Rody błękitnej krwi

Tworzenie rodów błękitnej krwi

Tworzenie autorskich rodów błękitnej krwi jest niemożliwe.
Ze względu na ilość rodów błękitnej krwi oraz chęć pozostawienia graczom miejsca na kreatywność i możliwość wykreowania ich samodzielnie, chętnym umożliwia się stworzenie rozszerzonego opisu tych rodów, których jeszcze nikt się nie podjął. Można również podjąć się edycji istniejących rozszerzonych opisów, pod kątem dodania chociażby klątwy rodowej. Pola w zaprezentowanym wzorze są obligatoryjne - nie oznacza to jednak, że autor danego opisu nie może dodać dodatkowych informacji o wybranym rodzie zgodnie z jego uznaniem. Administracja zastrzega sobie prawo do modyfikacji opisu danego rodu, jeśli uzna to za konieczne.

Każdego zainteresowanego prosi się o zapoznanie się ze skróconym opisem rodu, który zamierza opracować i skontaktowanie się z aktywnymi graczami, których postacie należą do danego rodu, by później nie było nieporozumień. Jeśli ród nie posiada aktywnych członków albo gracze nie odpowiadają, osoba, która postanawia zająć się opracowaniem rodu, może przystąpić do tego od razu. Gotowy ród należy wstawić jako nowy temat w dziale swojej postaci, a następnie poinformować o tym administrację w temacie próśb. Nagroda, jaką można uzyskać za opracowanie rozszerzonego opisu rodu błękitnej krwi, to 5 fasolek.

W celu uzyskania jakichkolwiek dodatkowych informacji o danym rodzie lub rozwiania wątpliwości, wystarczy napisać w temacie pytań bądź napisać do gracza odpowiedzialnego za dany ród - opiekuna rodu.

Opiekun rodu to gracz, który decyduje się na opiekę techniczną nad danym rodem. To osoba, która kreuje szczegółowy opis danego rodu i limituje ilość jego członków (zarówno z głównej gałęzi, jak i z bocznych). W niektórych przypadkach limit członków danej familii może narzucać administracja. Ma to służyć równemu podziałowi sił i wpływów pomiędzy poszczególnymi rodami. To również do tej osoby należy się zgłaszać z propozycją stworzenia nowego członka rodu, zawarcia sojuszu bądź możliwości wrogości. Należy przy tym pamiętać, że opiekun rodziny nie decyduje o tym, czy może rzeczywiście dojść do sojuszu/wrogości. On tylko przedstawia, jak jego ród mógłby zareagować na propozycję sojuszu/wrogości.
Opiekun rodu trzyma także pieczę nad poszukiwaniami członków do swojego rodu, informuje administrację o narodzinach/śmierci członków swojej familii oraz podejmuje się modyfikacji/aktualizacji listy członków familii.

Administracja zastrzega sobie prawo do zmiany limitu członków danego rodu, jeśli uzna to za stosowne.

Powstał także temat, w którym gracze posiadający postacie z rodów błękitnokrwistych mogą informować o wszelkich zmianach dotyczących obecnej sytuacji rodzin, z którymi są związani.

W celu usystematyzowania ilości członków danego rodu, w polu Członkowie rodu należy wypisać wszystkich członków, którzy mogą się okazać istotni z punktu widzenia fabuły. Wypisanie członków rodu należy do obowiązku osoby, która tworzy opis szczegółowy danego rodu. Obowiązkowe jest także wskazanie maksymalnej ilości członków danego rodu. Wszystkich takich członków należy wypisać w liście od myślników i określić nazwą: "XYZ". Przykładowo:

Kod:

Członkowie rodu:
- @Jan Kowalski
- XYZ
- XYZ
- XYZ

Należy przy tym zaznaczyć, że istnieje możliwość tworzenia bocznych gałęzi rodu (przy czym zwracamy szczególną uwagę na fakt, że boczna gałąź może nie być tak uprzywilejowana jak główna).
Przy wypisywaniu członków danego rodu obowiązuje poniższa legenda:
- NPC - postać zaznaczona kursywą (mogą to być rodzice i dziadkowie, preferowane postacie żywe)
- Poszukiwany - postać zaznaczona pogrubieniem, która wskazuje, kto jest obecnie poszukiwany z członków danego rodu na forum
- Obecny na forum - postać, która posiada przekierowanie do profilu. W celu przedstawienia danej osoby należy skorzystać z @ a potem wpisać imię i nazwisko postaci, która istnieje na forum.


Przykładowy wzór:

Kod:

[h1]Nazwa rodu[/h1]
[align=center][b]Oryginalna dewiza rodu[/b]
[i](tłumaczenie dewizy na język polski)[/i]

[img]LINK DO PROPONOWANEGO OBRAZKA DLA RODU[/img][/align]


[b]ZAŁOŻYCIEL:[/b]
[kto jest odpowiedzialny za powstanie rodu]

[b]DZIEDZIC:[/b]
[kto obecnie ma największe prawo do dziedziczenia]

[b]HISTORIA:[/b]
[wszystkie istotne fakty o rodzie, wraz z mocnymi i słabymi stronami]

[b]ZASADY:[/b]
[jakie normy dotyczą członków rodu, co jest dla nich podstawą]

[b]STAN MAJĄTKOWY:[/b]
[jak wygląda u nich sprawa z pieniędzmi - są obrzydliwie bogaci, żyją raczej skromnie, a może w ogóle nie mają już żadnego majątku, ze wskazaniem posiadanych skrzatów domowych - ich maksymalna ilość jest zależna od majętności i ilości członków rodu!]

[b]ZIEMIE:[/b]
[co do nich należy, czy mają jakieś budynki rodowe, a może żyją zaledwie w wynajmowanej kawalerce w centrum Londynu]

[b]HERB:[/b]
[jak wygląda, jakie ma kolory, czy widnieje na nim coś charakterystycznego i czy w ogóle ma to jakieś głębsze znaczenie]

[b]SOJUSZNICY:[/b]
[z jakimi rodami i rodzinami są w dobrych stosunkach]

[b]WROGOWIE:[/b]
[z jakimi rodami i rodzinami są w złych stosunkach]

[b]STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:[/b]
[tolerują czy raczej nienawidzą mugoli i mugolaków, jak ich traktują]

[b]REPUTACJA[/b]
[jak są postrzegani, czy jak się ich widzi, to czy czuje się respekt, czy raczej wstręt i obrzydzenie]

[b]CZŁONKOWIE RODU:[/b]
[kto przynależy do rodu, czy istnieje jakaś hierarchia - pamiętaj, aby uwzględnić tutaj maksymalny limit członków!]

