze wszystkich szkół magii ta ma najmniejszą liczbę uczniów — najprawdopodobniej dlatego, iż nauczyciele stawiają na jakość, a nie na ilość. Czarodzieje z Mahoutokoro zaczynają swoją magiczną edukację najwcześniej, ponieważ już w wieku siedmiu lat. W przeciwieństwie do innych szkół, przez pierwsze cztery lata dzieci nie mieszkają w zamku, tylko po zajęciach (które często trwają cały dzień) wracają do domów na grzbietach wielkich nawałników burzowych.

Historia szkoły

Sam zamek został wybudowany w 1185 roku, chociaż istnieją zwolennicy teorii głoszącej, iż budynek postawiony został nawet w 794 roku. Twórcą był mnich Makio, który oprócz swojego wielkiego uduchowienia posiadał również magiczne zdolności. Chcąc zaznać trochę wytchnienia i zjednać się z naturą, udał się na tajemniczą wyspę Minami Iwo Jima. Była to niewielka wulkaniczna wyspa, która znajdowała się nieopodal Iwo Jima. Spędził na niej kilka dni i nocy, oddając się medytacji. W końcu któregoś dnia sam Budda zesłał mu wizje zamku tak pięknego, że dla wielu nierealnego. Była to szkoła, w której młodzi adepci magii uczyliby się tego, jak okiełznać magię i wykorzystywać ją w dobrych celach. Takim oto sposobem Makio, przy pomocy czarów oraz swojej wytrwałości, wybudował cudowny zamek i nazwał go Mahoutokoro, czyli w wolnym tłumaczeniu: „magiczne miejsce”.

Ulokowanie

Szkoła znajduje się w pięknie i bogato zdobionym pałacu w kształcie pagody, który został zbudowany z jadeitu. Położony jest na najwyższym punkcie wulkanicznej wyspy Minami Iwo Jima. Zamek został wybudowany na jednej z gór, a prowadzą do niego wysokie schody, które przy pomocy magii poruszają się same. Dzięki temu dotarcie do zamku jest znacznie łatwiejsze. Mahoutokoro posiada wielkie błonia, na jakich rosną cudne kwiaty wiśni, a jeżeli zejdzie się odrobinę z góry, na której ulokowana jest szkoła, można dojść do wodospadu oraz niewielkiego jeziora, w którym w ciepłe dni uczniowie chętnie się kąpią. Na wyspie zamieszkuje również wiele cudownych magicznych stworzeń. Niestety mieszkańcy szkoły muszą zmagać się z tajfunami, licznymi trzęsieniami ziemi lub nawet niewielkimi erupcjami wulkanu. Przez to szkoła musi być obłożona wyjątkowo silnymi zaklęciami obronnymi, które są w stanie uchronić zamek przed ewentualnym zniszczeniem. Na dodatek istną plagą są kelpie lub wodniki kappa, z którymi zarówno uczniowie, jak i nauczyciele użerają się przez cały czas.
Sąsiednią wyspą Minami Iwo Jima jest Iwo Jima. Jest to wyspa zamieszkała przez samych mugoli. Z tego też powodu należało zaczarować szkołę tak, aby była dla nich niewidoczna. Dlatego też mieszkańcy Iwo Jima są przekonani, że ich sąsiednia wyspa jest po prostu niezamieszkała.

Ceremonia przydziału

W Mahoutokoro nie ma podziałów na domy czy grupy. Obowiązuje ogólny tryb nauczania. Natomiast, zupełnie inaczej niż w innych szkołach, uczniowie otrzymują swoje mundurki w swoim pierwszym dniu nauczania. Mundurki te rosną wraz z właścicielem oraz są w stanie zmieniać kolory, które świadczą o tym, na jakim poziomie edukacji jest dany uczeń. Adepci zaczynają od bladego różu, a jeżeli osiągają najwyższe wyniki ze wszystkich przedmiotów, ich mundurek przybiera złoty kolor. Natomiast jeżeli czyjaś szata staje się biała, jest to sygnał, iż taka osoba splamiła honorowy kodeks czarodzieja, parając się nieczystymi praktykami — czarną magią. Taki uczeń zostaje natychmiastowo wydalony ze szkoły i czeka go proces przed Japońskim Ministerstwem Magii.

