Esy i Floresy

Esy i Floresy

Jest to najlepsza księgarnia na Ulicy Pokątnej. W czasie wakacji sklep przeżywa prawdziwe trzęsienie ziemi. Oprócz podstawowych książek, których potrzebują uczniowie Hogwartu, można dostać tutaj również znacznie bardziej zaawansowane księgi, lub księgi z magicznymi legendami, bajkami dla dzieci, albo biografiami znanych czarodziejów i czarownic.

Elizabeth wydała się w pewien sposób rozbawiona propozycją Udo, przy czym posłała mu uroczy uśmiech.
- Zapomniałam jaki jesteś terytorialny, Shacklebolt. - Bo w końcu to była jedna z gangsterskich zasad, prawda? Pilnowanie swojego terenu, swoich ludzi. Ciemnowłosa zdawała się bawić, balansując na tej cienkiej granicy, rzucając dwuznacznościami, które mogli zrozumieć jedynie ona i Udo. Współczuła mu straty przyjaciela i rozumiała, że czuł się pewnie nawet gorzej, niż ona. A przecież sama bardzo ciężko to wszystko przeżyła. Nadal dusiła w sobie emocje związane z wydarzeniami na Nokturnie. A jednak, jak to ona, robiła dobrą minę do złej gry. Szkoda, że z ciemnych oczu można było odczytać całą prawdę.
Ich zaczepki pod stołem, trochę odciągnęły Beth od przygnębiających myśli. One i Fran, która w tej chwili zyskała w oczach Beth, tym prostym sprzeciwem w stosunku do podziałów. Keen tego nie skomentowała, ale rozumiała, o co jej chodzi. Ba! Upewniła się w swoim przekonaniu, że to co robi, te jej dodatkowe wtykanie nosa w brudne uliczki Nokturnu, jest warte zakończenia tych podziałów. Bo jeśli problem zauważa więcej osób, to coś musi być na rzeczy.
- Nie planowałam ich spotkać, ale faktycznie, miałam nadzieję, że może uda mi się z nim porozmawiać dłużej. - Przyznała, zerkając przez okno, jakby spodziewała się, że zobaczy tam swojego przyjaciela. Ale oni zmyli się już na dobre, tak jak powiedziała Fran, a Beth znów musiała szukać luki w kalendarzu, aby się z nim spotkać.
Również uznała, że pięć pytań faktycznie wystarczy. Wybrała karty i zyskała 1 punkt.
- Ha! - Wykrzyknęła triumfalnie, jakby jej sukces był kolejną szpileczką wbitą dla Udo. Spojrzała na Frances, marszcząc brwi i analizując sytuację. - Zdaje się mamy remis. Ja i ty. - Upiła łyk ze swojego kieliszka.

Frances nawet nie wiedziała jak trafiła w punkt z tym podziałem Londynu. Ostatnio z Beth w końcu o tym wspólnie się przekonali, jako ludzie spoza Chinatown, nie mówiąc o Nokturnie, gdzie kobieta zdecydowanie nie była mile widziana, nawet przez niego. Przytaknął więc słowom Frances, nic więcej nie dodając. Bo i po co w sumie? Na słowa Beth miał ochotę przewrócić oczami zastanawiając się, czy to ten moment, by przypadkiem szturchnąć ją łokciem czy wylać na nią drinka, by się łaskawie zamknęła. - Po prostu wolę nie zapędzać się w miejsca o których nic nie wiem - kontynuował jednak zamiast tego gierkę. Nawet jeśli tego nie pokazywał rzeczywiście przeżył fakt, iż dużą część jego gangu wybito, a oni sami mieli przez jednego, żółtego dupka problemy, ale na Nokturnie nie było w końcu miejsca dla słabych. Musiał dalej jakoś sobie radzić bez szczególnego opłakiwania martwych towarzyszy, nawet jeśli naprawdę dobrze by mu to zrobiło.
Zaczął pić kolejnego drinka, gestem wskazując, że kazał skrzatowi je postawić też dla nich. Gdy rozmawiały o Louisie i Becce to się nie odzywał i za bardzo też nie słuchał. W sumie nie znał tych ludzi, znaczy Poole'a owszem, ale głównie z gazet, więc nie miał nic do powiedzenia na ten temat. Chyba, że chciały słuchać plot, które do niego dotarły, a jak do niego to zapewne do nich tym bardziej.
W duchu ucieszył się, że przystały na pięć pytań na głowę. To była w jego mniemaniu jednak optymalna liczba. Tym bardziej, że trochę nie miał pomysłu, o co mógłby zapytać jedną lub drugą, jeśli nie przegra i chcąc uniknąć gradu pytań, jeśli jednak przegra.
Po swojej turze wyszło, że cała trójka remisuje. - Też mam cztery - w końcu teraz miał karty za 3 punkty. Wcześniej zdobył punkt, więc w sumie miał całe cztery. No to zostało mu jeszcze 11... Spojrzął triumfalnie na Beth. Tak łatwo go nie pokona, nawet jak dotychczas mu nie szło to dalej dawał radę.