Spis rozszerzonych opisów rodów

1. Abbott
2. Black
3. Bulstrode
4. Burke
5. Carrow
6. Fawley
7. Greengrass
8. Nott
9. Prewett
10. Rowle
11. Selwyn
12. Weasley

Skrócone opisy rodów błękitnej krwi

Abbott - pradawny ród o pochodzeniu normandzkim. Jego członkowie nie są uznawani za czystokrwistych przez wszystkie rody, prawdopodobnie przez swoją otwartość na mugoli. Rodzinną tradycją od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Hufflepuffu. Są szanowani i lubiani (chociaż nie przez wszystkich), dość zgrani i pomocni, ale przy tym nie mają talentu do polityki i zbyt wielu znanych reprezentantów. Często spotyka się Abbotów w zawodach związanych z handlem, jednakże rzadko udaje im się awansować gdzieś wysoko.

Choroba: chorbotkoplazma - pojawia się złe samopoczucie, napady gorączki, bóle w klatce piersiowej i suchy kaszel, który po jakimś czasie przemienia się w mokry, a chory zaczyna wypluwać śluz podobny do tego, który wydzielają chorbotki. Należy na bieżąco zażywać eliksiry lecznicze (dwa razy na fabularny miesiąc), inaczej skutki będą boleśnie odczuwalne.

---

Avery - bardzo stary ród czarodziejski o korzeniach francuskich. Jej członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Często decydują się na zostanie Śmierciożercami. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Slytherinu. Część rodu Avery nadal mieszka w Hiszpanii, gdzie w zamierzchłych czasach sprawowali rządy. Obrzydliwie bogaci, od zawsze maczający palce w polityce i szemranych interesach, dążą nieustannie do dominacji - to szefowie departamentów, właściciele dobrze prosperujących sklepów na Nokturnie. Brak widocznego gołym okiem sukcesu jest dla nich równoznaczny z porażką. 

Członkowie:
- @Thomas Avery
- † Elijah Avery
- † Christine Avery zd. Malfoy
- @Freya Avery (nieaktywna)
- Nobilius Avery
- Beatrice Avery zd. Rowle
- Ariadna Malfoy zd. Avery
- @Desideria Avery zd. Malfoy (nieaktywna)
- † Nerium Salvadore zd. Avery
- @Greg Avery (nieaktywny)
- Raphaël Avery
- Cyrielle Avery zd. Delacour
- Persephone Malfoy zd. Avery
- Jonathan Avery
- @Nicholas Avery
- Thaddeus Avery, ojciec Nicholasa
- † Elisabeth Avery zd. Bulstrode
- Marcus Avery, starszy brat Nicholasa
- Randall Avery, starszy brat NIcholasa
- Lilian Avery, młodsza siostra Nicholasa

Choroba: trytonia łuska - ciało pokrywa się liszajami, które bardzo przypominają łuskę, zarówno barwą, jak i strukturą. Miejsca chorobowe muszą być ciągle traktowane wodą, bo kiedy stają się za suche, dla posiadacza staje się to bolesnym doświadczeniem. By zmniejszyć jej skutki, konieczne jest regularne płycie eliksirów wzmacniających (dwa razy na fabularny miesiąc), w innym przypadku, łuska zaczyna się rozrastać.

BRAK MIEJSC NA NOWYCH CZŁONKÓW

---

Black - niegdyś liczny ród, uważany za szlachetny i starożytny. Ma pochodzenie normandzkie. Jej członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Często decydują się na zostanie Śmierciożercami lub na popieranie tych, którym nie obca jest czarna magia. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Slytherinu. Mieszkają w Anglii, głównie w Londynie, który uważają za centrum wszystkich istotnych przedsięwzięć. Zależy im przede wszystkim na dobrej opinii rodu i czystości krwi jego członków. Za brak podporządkowania się zasadom są wydziedziczani. Choć nie są dobrzy w polityce, starają się wspinać na wysokie stanowiska, często krążą w pobliżu Ministerstwa Magii lub zajmują się nielegalnymi interesami.

Choroba: magigrena - powtarzające się silne bóle głowy, zwłaszcza gdy osoba przeżywa wyjątkowo silne emocje. W mózgu dochodzi do drobnych spięć, które utrudniają czarowanie, przede wszystkim powodują, że postać przekręca formułki. By zmniejszyć skutki tej choroby, należy wykąpać się w specjalnym uspokajającym olejku (dwa razy na fabularny miesiąc), inaczej będzie wymagana wizyta w szpitalu.

---

Bulstrode - ród celtyckiego pochodzenia. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Szczycą się tym, że w ich szeregach nie ma żadnego mugola ani mugolaka. Są bogaci, co pozwala im powiększać swoje wpływy i należy do nich sporo ziem. Sporo członków interesuje się i zajmuje sztuką. Zachowują się jak arystokracja, choć oficjalnie do niej nie przynależą.

Choroba: omamy lunaballi - osoba ma urojenia i omamy, które wpływają na jej zachowanie, w przypadku groźniejszych ataków nie jest w stanie rozróżnić, co jest wytworem jej mózgu, a co rzeczywistością. Ponoć istnieje duży związek między urojeniami, a tańcami lunaballi, ale do tej pory nie został udokumentowany. Leczenie to głównie picie zdrowotnych herbat z lawendy (dwa razy na fabularny miesiąc).