Zajęcia

Szkoła szczyci się bardzo dobrymi wynikami. Większość uczniów podchodzi do nauki poważnie oraz sumiennie wykonuje swoje obowiązki. Trudno powiedzieć, na co w Mahoutokoro kładzie się największy nacisk, gdyż wszystkie przedmioty są niezwykle istotne. Można przypuszczać, iż są to zaklęcia oraz obrona przed czarną magią, gdyż większość wychowanków tej szkoły może poszczycić się naprawdę wysokimi umiejętnościami z tej dziedziny. Dodatkowo każdego, kto w szkole grał w Quiddicha, można nazwać naprawdę dobrym graczem. Wszystko przez to, iż gracze, oprócz tłuczków, muszą również wypatrywać przelatujących samolotów, gdyż na sąsiedniej wyspie znajduje się lotnisko. W szkole oprócz czarów naucza się również sztuki ikebany, kaligrafii, a dziewczęta szkoli się w zakresie ceremonii parzenia herbaty. Są nawet prowadzone zajęcia ze sztuki walki. Naturalnie są to nieobowiązkowe zajęcia i nie każdy uczeń musi na nie uczęszczać, ale ich zdecydowana większość posiada na tyle wysokie ambicje, iż poza zwykłymi szkolnymi zajęciami wybierają również po dwa, a czasem nawet trzy dodatkowe. W szkole również funkcjonuje bardzo dużo kół zainteresowań.

Kluby

W Mahoutokoro istniało kilka klubów, do których mogli przynależeć uczniowie.

Klub Tenko
Do klubu można dołączyć dopiero na trzecim roku nauki w Szkole Magii Mahoutokoro z racji dyskrecji, którą wymagają od każdego nowicjusza. Chociaż główną osią zainteresowania członków są fantastyczne zwierzęta, to ich obiekty badań nie figurują w oficjalnych spisach Ministerstw Magii. Klub bada, tropi i opracowuje metodologię ochrony zwierząt, których nie skatalogował nawet sam Newton Skamander. Członków obejmuje ścisła tajemnica – klub ma na celu poszerzać wiedzę z zakresu oswajania stworzeń. W myśl szacunku do mitycznych istot członkowie uczą się jak poznawać czarodziejską faunę, by nie wyrządzić jej krzywdy.

Klub wojenny
Stowarzyszenie uczniów, które zakłada równowagę sił w walce. Fakultatywne zajęcia z zaklęć pojedynkowych, przetasowano z lekcjami szachów i partyjkami go, by obok czarów stawiać rozwój strategii. Każdy nowicjusz otrzymuje egzemplarz Sztuki Wojny, na której temat musi napisać pięciostronicowy esej. Klub ma swój regulamin, tradycję i hierarchię. Starsi uczniowie nie mogą pojedynkować się zaklęciami z młodszymi, ale mogą ścierać się figurami szachowymi i na planszach gobanu.

Absolwenci

1952-1963

• @Itsuki Moriyama — klub Tenko; sklep Avalon (wytwórca różdżek); reputacja na poziomie 1

Ilvermorny

Własność hyppogriff

Szkoła, która znajduje się w Ameryce Północnej. Instytucja przyjmuje adeptów magii ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. Ilvermorny jest szkołą z internatem i, wedle niektórych w wielu kwestiach, przypomina Hogwart. Zaliczana do jednych z najmłodszych szkół. Panuje w niej demokratyczny ustrój oraz jest najmniej prestiżowa, co w żaden sposób nie umniejsza jej reputacji. Czasami są organizowane nawet wymiany uczniowskie pomiędzy Ilvermorny a Hogwartem. Szaty Ilvermorny są niebieskie i żurawinowe. Barwy te zostały ustalone na cześć Izoldy i Jamesa. Niebieski był ulubionym kolorem Izoldy — a wszystko dlatego, iż czarownica jako dziecko marzyła, aby dostać się do Ravenclawu. Natomiast inspiracją żurawinowego koloru była słabość Jamesa do żurawinowego tortu. Szaty wszystkich uczniów Ilvermorny są zapinane złotym węzłem gordyjskim na cześć broszki Izoldy, którą znaleziono w ruinach legendarnego domku Ilvermorny.