Frances zacisnęła usta w długą linię. Kompletnie nie wiedziała o czym rozmawiali, a ukryte podteksty i spojrzenia trochę wpędzały dziewczynę w niezręczne milczenie. Właściwie to skupiła się na kartach. Kiedy Udo wyłożył swoją partię, Frances prędko sięgnęła po swoje i ujrzała, że ma kolejne trzy punkty. Uśmiechnęła się niemal zwycięsko, po czym wróciła do dyskusji z Elizabeth. Właściwie to była zdziwiona, że się znali na samym początku, to teraz wychodziło na jaw, że we dwie liczyły na dłuższe konwersacje. Osobiście czuła się z tym źle, jednak nie zamierzała narzekać. Towarzystwa w Esach i Floresach było aż nadto.
— No cóż, skoro wolą swoje towarzystwo niż nasze to w porządku. — Zaśmiała się nerwowo. — Teraz już nie. Mam siedem punktów!
Coś za łatwo szła ta gra. Spostrzegła Udo kątem oka, któremu szło chyba najgorzej z całej trójki.
Uchyliła łyk kolejnego drinka i tak raz po raz. Powoli przeczuwała, że zaraz kompletnie ją zmroczy, aż padnie gdzieś na parkiecie. Jeszcze ktoś będzie musiał ją zbierać, a wolała nie robić tego na spotkaniu autorskim. Wydawałoby się, że Frances ma cholernie słabą głowę, ale policzyła sobie te drinki i wynikało z tego, że pięć już w siebie wlała dość szybko.
Co prawda myślała o Regisie w tej chwili i co musiałby sobie o niej faktycznie pomyśleć. Może miał totalnie w dupie, że pojawił się w towarzystwie jej byłego chłopaka? Miała nadzieję, że tak jest, a teraz gdzieś we trójkę świetnie się bawią.
Otrząsnęła się z tych myśli, po czym w końcu zapytała:
— A w jakie się zapędzasz? Zaproś w jakieś Elizabeth, może się skusi na odrobinę rozrywki.
Frances sugestywnie poruszyła brwiami, po czym uśmiechnęła się do nich szczodrze. Miała nadzieję, że nie była zbyt śmiała, ani nie wprawi ich w zakłopotanie. Frances ostatnio miała okropnie złą passę do towarzystwa, a przynajmniej tak jej się wydawało.

Jak przekorny los połączył trójkę czarodziejów, w przyszłości mając zamiar postawić przed nimi wspólnych znajomych oraz wrogów. Elizabeth, podpita, droczyła się z Udo w najlepsze. Gdzieś z tyłu głowy pamiętała, że miała do czynienia z mężczyzną dość niebezpiecznym, ale po tym co przeszli wiedziała, że on wiedział, iż oboje mogli sobie w jakiś sposób pomóc, a może i nawet zaufać. Nie chciała się zapędzać w tym przekonaniu, jednak czarnoskóry musiał przyznać, że umiejętności Beth na Nokturnie były na wagę złota. Jej znajomość eliksirów, to jak sprawnie je przygotowywała, z jaką wprawą rzucała zaklęcia, czy nawet to że potrafiła zmieniać się w wielkiego, drapieżnego kota.
Odkryła z powodzeniem kolejną parę, nie ukrywając wahania. Jednak ciało zapamiętało to, jak nagle nastąpił samozapłon pozostałych kart podczas ostatniej pomyłki. Beth najwyraźniej była na nią gotowa i teraz. Ale udało się i Beth zyskała kolejny punkt.
- 5 punktów. Wychodzi na to, że prowadzisz, Fran. - Podsumowała, sięgając po jakiś szaszłyk z tacy z przekąskami. Ściągnęła z patyczka oliwkę, z rozbawieniem patrząc na Udo. Rozbawiły ją głównie słowa Frances, skierowane do czarodzieja. Och, gdyby tylko blondynka miała pojęcie...
- Obawiam się, że ja i Udo definiujemy pojęcie rozrywki w nieco inny sposób. - Rzuciła, znów na przekór Shacklebolt'owi. Ale czy faktycznie była to prawda? Czy nie ciągnęło jej do adrenaliny i niebezpiecznych rozrywek oraz ludzi? Przez całe życie żyła w bezpiecznej bańce, unikając rozgłosu i niebezpieczeństw, po to by teraz zorientować się, że wydarzenia na Nokturnie były w istocie najgorszym i najbardziej traumatycznym przeżyciem, jakie ją spotkało do tej pory, ale i za razem najbardziej emocjonującym i niemal uzależniającym. Podobało jej się to, w jaki sposób mogła wykorzystać swoje umiejętności, dostosować je do ferworu walki. Być może w jej ciemnych oczach widać było ten błysk, odrobinę szaleństwa, zdradzającego, że pani ordynator nie była tak idealną i poukładaną kobietą, jak ją malowali.
- Ale jestem pewna, że przy jego boku nazbierałabyś masę materiałów na nową książkę. Więc może powinien zaprosić gdzieś Ciebie? Udo, zdecydujesz się?