BRAK MIEJSC NA NOWYCH CZŁONKÓW

---

Burke - jeden z najstarszych rodów pochodzenia celtyckiego. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. W tym rodzie praktycznie nie dochodzi do zdrad krwi, a jeśli już taki incydent ma miejsce, to najczęściej nieposłuszne osoby znikają bez śladu. Często współpracują ze Śmiercożercami, albo do nich dołączają. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Slytherinu. Burke mają talent do zaklęć gospodarczych, które ułatwiają im pracę w handlu, tak jak i umiejętność odnajdywania wyjątkowo rzadkich i cennych przedmiotów. Są jednak uważani za nędzarzy.

Choroba: inferiusoza - skóra staje się niemalże szara podczas sytuacji stresowych lub gdy jej posiadacz jest wyczerpany. Dochodzi nawet do tego, że zaczynają mu się zapadać oczy, jeśli zignoruje swoje objawy, którymi są między innymi zmęczenie, problemy z wypróżnianiem czy zaćmienia obrazu. Leczenie inferiusozy polega głównie na dożylnym wprowadzaniu eliksiru przeciwko wirusom (dwa razy na fabularny miesiąc).

---

Carrow - ten ród uważa się za szkocki, choć niektóre doniesienia mówią o silnym wpływie członków rodu z Holandii. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo, a wszelkie przejawy buntu są surowo karane. Fascynują się czarną magią, są bardzo oddani ideałom Czarnego Pana. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Slytherinu. Lubują się w pracy, dzięki której mogą pozostać w ukryciu i mieć przy tym wolną rękę. Często są wolnymi strzelcami. 

Choroba: pufkorzyca - u chorego pojawia się nadmierna senność i zmęczenie,  odczuwa też silny głód i pragnienie, a także wahania wagi. Oprócz tego osobie wydłuża się język na widok słodyczy i nie ma ona jak się powstrzymać. Leczenie pufkorzycy ma postać doustnego podawania specjalnie przyrządzonego eliksiru zdrowotnego (dwa razy na fabularny miesiąc).

---

Crouch - szanowany, typowy angielski ród o dużym prestiżu społecznym. Członkowie tego rodu są bardzo rozpoznawalni ze względu na swoją działalność społeczną i udział w różnego rodzaju przedsięwzięciach związanych z Ministerstwem Magii. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Ravenclawu, a następnie większość ląduje w Departamencie Przestrzegania Prawa Czarodziejów. 

Członkowie:
- † Isla Lydia von Hucksberry zd. Crouch

Choroba: łamimagiatliwość - osoba doświadcza różnych nagłych złamań, nawet od niewielkich urazów, które mogą objawiać się niewielkimi krwotokami i skłonnościami do siniaków, a zaklęcia tylko ten stan pogarszają. Żeby zminimalizować skutki, chory musi pić często eliksiry wzmacniające kości i wspomagające pracę krwi (raz na fabularny miesiąc).

---

Fawley - ród na ten moment o niewielkim znaczeniu politycznym. Część familii znajduje się w Ameryce Północnej, gdzie dobrze sobie radzi w tamtejszych rezerwatach magicznych stworzeń. Jeśli już któreś dziecko jest posyłane do Hogwartu, istnieje duża szansa, że trafi do Hufflepuffu. Ród ma duże doświadczenie w pracy ze zwierzętami, mówi się zresztą o przypadkach posiadania umiejętności zoolingwistyki, która zdaje się tutaj być dobrze rozwijana przez ród Fawley.

Choroba: guzki czerwonego kapturka - pod skórą w różnych losowych miejscach ciała rosną małe guzki, które z każdym dniem robią się większe i coraz bardziej widoczne, aż przypominają czerwone czapeczki. Są przy tym bardzo uciążliwe i bolesne. Żeby się zmniejszyły, należy regularnie smarować skażone chorobą miejsca zdrowotnymi maściami (dwa razy na fabularny miesiąc).

---

Flint - ród przyciągający ostatnimi czasy sporo uwagi. Coraz częściej mówi się o tym, że u Flintów rodzi się sporo dzieci, co daje dobre rokowania na przyszłość. Są bardzo związani ze sportem i prasą, sporo członków można zobaczyć w narodowych drużynach Quidditcha albo na wysokich stanowiskach w Proroku Codziennym lub w Czarownicy. Ostatnio też coraz częściej pojawiają się w Ministerstwie Magii.

Członkowie:
- Faith Acacia Shacklebolt zd. Flint
- Cygnus Flint

Choroba: ghuli garb - na pewnym etapie życia u osoby zarażonej wyrasta garb, który przy każdym kolejnym upływającym tygodniu robi się większy. Powoduje on jawną deformację wyglądu postaci. Garb zaczyna żyć swoim życiem, zawodząc w nocy i nie dając właścicielowi ciała spać. Żeby się go na jakiś czas pozbyć, wymagane jest picie eliksirów przeciwzapalnych i cały dzień poświęcony tylko i wyłącznie na sen (raz na fabularny miesiąc).

---

Gaunt - strona z opisem i chorobą została wyrwana ze skorowidzu. Być może sprawca zrobił to ze względu na oficjalne uznanie tego rodu za wymarły.

---

Greengrass - stary i szanowany ród o szkockim pochodzeniu. Jej członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo, ale starają się być neutralni we wszelkich konfliktach. Ród mocno związany z naturą, głównie z zielarstwem i eliksirami. Sporo członków też podróżuje, starając się odkryć nowe gatunki. 

Choroba: wiedźmia wysypka - pojawia się zazwyczaj pod wpływem silnej zazdrości, niezależnie od tego czego ta zazdrość dotyczy (raz na miesiąc fabularny). Cała twarz pokrywa się wtedy ropiejącymi pryszczami. By się ich pozbyć, trzeba albo przeczekać (jeden tydzień fabularny), albo podarować obiektowi zazdrości kilka komplementów.

---

Lestrange - bardzo stary czarodziejski ród o francuskich korzeniach. Ród ten od wielu pokoleń przykłada ogromną wagę do zachowania czystości krwi oraz odpowiedniego statusu politycznego i społecznego. Co charakterystyczne, członkowie tego rodu bardzo często jawnie angażowali się w konflikty polityczne, odnajdując swe miejsce na froncie. Ród Lestrange do dnia dzisiejszego kultywuje rycerskie tradycje. Lestrange’owie zajmują się głównie inwestycjami, dbając o rozwój wybranych sektorów gospodarki (za odpowiednim procentem, oczywiście).
Informacje o członkach rodu są pilnie strzeżone, gdyż Lestrange'owie zgodnie ze swoimi zasadami, dbają o swoich.