Historia szkoły

Historia powstania Ilvermorny jest o tyle ciekawa, że w skład jej założycieli wchodzi nie-mag, a jak wiadomo amerykańskie prawo przez długi okres zabraniało wiązania się czarodziejów z nie-magami. Szkoła została założona w XVII wieku i na samym początku nie przypominała obecnego zamku. Była to kamienna chata wybudowana przez irlandzką imigrantkę, czarownice Izoldę Sayre, która wyszła za mąż za mugola. Para adoptowała dwóch synów, Chadwicka i Webstera Bootów. Dzieci bardzo chciały uczyć się magii w Hogwarcie, niestety rodzice nie mogli sobie pozwolić na posłanie dzieci do szkoły tak daleko. Dlatego też kobieta postanowiła stworzyć domową szkołę magii. Aby ta przydomowa szkoła zyskała podobnego charakteru jak Hogwart, także powstały w nim domy: cztery na cześć czterech założycieli. Chadwick stworzył dom Gromoptaka, Webster dom Wampusa, Izolda Rogatego Węża, natomiast James dom Pukwudgie. Były to ich ulubione zwierzęta i, choć jeszcze na samym początku o tym nie wiedzieli, w dniu wyboru część ich „ja” przeszła na każdy z nich.
Uczniami z początku byli jedynie Chadwick i Webster, ale z czasem wieści o placówce zaczęły się rozchodzić. Któregoś dnia za sprawą matki, do szkoły dołączyli dwaj chłopcy z plemienia Wampanoga, a także dwie córki Narragnestt. Do roku 1634 roku domowa szkoła z każdym dniem zaczęła się coraz bardziej rozrastać. Przez napływ nowych uczniów Izolda i James byli zmuszeni rozbudowywać swój niewielki dom. W końcu wychowanków było na tyle dużo, że można było spełnić marzenie Chadwicka i Webstera o zawodach między domami. Jako że renoma szkoły nie wyszła jeszcze poza granice rdzennoamerykańskich plemion i europejskich osadników, uczniowie po skończonych zajęciach wracali do domów. Uległo to zmianie dopiero później — kiedy to z małej chaty powstał prawdziwy zamek, zdecydowano o stworzeniu dla uczniów dormitoriów.
Jak nietrudno się domyślić, przez to, iż Ilvermorny zostało stworzone również przez nie-maga, jest obecnie uważaną za jedną z najbardziej demokratycznych placówek i jedną z najbardziej otwartych szkół magii.

Ulokowanie

Zamek Ilvermorny znajduje się na szczycie góry Mount Greylock, która jest również domem dla wielu magicznych stworzeń. Przy wejściu do zamku znajdują się marmurowe pomniki założycieli: Izoldy Sayer i jej męża Jamesa Stewarda. Szkołę otaczają lasy, które utrudniają dotarcie i dostrzeżenie szkoły. Na placówkę rzucono liczne zaklęcia ochronne, które często manifestują się w postaci gęstej mgły, która ukrywa szkołę przed mugolami.

