Pamiętnik

Spróbujesz otworzyć to ugryzie.
Pamiętnik zabezpieczony niewielkimi urokami, głównie jednym, gryzącym, jeśli sięgnie po niego ktoś inny niż właściciel.

08.01.1980 r.

It's just a cigarette and it harms your pretty lungs
Well it's only twice a week so there's not much of a chance
It's just a cigarette it'll soon be only ten
Honey can't you trust me when I want to stop I can

Uważaj. Strzelam. Dymem. Palcami. Strzelam. Uważaj. Zapaliła się jedna kartka, patrzę jak płonie, potem gaszę zaklęciem. To zmienia się w pewien rytuał. Potem liczę ilość kroków i zastanawiam się czy to skrzat czy jednak o n a.
To przecież tylko papieros.

01.02.1980 r.

I’ll keep on searching for my own story
Even if I’m blindfolded by fate
I’ll pierce through these clouds and fly to the distant tomorrow

Naiwność ludzkich słabych istot nie zna granic. Ich ograniczenia nie mają siły, plączą się przecież we własnych słowach, ukryci za maskami. Dlaczego mam grać tak jak oni tego chcą? Nie. Nie będę. Nie chcę żyć w niczyich schematach.
Największym oszustem jest i tak druga j a, ta z lustra, którą sama gardzę.

28.03.1980 r.

Znów przyszedł marzec, a z marcem ty
I czekać mam na lepsze dni
Znów przyjdzie mi nosić przykrótkie sny
Noc długa, świt w szronach i wiosna spóźniona
I twoje słowa zimne, że nie ma drogi innej

Znów przyszedłeś. Kolejny rok minął. Dobrze ci tam? Oby. Nawet mi trochę przeszło, nawet sobie nie wyobrażasz, jak ciężko bywa udawać że nic się nie stało. Iść, robić to, co przez większość czasu, byleby nie myśleć.
Szaleństwo dusz, których nigdy nie mieliśmy.
Dzień się skończy, zamknę oczy i znów cię nie będzie.

30.03.1980 r.

Zaśnij. Zaśnij natychmiast. Nie zapominaj, pamiętaj każdą rzecz, nawet najmniejszą, nie pozwól by ktoś zamknął cię w swojej klatce. Cierp, cierp, cierp, potem spraw by cierpieli inni. Czymś trzeba załagodzić ból, który urósł w twej piersi.
Głosy nadal szepczą w mojej głowie, ale nie oddam im się.

04.05.1980 r.

We hit a wall when we were alone
We didn't know how to control
No one ever told

Odbijam się od muru, którego nie potrafię kontrolować. Za mało wciąż za mało. Jak można władać czymkolwiek, gdy ma się tak mało mocy? To wciąż niewystarczające, niesatysfakcjonujące. Potrzebuję więcej i więcej. I choć świat je mi obcy, choć twarze, które mijam nic nie znaczą, muszę wiedzieć by móc nad tym zapanować.

07.06.1980 r.

Eyes, boring a way through me
Paralyse, controlling completely
Now there is a fire in me
A fire that burns

Wspominam twoją obojętną twarz. Kilka razy widziałam ją w gasnącym ogniu. Zastanawiam się, czy da się z niej coś więcej wykrzesać czy pozostanie jedynie popiół. Wydaje się, że tylko to potrafisz po sobie pozostawić. Zgliszcza.

04.08.1980 r.

All the other others they'll just fade to black
When you think you have me's when I don't look back
Keep on laughing, callin after me
Keep on laughing, I'm just free

Brzydka z ciebie kreatura, więc czemu tak na mnie patrzysz? Czemu się tak uśmiechasz? W oczach czai się tylko śmierć. Ona nie jest niczym złym, lecz co zostanie tobie, kiedy będziesz nadal podejmował tak lekkomyślne decyzje? Nie wierzę w dobre intencje, więc tym bardziej sądzę, że musiałeś mieć w tym jakiś cel. Wiesz, że mówię o tobie. Twoje ruchy są nieprzewidywalne, zęby zdają się nie być tak ostre jak myślisz.
Co zrobisz następnym razem, jeśli ten nastąpi?

10.12.1980 r.

Tick, tick, tick, tick on the watch
And life's too short for me to stop
Oh baby, your time is running out

Zbliża się czas twojego unicestwienia, Rockers. Na własnej skórze odczujesz skutki swojej upartości. Przecież wiesz, jak to działa. Ten mechanizm nigdy nie był ci obcy. Od jednej tragedii do drugiej, od jednego wybuchu szaleńczego śmiechu do drugiego. A potem ponownie palce wcisną się w mózgowe płaty i magicznie uruchomi się program zakodowany ci od dziecka. Mięśnie zesztywnieją. Poddasz się czyjeś woli. Zamilkniesz na następne miesiące.
Chociaż kurwa nie taka miałam być.

02.02.1981 r.