Członkowie:
- @Adora Lestrange (opiekun rodu) (nieaktywny)
- @Rabastan Lestrange (nieaktywny)
- @Rudolf Lestrange (nieaktywny)
- @Rebecca Lestrange zd. Black (nieaktywna)
- @Rennard Lestrange
- Remigius Lestrange (głowa rodu)
- Severine Lestrange zd. Yaxley
- Aquila Lestrange
- Roderick Lestrange
- Renfred Lestrange
- † Georgiana Lestrange zd. Yaxley

Choroba: leprokonusowe serce - w przypadku kiedy u chorego dochodzi do zbyt częstych sytuacji stresowych, serce zaczyna się buntować, bijąc coraz wolniej, aż przez kilka mikrosekund staje się niewidoczne, zupełnie jakby go nie było. Skutkuje to potem problemami z dopływem krwi, opóźnionymi reakcjami czy nasilającymi się drgawkami. By zmniejszyć skutki tej choroby, należy smarować klatkę piersiową leczniczą maścią (raz na fabularny miesiąc).

---

Longbottom - znany ród o dużych powiązaniach. Nie przywiązuje się aż tak dużej wagi do zachowania czystości krwi, ale mimo wszystko członkowie rodu starają się utrzymać dobre imię i opinię. Kilku Longbottomów jest związanych z Dumbledorem i należy do tajnego Zakonu Feniksa. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Gryffindoru. Przejawiają talenty w pojedynkach magicznych i planowaniu różnorodnych strategii, co sprzyja im w polityce.

Członkowie:
- @Alice Longbottom zd. Sprout (nieaktywna)
- @Lesslie Longbottom (nieaktywna)
- Harriett Longbottom zd. Abbott
- Charley Longbottom
- Olivia Fawley zd. Longbottom

Choroba: gorgonowe pnącza - w środku chorego wyrastają cienkie pnącza, które bardzo powoli oplatają żyły i zaczynają je z czasem ściskać i zamieniać płynącą w nich krew w kamień. Człowiek zaczyna mieć problemy przede wszystkim z ruchem i oddychaniem. By zmniejszyć skutki tej choroby, należy podać dożylnie eliksir oczyszczający (raz na fabularny miesiąc).

---

Macmillan - ród, który powstał nie wiadomo kiedy, ale jego pochodzenie jest typowo szkockie, choć mówi się o niektórych członkach zamieszkujących teren Belgii. Nie popierają nikogo otwarcie, starają się być jednak na bieżąco z wszelkimi nowinami, krążącymi wśród rodów czystej krwi. Sporo obserwują, dostosowując się do obecnie panujących warunków, mają rękę do smoków, prowadzą kilka rezerwatów. Zdarza im się łagodzić niektóre konflikty, dzięki dobrze opanowanej sztuce dyplomacji. 

Członkowie:
- Valerie Malfoy zd. Macmillan

Choroba: erkliński skrzek - głos staje się piskliwy, nieznośny, uciążliwy dla innych i przy okazji przeciążający struny głosowe. Jeśli za mało się mówi lub kompletnie nie skupia się na tym, co się robi, to występuje także charakterystyczny chichot. By zmniejszyć skutki tej choroby, należy pić eliksir uzdrawiający (dwa razy na fabularny miesiąc).

---

Malfoy - jeden z najbardziej szanowanych i najbogatszych rodów znajdujących się na terenie Wielkiej Brytanii, ściśle związany z hrabstwem Wilthsire. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Często decydują się na zostanie Śmierciożercami, choć otwarcie tego nie przyznają. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Slytherinu. Zawsze wychodzą obronną ręką z wszelkich afer i konfliktów, doskonale operując słowem mówionym, co sprzyja im zarówno w polityce, jak i w sztuce, głównie w aktorstwie i pisaniu, choć większość zdaje się traktować to bardziej jako hobby. 

Członkowie:
- @Ruth Malfoy (opiekun techniczny rodu) (nieaktywna)
- Valerie Malfoy zd. Macmillan
- Clement Malfoy
- Daphne Lestrange zd. Malfoy
- † Christine Avery zd. Malfoy
- @Lucjusz Malfoy
-  Abraxas Malfoy
- @Narcyza Malfoy zd. Black
- XYZ Malfoy (młodsza siostra Ruth)
- XYZ Malfoy (młodszy brat Ruth)

Choroba: duchogrena - objawia się poprzez męczące bóle głowy i halucynacje. Danej osobie wydaje się, że wokół jej głowy lata mały duszek, który ciągle ją przenika i kuje mózg. Mało tego, ma ona wrażenie, że ten duch do niej mówi. Zazwyczaj są to głupoty albo kompletnie nieśmieszne żarty, ale mogą to być i pełne nienawiści uwagi. By zmniejszyć skutki tej choroby, konieczna jest rozmowa z kimś bliskim i łykanie eliksirów przeciwbólowych (dwa razy na fabularny miesiąc).

---

Nott - mały ród o nordyckich korzeniach. Są bogaci, ale przy tym dość skryci i nieufni, więc nie jest łatwo stać się częścią tej rodziny. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Wychowywani w duchu tradycji i wierni rodowi, którego dobre imię stawiają na pierwszym planie, w Hogwarcie najczęściej trafiają do Slytherinu. Znają się bardzo dobrze na zaklęciach defensywnych i ochronnych, co pomaga im w zdobywaniu wysokich stanowisk w Ministerstwie Magii i Gringottcie. 

Choroba: napuchnięta ropucha - chory sprawia wrażenie, jakby spożył zbyt dużą ilość eliksirów naraz. Kończyny puchną, osoba nie jest w stanie się ruszać. Leczenie wykonywane jest w szpitalu, gdzie chory poddawany jest zabiegom (raz na fabularny miesiąc).  