Nie wiedział co się uczepiły tego, że jacyś ich znajomi wyszli, ale się nie odzywał. Nie jego sprawa, nie jego problem, nie jego znajomi. Więc gdy ta kwestia wychodziła milczał próbując wykombinować jak najlepszą taktykę do gry. Dochodził do wniosku, że za długo w to nie grał, bo obecnie szło mu najgorzej. Ale liczył, że jednak jeszcze się odbije, chociaż na to drugie miejsce.
Wychylił drinka korzystając z tego, że były darmowe. Skoro i tak mu nie szło nie musiał się przecież jakoś mocno pilnować. Mało to ludzi próbowało wcześniej coś z niego wyciągnąć? A to na bankietach wśród dobrych rodzin, a to o słabych punktach gangu. Nie bez powodu zawsze miał się na baczności. Jak teraz, kiedy nie wiedział jak ostatecznie się skończy ta gra w karty, która mogła doprowadzić chyba do większych problemów niż torba bez dna była warta.
- Też tak myślę. Tak samo z jedzeniem. Ja nie preferuję krwistych steków - nawiązał oczywiście do jej gryzienia ludzi w ramach samoobrony. A co jak co, ale on nigdy nikogo nie ugryzł, no może za gówniarza jak nie miał jak inaczej się wyrwać, ale to było dawno i nieprawda.
A że nie zamierzał się ujawniać ze swoim trybem życia, tym sekretnym, to rzucił: - No nie wiem, naprawa i sprzedaż mechanizmów nie wydaje mi się bardzo ciekawa, a jak wyglądają bankiety bogaczy też każdy wie. Ale myślę, że ferwor walki o życie w Mungu mógłby już kogoś zainteresować... - nie zamierzał schodzić na temat Nokturnu oficjalnie i przy ludziach. To nie mogło wyjść także Keen na dobre i liczył, że się nie zapędzi. Zresztą na pytania przyjdzie czas później. Przeklął, gdy karty wybuchły, a on nie zdobył ani punktu.

Minęło bardzo dużo czasu. Frances, Udo i Elizabeth bawili się w najlepsze, aż w końcu karty eksplodowały. Murphy przeklęła pod nosem decydując się na zamknięcie gry, a potem dziękując Elizabeth i Udo za grę, postanowiła wrócić do reszty gości. Miała za zadanie podpisywać jeszcze innym nową książkę. Uśmiechnięta od ucha do ucha zaczęła pakować swoje rzeczy, a ludzie zaczynali się bawić do białego rana. Kapela grała długo, głośno, aż wszyscy się spili i nie było już siły na dodatkowe hulanki.
Z pewnością Frances mogła uznać to wydarzenie za mocno udane, licząc, że recenzje niedługo się pojawią.
Postanowiła pomóc pracownikom posprzątać cały bajzel, machając różdżką, aby Esy i Floresy wyglądały tak jak zawsze. Ciesząc się z sukcesu, wróciła zmęczona z powrotem do domu. I ewidentnie pijana jak reszta gości.

Wydarzenie zamknięte, lokacja otwarta