Would you get down on your knees for me?
Pop that pretty question, right now baby
Beauty queen on a silver screen
Living life like I'm in a dream
I know I've got a big ego
I really don't know why it's such a big deal, though

Nie pamiętasz, bo nie chcesz pamiętać. Nie widzisz już różnicy między tym, kim miałaś byś, kim jesteś a kim udawałaś, że byłaś. Granice się przecierają. Rozmawiasz sama ze sobą, żeby kompletnie nie oszaleć, bo nikomu nie masz prawa ufać.
Nie ma potrzeby wprowadzania zmian. Świat pędzi do przodu, coraz bardziej ulegając zepsuciu. Brane jest tylko to, co się sprzedaje. Tak jak krew i ciało, i władza, i galeony. Coraz więcej galeonów.
Nie umiem brać niczego teraz na serio.

01.04.1981 r.

What makes this fragile world go 'round?
Were you ever lost?
Was she ever found?
Somewhere in these eyes

Jestem w tym samym miejscu, choć mogło wydawać się, że będzie inaczej.
Taka ciekawostka. Otóż nie będzie.
Świat sobie drwi z wyprodukowanego gówna, które mówi i się rusza. I ja też się w to wliczam. Chodzę, wracam, chodzę, wracam. Chodzę...
Przestaję myśleć, żeby nie zwariować od tej goryczy. Już nie jest tak zabawnie.
Gdybym mogła, byłabym jedną z gwiazd.
Błyszczała.
Spadła.
Wybuchła.

07.06.1981 r.

you got a million miles to run,
you got a million miles to go
to get a ticket for the freakshow
running with my head

Ścigam się bez opamiętania z samą sobą. Gdzie zaczyna się Ja właściwa a gdzie ta Ja wykreowana? Zaglądam przez lustro na drugą stronę, do Krainy Czarów. Zostawiam ślady na pubowych blatach. Kreski Krew. Wściekłość.
Mam jej tyle. Tej wściekłości. Jest jak Supernova. Gotowa do niekontrolowanych eksplozji. Zaciskających się palców na krtani.
Nie współczuję, nie utożsamiam się. Pędzę, żeby zwyciężać. Po to jestem.
Prawda?
Żeby zawalczyć, wbijając się w obce ciało, przecinając żyły, wygryzając drogę do ulgi.
Nie dam się stłamsić. Zamknąć w klatce i patrzeć przez kraty na obcy mi świat.
Jestem jak studnia bez dna. Studnia, która przyciąga zniesmaczenie, złość i rozczarowanie.
I dobrze. Człowieczeństwo to słabość.
Zrozumienie kogoś?
Zwyczajne pieprzenie.
Obłuda, wymyślne kłamstwa, ciągle prowadzenie gier. Gra za grą.
Kurwa, rzygam tymi maskami.

13.06.1981 r.

Znów nie słucham
Nic nie słyszę
Mówią do mnie
Kiedy nie chcę

Są dni, kiedy czuję rzeczy, których czuć nie powinnam. Nie powinnam. Z różnych powodów.
Samo czucie czegokolwiek jest gorzkie i toksyczne. Niepotrzebne.
Jest słabością.
Wspominam, wiesz. Wspominam nasze dni. Ciebie i mnie.
Naszą miłość do transmutacji, do iluzji, w których się chowaliśmy. Byliśmy wtedy czymś więcej niż kukiełkami.
Na pewno ja tak sądziłam.
Chcę wierzyć, że twój uśmiech był szczery, tato.
Chcę wierzyć, że faktycznie ci na mnie zależało, tato.
A równocześnie nie umiem zrozumieć i powstrzymać buzującego gwałtownie kotła. Bulgoczącego.
I nienażartego, towarzyszącego mi nieustannie potwora.
Gdzie jesteś kiedy najbardziej cię potrzebuję?

18.06.1981 r.

Ja tyl­ko je­stem ka­mie­niem
I jako nie­mow­lę tu,
Ob­ję­ta ojca ra­mie­niem,
Ci­che­go uży­wam snu.

Le­d­wie świt du­cha pół­sen­ny
Mnie z łona mar­two­ści zwie
I w mo­jej pier­si ka­mien­nej
Po­czu­ciem nieist­nie­nia tchnie.

Przejrzysz mnie czy uwierzysz w wulgarną iluzję?
Dosięgniesz czegoś wyższego niż własnej potrzeby fizyczności?
Bo kochać nie potrafisz.
Ściany zdobią imiona i nazwiska bez znaczenia.
Obsesje większe i mniejsze.
Dlatego jesteśmy tacy podobni.
Dlatego przecinaliśmy i przecinamy swoje szlaki.
Dlatego czekam, aż róża stanie w końcu w płomieniach.
Nie tych od sztucznej ckliwości.
To jej nie przystoi.
Jest na to za dumna.
Chcę wierzyć w jej potencjał.
Kolcom dałam wszak poranić własną godność.