---

Ollivander - stary ród o pochodzeniu śródziemnomorskim. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Są mocno związani z ulicą Pokątną, przede wszystkim ze sklepem i tworzeniem różdżek. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Ravenclawu. Nie mają nic przeciwko mugolom, nawet chętnie włączają ich do swojej rodziny, ale robią to po cichu. 

Choroba: różdżkościsk - ciało chorego opanowują silne impulsy, które doprowadzają do tego, że nie jest on w stanie normalnie się wypróżniać i powoli zamienia się przez to w drzewo. Na chorobę wpływ mają eliksiry oczyszczające i magiczne olejki na bazie owoców cytrynowych, którymi należy się często nacierać (raz na fabularny miesiąc).

---

Parkinson - ród o greckich korzeniach. Jej członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Slytherinu. Nadal mają wpływy w Grecji, ale są raczej niewielkie, zresztą zdaje się im nie zależeć na tamtych ziemiach. Związani są z produkcją magicznych alkoholi i zaklęciami uzdrawiającymi, często można spotkać członków tego rodu w Świętym Mungu. 

Członkowie:
- Victoria Travers zd. Parkinson

Choroba: lumotyzm - daną osobę atakuje jaskrawe światło, które sprawia, że nie jest w stanie niczego zobaczyć. Najczęściej uaktywnia się w nocy i uniemożliwia spanie, bo strumienie światła nie dają o sobie zapomnieć nawet pomimo zamkniętych powiek. By zmniejszyć skutki tej choroby, należy aż do skutku rzucać na swoje oczy zaklęcie Nox, a potem pić eliksir wzmacniający (raz na fabularny miesiąc).

---

Prewett - dość młody ród, którego korzenie są rumuńskie. Jego członkowie nie są uznawani za czystokrwistych przez wszystkie rody, prawdopodobnie przez otwartość na mugoli. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Gryffindoru. Często otwierają własne przedsiębiorstwa, sporo też podróżują, spędzając większość czasu na morzu.

Choroba: buchomania - u chorego zagnieżdża się uporczywa myśl, która ciągle każe mu jeść. W pewnym momencie chory nie jest już w stanie panować nad swoim ciałem i ulega tym podszeptom, które popychają go do jedzenia wszystkiego, co tylko trafi mu w ręce. Robi się to na tyle groźne, że organy wewnętrzne pęcznieją i zaczynają po kolei wybuchać. Leczenie bazuje na przymusowym detoksie i dożylnym podawaniu eliksirów odnawiających i uspokajających (raz na fabularny  miesiąc).

---

Rosier - ród o korzeniach francuskich, który odnalazł się na terenie Irlandii Południowej. Jej członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Niektórzy członkowie tego rodu nadal zamieszkują teren Francji, pozostając w całkiem dobrych relacjach ze swoimi angielskimi krewnymi, którzy dbają o interesy Rosierów. Część dzieci wysyłanych jest na naukę do Beauxbatons, a część do Hogwartu. Są znani z aktywnego wykorzystywania swoich umiejętności w zakresie numerologii i starożytnych run do tworzenia domów. Dużo członków przejawia zdolności również w czarnej magii.

Członkowie:
- @Evan Rosier (nieaktywny)
- Delphinia Eirene Wanda Nott zd. Rosier
- Vincent Rosier
- Fedora Rosier zd. Lestrange
- Libitina Latona Carrow zd. Rosier

Choroba: reducioza - chory każdego dnia zaczyna się robić coraz mniejszy i mniejszy, aż do momentu, gdy nie zniknie całkowicie. Chorobę można zahamować i odwrócić jej skutki poprzez spożywanie eliksirów zdrowotnych i rzucanie zaklęcia Engorgio podczas ich picia (raz na fabularny miesiąc).

---

Rowle - jeden z najstarszych i najbardziej arystokratycznych rodów czystej krwi. Ma pochodzenie celtyckie. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Dzieci najczęściej są posyłane do Hogwartu, choć zdarza się, że niektórzy wysyłają je do Ilvermorny, która uważana jest przez ród Rowle za bardzo prestiżową placówkę. Są bardzo bogaci. Nie mają żadnych konkretnych talentów, zajmują się wszystkim po trochu, chociaż zazwyczaj mieszają się w politykę, na której się znają. 

- † Lucien Rowle

Choroba: glaciusowa powłoka - niezależnie od pogody, chory zaczyna zamarzać. Ciało na początku pokrywa się szronem, którego z dnia na dzień jest coraz więcej. Każdy oddech zaczyna sprawiać ból, pojawiają się odmrożenia i drgawki. Leczenie bazuje na ogrzewaniu ciała zaklęciami produkującymi ogień i eliksirami rozgrzewającymi (raz na fabularny miesiąc).

---

Selwyn - jeden z najstarszych i najliczniejszych rodów o korzeniach walijskich. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Slytherinu lub Ravenclawu. Mają rękę do tworzenia eliksirów i do roślin czy to magicznych czy mugolskich. Najczęściej można ich spotkać w zawodach związanych z medycyną lub w aptekach.

Choroba: trujomagikwiat - na ciele chorego zaczyna rosnąć pąk, który żywi się tym, co jego nosiciel zje. Nie można go wyrwać ani pozbyć się go zaklęciami, a kiedy w końcu pąk się otwiera, jego zapach obezwładnia i doprowadza człowieka do śpiączki. By się pozbyć trujomagikwiata, należy dożylnie podać eliksir oczyszczający na zmianę z naparem przeczyszczającym (raz na fabularny miesiąc).

Klątwa: uzależnienie - Selwynowie są wyjątkowo podatni na uzależnienia. Klątwa sprawia, że każdy, kto zostanie nią dotknięty, uzależnia się od eliksiru Zrób To Dobrze. Początkowo ten eliksir wykorzystywany był przez Selwynów tylko w czasie tworzenia silnych mikstur, później stosowano go również w życiu codziennym. Doszło do tego, że członkowie rodu stali się na ten eliksir bardzo podatni i uzależniają się już po pierwszym zażyciu. Bez regularnego przyjmowania tego eliksiru ciężej jest im wykonywać różne czynności wymagające skupienia i precyzji, jak warzenie eliksirów czy stresujące testy. Na odwyku mogą źle odmierzyć ingrediencje potrzebne do uwarzenia eliksirów, sparzyć się czy też pomylić dwa bardzo podobne składniki. Wymagane jest by zażyli dwie fiolki eliksiru Zrób To Dobrze, by utrzymać koncentrację na najwyższym poziomie (dwa razy na fabularny miesiąc).