Ceremonia przydziału

Chociaż Szkoła Magii Ilvermorny w wielu aspektach przypomina Hogwart, można doszukać się kilku różnic, chociażby w samej ceremonii przydziału. W szkole również występują cztery domy: Rogaty Wąż, Pukwudgie, Gromoptak, i Wampus. Czasami mówi się, że domy Ilvermorny razem reprezentują całego czarodzieja lub czarownicę: umysł jest reprezentowany przez Rogatego Węża, ciało przez Wampusa, serce przez Pukwudgie, a dusza przez Gromoptaka. Jeszcze inni mawiają, że Rogaty Wąż faworyzuje uczonych, Wampus — wojowników, Pukwudgie — uzdrowicieli, a Gromoptak — podróżników. W Ilvermorny, w przeciwieństwie do Hogwartu, przydziału do danego domu nie dokonuje Tiara. Pierwszoroczni uczniowie po wejściu do zamku zatrzymują się w okrągłej sali wejściowej i ustawiają się przy ścianach jeden za drugim. Następnie zostają wywołani, by stanąć na symbolu węzła gordyjskiego, umiejscowionego na środku kamiennej podłogi. Przydziału dokonują rzeźby przedstawiające symbol danego domu. Gdy Rogaty Wąż zechce jakiegoś ucznia, na jego czole rozświetla się zestaw kryształów, Wampus oznajmia chęć przyjęcia ucznia poprzez głośny i doniosły ryk, Gromoptak macha skrzydłami, natomiast Pukwudgie unosi strzałę. Czasami zdarza się, że więcej niż jedna rzeźba zareaguje, a wówczas to uczeń może zdecydować, do którego domu chce należeć. Bardzo rzadko — może raz na dekadę — zdarza się, że wszystkie rzeźby wyrażą chęć przyjęcia czarodzieja lub czarownicy do swojego domu.
Niemniej ceremonia przydziału nie kończy się na samym przydziale uczniów do domów. Kiedy już wiadomo, który uczeń będzie reprezentował jaki dom, wszyscy pierwszoroczni są prowadzeni do ogromnej sali, gdzie wybierają swoją różdżkę (lub różdżka wybiera ich). Co ciekawe, różdżki uczniów po zakończonym roku zostają w Ilvermorny i dopiero po ukończeniu przez ucznia siedemnastego roku życia może on zabrać różdżkę ze sobą do domu.

Zajęcia

Lekcje, które odbywają się w Ilvermorny, są bardzo podobne do tych wykładanych w Hogwarcie. Można tam znaleźć obronę przed czarną magią, eliksiry, zaklęcia czy transmutację. W szkole tej wykłada się również arytmetykę, czyli naukę o magii liczb. Można przyrównać te zajęcia do numerologii, której naucza się w Hogwarcie. W Ilvermorny oferuje się również wiele zajęć pozalekcyjnych. Jedną z najbardziej znanych jest ksylomancja, czyli nauka wróżenia z gałązek.

Kluby

W Ilvermorny istniało kilka klubów, do których mogli przynależeć uczniowie.

Klub Foxa
Prężny klub, który orbituje wokół zagadek logicznych. Może do niego wstąpić każdy uczeń, bez względu na magiczny talent czy wiek – musi jednak rozwiązać zagadkę kostek, którą każdy pierwszoroczny dostaje już drugiego dnia nauki od specjalnego wysłannika. Zagadka co roku jest inna, zawsze jednak składa się z kostek, które należy ułożyć według przesłanych instrukcji. Członkowie klubu uwielbiają gry słowne i logiczne łamigłówki. Pod okiem nauczycieli uczą się podstaw zaklinania przedmiotów, tworzenia szyfrów i nakładania pieczęci. To klub, który wskazuje predyspozycje łamaczom klątw i teoretykom pieczęci.

Absolwenci

1947-1954

• @Artemis Fear — Klub Pojedynków; Przemytniczka, najemniczka, reputacja na poziomie -1

1967-1974

• [P] @Najm Hamad Shafiq — Architekt, rzeźbiarz, reputacja na poziomie 1

1968-1975

• [G] @"Diana Urquhart" — Piosenkarka, [b]reputacja na poziomie 2

Castelobruxo

Własność hyppogriff

Jest to wielki, bajkowy zamek, ulokowany w samym środku lasu deszczowego w Brazylii. Castelobruxo imponuje nie tylko swoimi rozmiarami, ale również kunsztem wykonania, gdyż jest to kwadratowy gmach ze złotej skały, który przez wielu jest przyrównywany do świątyni. Zamek, podobnie jak Hogwart, jest objęty ochronnymi zaklęciami. Dla mugoli Castelobruxo jest tylko ruiną. Na dodatek zamku i jego okolic chronią caipory i magiczne duszki. Szkoła przyjmuje uczniów z całej Ameryki Południowej, a uczniowie często są uzdolnieni w dziedzinie zielarstwa i magizoologii. Obowiązkowym ubiorem dla adepta magii jest szata w jasnozielonym kolorze. Szkoła prowadzi również atrakcyjną ofertę dla osób, które chcą zbadać magiczną florę i faunę lasu deszczowego. Warto zaznaczyć, iż gracze Quiddicha z Brazylii, zaraz po uczniach z Mahoutokoro, są uznawani za jednych z najlepszych zawodników tego magicznego sportu. Wszystko dlatego, iż w lasach deszczowych raczej trudno lata się na miotle i trzeba być przygotowanym na ewentualny unik, aby nie spotkać się twarzą z pobliskim drzewem albo aby nie zaczepić się na potencjalnej lianie.