---

Shacklebolt - ród, który pochodzi z Afryki i dość szybko zdobył uznanie wśród innych rodów czystej krwi. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Dzieci oprócz nauki w jednej ze szkół magicznych, pobierają też nauki w domu o magii rytualnej. Z łatwością orientują się w klątwach i czarnej magii, choć nie oznacza to tego, że stosują ją do złych celów. Większych problemów nie sprawiają im też zaklęcia ofensywne. Najczęściej można ich spotkać w zawodach związanych z historią lub łamaniem klątw. Członkowie tego rodu są wyłącznie ciemnoskórzy.

Członkowie:
- @Udo Shacklebolt (opiekun rodu)
- Obi Shacklebolt
- Faith Acacia Shacklebolt zd. Flint
- @Tigerlily Shacklebolt (nieaktywna)
- Chivalry Shacklebolt
- Winnipeggy Shacklebolt zd. Bemidji

Choroba: czyrakoczar - na ciele chorego pojawiają się z początku niewielkie czyraki. Z każdą próbą ich pozbycia, stają się coraz większe, wydzielając nieprzyjemny zapach, który atakuje w szczególności nozdrza osoby zarażonej czyrakoczarem. Jeśli chory nie podda się leczeniu, czyraki w końcu pękną, oblewając go żrącą ropą, która pozostawi trwałe ślady na skórze. Leczenie to nic innego jak picie eliksiru na czyraki (dwa razy na fabularny miesiąc).

---

Shafiq - ród, który został bardzo dobrze przyjęty przez pozostałe rody, gdy tylko pojawił się w Wielkiej Brytanii, po kolejnych konfliktach występujących na Półwyspie Arabskim, skąd musieli uciekać. Szybko wkupili się w łaski, między innymi dzięki klejnotom i zyskali miano czystokrwistych. Dzieci są często posyłane do Ilvermorny. W większości są rzemieślnikami i projektantami magicznych budowli. Mają rękę do zaklęć użytkowych, związanych z wybuchaniem. Członkowie tego rodu są wyłącznie śniadzi.

Choroba: fiuużec - na ciele w jednym kluczowym miejscu, pojawiają się szarozielone drobinki, które zaczynają pulsować w momencie niepilnowania przez chorego brania lekarstw. Wraz z rozwojem choroby, występują coraz silniejsze skurcze mięśni, ataki gorączki i w końcu dochodzi do paraliżu twarzy, który uniemożliwia werbalną komunikację. Leczenie polega na smarowaniu miejsca, gdzie znajdują się drobinki, specjalnym eliksirem uzdrawiającym na bazie miodu (dwa razy na fabularny miesiąc).    

---

Slughorn - szkocki ród czystej krwi. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Slytherinu. Wzbudzają szacunek i zaufanie wśród innych rodów. Zajmują się tworzeniem eliksirów, w tym całkowicie nowych receptur, a oprócz tego również klątwami, głównie takimi które można by było nanieść na przedmioty. Najczęściej zostają alchemikami lub całkowicie oddają się nauce.

Choroba: korniczowe bagno - ciało chorego staje się wylęgarnią korniczaków, które w nocy urządzają ucztę i ściągają wszystkie zanieczyszczenia do środka nosiciela. Im dłużej to trwa, tym większy smród pochodzi od człowieka, ma więcej świństw przyklejonych do skóry i coraz częstsze bóle gardła i głowy. Leczenie polega na spożyciu przeczyszczających eliksirów i kąpieli w magicznych olejkach (raz na fabularny miesiąc).

---

Travers - irlandzki ród czarodziejów. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Ich umiejętności przejawiają się przede wszystkim w tworzeniu i prowadzeniu magicznych pojazdów, ale także często można ich spotkać w rezerwatach jako opiekunów smoków z którymi czują się związani. Niektórzy przejawiają talent do Wróżbiarstwa i Astronomii. 

Członkowie:
- @Josephine Travers (nieaktywna)
- † Melusine Attaway zd. Travers
- Francis Travers
- Victoria Travers zd. Parkinson
- @Enoch Travers (nieaktywny)
- Teagan Travers
- Ailla Travers zd. Selwyn
- @Rhys Travers
- Thelma Travers

Choroba: smocze uczulenie - objawia się kichaniem iskrami i dymem na każdy poruszany w rozmowie temat, który jest niewygodny dla chorego. Z czasem, jeśli rozmowa się przeciąga, zaczyna się łzawienie oczu i pojawienie się łusek, które natychmiastowo zaczynają gnić. Leczy się to eliksirami zdrowotnymi i maścią przeciwko gniciu (dwa razy na fabularny miesiąc).

---

Weasley - angielski ród czarodziejów czystej krwi, znany przede wszystkim z liczebności jego członków. Czystość krwi tej rodziny jest często podważana, a ze względu na swój niski status majątkowy dużo rodów z niej drwi. Dużo Weasleyów jest związanych z Dumbledorem i należy do tajnego Zakonu Feniksa. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Gryffindoru. Mają dużą wiedzę o świecie mugoli i ich wynalazkach, które często magicznie modyfikują i rękę do białej magii. Można ich często spotkać w zawodach związanych z gotowaniem lub łamaniem zaklęć.

Choroba: niuchaczowa grypa - chorego zaczyna drapać gardło, a nos się całkowicie zatyka, nie jest w stanie mówić. W pewnym momencie przestaje nad sobą panować i wyrusza na poszukiwania czegoś błyszczącego, a dopóki tego nie znajdzie, będzie się cały trząsł. Leczenie bazuje na podarowaniu choremu wartościowego przedmiotu, z którym mógłby się położyć i serwowaniu mu naparu z pokrzywy i mięty (raz na fabularny miesiąc).