Historia szkoły

Dokładna historia założenia szkoły nie jest znana, chociaż istnieją spekulacje, że zamek jest równie stary, co Hogwart, co dawałoby mu ponad tysiąc lat. To z kolei pozwala sugerować, iż placówka została wybudowana przez jakieś starożytne plemię. Swój wygląd świątyni być może zawdzięcza temu, iż na początku była właśnie w ten sposób traktowana.

Ulokowanie

Zamek znajduje się w centrum lasu deszczowego w Ameryce Południowej. Swoim wyglądem dla odwiedzających przypomina świątynię. Szkoła jest przestronna i w dużej mierze otwarta na faunę brazylijskiej dżungli. Roślinność doskonale wkomponowała się w stare mury szkoły. Samą placówkę oraz jej okolice strzegą ciapory i magiczne duszki, które, pomimo dobrych chęci, są sporym utrapieniem dla uczniów oraz nauczycieli. Stworzenia te słyną bowiem ze swojej złośliwości i chęci do płatania głupich dowcipów. Niemniej jednak są bardzo związane ze szkołą.

Ceremonia przydziału

W szkole nie ma domów, za to dzieli się uczniów w zależności od tego, czy czują większy pociąg do zielarstwa, czy do magizoologii. A to oznacza, że to uczeń sam może wybrać, do której z tych dwóch grup chce należeć. W przeciwieństwie do innych szkół, jeżeli jakiś uczeń po upływie miesiąca od daty przybycia do szkoły uzna, że grupa, którą wybrał, jednak mu nie odpowiada, może zmienić zdanie. Po upływie kolejnego miesiąca zamiana grupy staje się niemożliwa.

Zajęcia

Oprócz tradycyjnych zajęć, takich jak zaklęcia, transmutacja czy obrona przed czarną magią, kładzie się wyjątkowy duży nacisk na zielarstwo i opiekę nad magicznymi stworzeniami. Bardzo dużo absolwentów Castelobruxo w przyszłości zajmuje się hodowlą rzadkich, magicznych roślin czy zwierząt lub odnajduje swoje powołanie w medycynie.

Kluby

W Castelobruxo istniało kilka klubów, do których mogli przynależeć uczniowie.

Klub zielny
Grupa, która co roku próbuje wyhodować najdziwniejsze, najbarwniejsze i najzabawniejsze rośliny. Eksperymentują z formą, z pielęgnacją, kwasowością gleby i temperaturą. Tworzą gigantyczne dynie, które smakują jak czekolada i papryki w kształcie bananów, które pachną jak cynamon. Pod nadzorem nauczycieli zielarstwa pobierają dodatkowe lekcje z operowania światłem przy roślinach i doborem odpowiedniej gleby. Uczą się, jak drewno w różdżce może przyjąć właściwości zaczarowanej rośliny. Co kilka lat świat magii pochyla się nad nową rośliną, która wypełza ze szklarni uczniów klubu zielnego szkoły Castelobruxo.

Absolwenci

1965 - 1970

• @Fabio Lavia — Koło Alchemiczne; barman, reputacja na poziomie 0

Szkoła Magii Uagadou

Własność hyppogriff

Chociaż Afryka ma wiele szkół magii, tylko ta jedna przetrwała próbę czasu, wyrabiając sobie renomę. Szkoła przyjmuje uczniów z całej Afryki, co wbrew pozorom wcale nie sprawia, że ma tych uczniów dużo. Zamek umiejscowiony jest gdzieś w górach księżycowych. Z relacji jego gości można wywnioskować, że jest to olbrzymi gmach wykuty w zboczu góry i owiany mgłą. Tak naprawdę jest to szkoła, o której świat czarodziejów wie najmniej.