---

Yaxley - stary angielski ród, o którym mówi się, że ma silne powiązania z Rosją. Jego członkowie z dumą uznają się za czystokrwistych oraz są postrzegani w ten sposób przez czarodziejskie społeczeństwo. Tradycją rodzinną od wielu lat jest posyłanie dzieci do Hogwartu, gdzie wszyscy trafiają do Slytherinu. Mają rękę do zwierząt, często pracują w przeróżnych rezerwatach i zajmują się starożytnymi runami. Oprócz tego są właścicielami kilku magicznych galerii sztuk. W tej rodzinie często trafiają się metamorfomadzy. 

Członkowie:
-  Severine Lestrange zd. Yaxley
- Kayden Yaxley
- † Georgiana Lestrange zd. Yaxley

Choroba: wampirzemia - chory z dnia na dzień robi się niezdrowo blady, wręcz przezroczysty, a jego wzrok robi się zamglony. Porusza się tak, jakby był w transie i ciągle powtarza, że potrzebuje krwi, na widok słońca zaczyna się palić i chować po kątach. Chorobę leczy napar z gryzącej cebuli i dożylnie podane eliksiry uzupełniające krew (dwa razy na fabularny miesiąc).

Abbott

"Labor omnia vincit"
(Pracą zwyciężaj)

ZAŁOŻYCIEL:
Nieznany (VIII wiek)

HISTORIA:
Ten pradawny ród sięga swoimi korzeniami do wieku VIII, a jego lata świetności zakorzenione są głęboko w epoce średniowiecza Wielkiej Brytanii. Obok Selwynów z Walii, są oni jedną z najstarszych, a przy tym darzonych największą sympatią rodzin. Zaczynali jako drobni handlarze ziołami leczniczymi, aby w pewnym okresie zaistnieć przez swoje zaangażowanie w rozprzestrzenienie chrześcijaństwa na zajmowanych terenach. Abbott wydali bowiem na świat wielu znakomitych kapłanów wiary rzymskokatolickiej w czasach, gdy owi mieli całkiem spore wpływy, nie mówiąc już o dostępie do edukacji. Choć nigdy nie należeli do szlachty, w chrześcijańskiej Anglii dorobili się sporego poważania, w czym z pewnością pomógł fakt, że obdarzeni byli wielką charyzmą i pracowitością, za co byli generalnie lubiani. Uważa się, że od czasów powstania Hogwartu ród Abbott zaskarbił sobie szacunek Helgi Hufflepuff swoją pracą i pobożnością, a niewielu czarodziejów wie, że duch domu Hufflepuff, Gruby Mnich, również nosił to nazwisko. Choć w drzewie rodzinnym Abbott próżno szukać czarodziejów odznaczających się wielkimi osiągnięciami czy odkryciami, to ich wkład w rozwój i rozprzestrzenienie medycyny ludowej jest szeroko doceniany. Nie oznacza to jednak, że nie dopuścili się na przestrzeni wieków czynów karygodnych, jak te, które doprowadziły do ich trwającego po dziś dzień konfliktu z rodem Rowle. Duchownym o tym nazwisku przypisuje się również sprowadzenie na teren Anglii kanarka, skrycie skrzyżowanego ze afrykańskim świergotnikiem. Samiec tego ptaka obdarzony był pięknym głosem i szybko zdobył popularność wśród zamożnych angielskich i szkockich rodzin. Choć mugolscy zakonnicy starali się wyhodować własnego kanarka, nie mógł on nigdy dorównać śpiewem i upierzeniem tym, w których żyłach płynęła krew magicznych świergotników. Samice zaś były pilnie strzeżone przez księży z rodu Abbott i w późniejszych latach zagościły na jego herbie. Popularność rodziny zmalała mocno wraz z pojawieniem się protestantyzmu, a choć cieszyła się nieposzlakowaną opinią publiczną, to w zamieszaniu tym pokazała, że ją również stać na okrucieństwo i bezwzględność. Ostatecznie jednak przegrała tę potyczkę będącą w dużej mierze udziałem innych rodzin, otrzymując w daninie tytuł szlachecki i dołączając do arystokracji, lecz jako mniej liczący się politycznie ród. Ród posiada tytuł arystokratyczny za swoje zasługi dla kraju, lecz został on nadany w roli nagrody pocieszenia, gdy został on na dobre odsunięty od władzy wraz z rozprzestrzenieniem się protestantyzmu. Abbottowie cieszą się powszechną sympatią i szacunkiem zarówno innych czystokrwistych rodzin, jak i czarodziejów krwi mieszanej. Ponadto, jego członkowie posiadają pewną charyzmę, która sprawia, że wiele przewinień jest im wybaczanych. Znani ze swojej pracowitości, pomocniczości i pobożności, które większości osób kojarzą się jednoznacznie dobrze. Dzięki tym cechom stanowią dość częsty widok w branży magomedycyny. Bardzo bogaci i dość zgrani, niewiele słyszy się na temat wewnętrznych utarć wewnątrz tego rodu, co dobrze o nim świadczy. Nie posiadają oni talentu do polityki, na przestrzeni wieków byli zwykle bez trudu zdejmowani z wyższych stanowisk przez inne rody, między innymi przez nielubianych przez nich Rowle. Do negatywnych cech Abbottów należy arogancja i pycha, nierzadko spotykana w połączeniu z pompatycznością typową dla wyższych sfer, których nie powstydziłby się żaden Malfoy. Choć ród ten posiada długą i dość bogatą historię, to nie może poszczycić się wieloma wielkimi postaciami. Swój dobrobyt budował powoli i stopniowo, poprzez udział w dziedzinie, która nie cieszy się w tych czasach wielkim prestiżem. Uważa się, że najlepsze czasy dla tego rodu odeszły bezpowrotnie. Przyszłe pokolenia mają jednak szansę ponownie poprowadzić ród Abbott ku wielkości.

Znani członkowie rodu:
Gruby Mnich - mówi się, że został stracony za herezję, gdy jego umiejętności leczenia ludzi z ospy za pomocą patyka zostały dostrzeżone przez innych duchownych.