Historia szkoły

Podobnie jak w przypadku szkoły magii w Brazylii, dokładna historia powstania Szkoły Magii Uagadou jest niejasna. Uważa się, że szkoła została stworzona co najmniej tysiąc lat temu, a to sprawia, że może być tak samo wiekowa, jak Hogwart, chociaż niektóre źródła donoszą, że może być nawet jeszcze starsza. To z kolei potwierdzałoby tezę, jakoby większość czarów, eliksirów i innych dziedzin magii swoje korzenie miało właśnie w Afryce.

Ceremonia przydziału

Nie wiadomo czy w Uagadou są przydziały na domy. Niemniej jednak Szkoła Magii Uagadou bez wątpienia korzysta z niezwykłego sposobu dostarczania zawiadomienia o przyjęciu do szkoły. W Afryce takie informacje dostarczają tak zwani posłańcy snu. Posłańcy są rozsyłani przez dyrektora szkoły, aby przybywały do śpiących dzieci, zostawiając im w dłoni znak (przeważnie kamień z inskrypcją). Dzieci odkrywały tę niespodziankę zaraz po przebudzeniu. Uagadou jako jedyna szkoła wykorzystuje ten sposób informowania czarodziejów i czarownice o dostaniu się do szkoły magii.

Zajęcia

Oprócz zdobywania podstawowej wiedzy o zaklęciach i obronie przed czarną magią, absolwenci Uagadou bez wątpienia są niezwykle dobrze zorientowani w astronomii, alchemii i transmutacji. Na dodatek od małego czarodzieje i czarownice z Afryki nie potrzebują do używania magii różdżek. Bez problemu są w stanie rzucać zaklęcia przy pomocy palca wskazującego lub gestów, a to daje im idealną obronę, kiedy są oskarżeni o łamanie Międzynarodowego Kodeksu Tajności. Na dodatek uczniom szkoły niezwykle łatwo przychodzi opanowanie sztuki animagii. Zdarza się, że już nawet czternastolatki są w stanie w pełni przetransmutować się w dowolne zwierzę.

Kluby

W Uagadou istniało kilka klubów, do których mogli przynależeć uczniowie.

Klub gwiezdnego pyłu
Klub, który niemal od początków istnienia szkoły odczytuje historię z gwiazd. Nie jest zbyt liczny, bo ze swoich szeregów wpuszcza tylko szczególnie uzdolnionych uczniów, którzy wykazali się odpowiednim instynktem i bystrym okiem na zajęciach astronomii. Grupa posiada zezwolenie na conocne zajęcia pod gołym niebem, gdzie, wychwytując najmniejsze niuanse na gwiezdnym firmamencie, uczniowie poznają sekrety pierwotnej magii, znaczenie wróżbiarstwa i sposoby interpretacji przyszłych wydarzeń.

Absolwenci

1969-1976

• Nene Shacklebolt (nieaktywna) — Klub gwiezdnego pyłu, Wieszcz, reputacja na poziomie 1

Inne

Oprócz szkół magicznych, na świecie znajdują się i nieoficjalne placówki, w których naucza się magii. Bywa jednak i tak, że dzieci objawiające talent magiczny są edukowane w domu przez wykwalifikowanych czarodziejów. Od osób, które nabyły w ten sposób wiedzę i umiejętności, często wymaga się przejścia dodatkowych testów w związku z podjęciem przez nich pracy w Wielkiej Brytanii.

Indyjska Akademia Magii Mayatti

1956-1963

• @Vijaya Pujari — Koło Astronomii i Astrologii (do 1963); Członkini Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów, reputacja na poziomie 2

Koldovstoretz

1956-1963

• @Sanni Nightingale — Medium (zmieniła szkołę po 1958 roku), reputacja na poziomie -1

1961-1968

• @Marianna Wróbel — Urzędniczka w Departamencie Niewłaściwego Użycia Produktów Mugoli, reputacja na poziomie 0

1963 - 1970

• @Dmitrij Woronow — Przemytnik i fałszerz, reputacja na poziomie 0

Brak edukacji szkolnej

• @Ava Martinelli — członkini kalabryjskiej mafii, reputacja na poziomie 0