ZIEMIE:
Ród zamieszkuje ogromną posiadłość mieszczącą się na obrzeżach miasta Newcastle w Anglii Północnej. Za wyjątkiem kilku osób zamieszkujących tymczasowo inne miejscowości, kilkanaścioro czarownic i czarodziejów stacjonuje na stałe właśnie tam. Rodzina posiada również mniejszą posiadłość wakacyjną w nadmorskim miasteczku Scarborough. Znakomita część fortuny rodu Abbott ulokowana jest w Banku Gringotta.

HERB:
Biała tarcza przedzielona poziomo złotą wstęgą ozdobioną ich nazwiskiem. Na górze znajduje się sylwetka niewielkiego, okrągłego ptaka będącego samicą krzyżówki kanarka i świergotnika, zaś na dole ozdobny krzyż o identycznej długości ramionach. Jedyne kolory występujące na herbie to biel i złoto.

CHARAKTERYSTYKA:
- włosy zwykle blond, płowe lub jasno brązowe
- oczy w jasnych odcieniach szarości lub błękitu
- średni wzrost, lecz zwykle wątła budowa ciała

POCHODZENIE:
Normandzkie

SOJUSZNICY:
Selwyn, Sprout, Malfoy, Carrow, Ollivander, Greyback

WROGOWIE:
Rowle, Burke

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Abbott to jeden z rodów najbardziej otwartych na czarodziejów niższego pochodzenia, lecz przy tym nie bez powodu zachował on swój status czystej krwi przez ponad tysiąc lat. Jego przedstawiciele odnoszą się z szacunkiem i życzliwością do wszystkich ludzi, niezależnie od pochodzenia, lecz z większą uwagą patrzą na ewentualne małżeństwa wewnątrz rodu. Mugolak zostanie przyjęty do rodziny i zaakceptowany bez większych problemów, jednak owa gałąź straci nieodwracalnie pewien prestiż.

CZŁONKOWIE RODU:
- Harriett Longbottom zd. Abbott

Black

"Toujours Pur"
(Zawsze czyści)

ZAŁOŻYCIEL:
Lucien Black (IX wiek)

DZIEDZIC:
Regulus Black

HISTORIA:
Szlachetny i starożytny ród Backów jest jednym z rodzimych angielskich rodów osiadłych w stolicy od końca X wieku. Wysławili się swoim talentem do astronomii i (w mniejszym stopniu) wróżbiarstwa, którymi zajmowali się na dworze królewskim. Początek swojej historii datują od momentu przybycia do Londynu swojego patriarchy Luciena, który wspomógł Anglię w wojnie przeciwko wikingom, za co został nagrodzony posiadłością w centrum miasta. Posiadłość ta, na której obecnie stoi okazała kamienica, po dziś dzień zamieszkują jego potomkowie. Zwyczaj nadawania przedstawicielom rodu imion związanych z kosmosem powstał jednak dopiero kilka pokoleń później, gdy zaczęli oni tracić swój monopol na polu astronomii kosztem niezależnych czarodziejów wraz z rozwojem tej sztuki w Hogwarcie. Powoli zaczęli też odchodzić w stronę czarnej magi, w której również odnosili sporo sukcesów, w czym pomógł im biedniejszy ród Burke. Przez kolejne wieki Blackowie blisko współpracowali z koroną angielską, gromadząc na koncie rodziny coraz pokaźniejsze zasoby. Będąc tak blisko ogniska władzy nawiązali wiele znaczących sojuszy, a ich prestiż zdecydowanie wzrósł na tle innych czystokrwistych rodów, których było niegdyś znacznie więcej. Gdy powstało Ministerstwo Magii, Blackowie próbowali użyć zgromadzonego doświadczenia i kontaktów w celu ekspansji politycznej, jednak okazali się nieskuteczni i zwykle musieli wkupywać się na wyższe pozycje. Na przestrzeni lat przysporzyli też sobie całkiem sporo wrogów, z czego największych - Rowle - udało im się pokonać i przepędzić z Londynu u schyłku XI wieku. Podobnie poczynili z rodem Weasley kilka pokoleń później, lecz obyło się wówczas bez rozlewu krwi. Nie kryją też urazy do rodu Goyle, gdyż wydana im panna nie przeżyła nawet miesiąca ze swoim nowym mężem. Za prawdziwie równych sobie postrzegają tylko Lestrange'ów, Malfoyów i Abbottów, pozostali są kwestią przydatności czy też dziełem przypadku. Blackowie to angielska arystokracja. Ród ten zasłużył się w przeszłości koronie angielskiej, przez co cieszy się szacunkiem jednego z najbardziej wpływowych na całych wyspach brytyjskich. Mają niezaprzeczalny talent do astronomii oraz czarnej magii. To bardzo bogaty ród, choć sporą część ich majątku stanowi kamienica w sercu Londynu. Nie jest zbyt liczny, przez co z reguły trzyma się razem - Blackowie są ze sobą dość zżyci, a ich dzieci podlegają ścisłej kontroli rodziców. Zamieszkują Londyn, co jest nie tylko symbolem statusu i bogactwa, ale też sporym ułatwieniem i wygodą dla jego członków. Nie są lubiani przez większość rodów, szczególnie przez tych spoza Anglii. Pomimo długiej tradycji, rodzina nie ma na swoim koncie wielu prawdziwie zasłużonych dla historii czarodziejów. Młodzież może skarżyć się na brak niezależności, odejście od tradycyjnych wartości rodziny nierzadko skutkuje bowiem wydziedziczeniem. Dobre imię rodu stawiane jest zwykle ponad dobro jego członków, charłaki są w najlepszym wypadku wypędzane. Jest to jeden z rodów, który praktykuje małżeństwa kuzynów pierwszego stopnia o tym samym nazwisku. Brak im talentu do polityki, gdyż nawet jeśli wkupią się na jakieś stanowisko, to w najlepszym wypadku odchodzą z niego w zapomnieniu.

Znani członkowie rodu:
Lucien Black - uznawany za założyciela rodu. Przybył do Londynu u schyłku IX wieku, by służyć na dworze królowi Anglii swoimi umiejętnościami z zakresu astronomii i wróżbiarstwa. Jego wiedza i talent pomogły odeprzeć atak wikingów. Na cześć jego osiągnięć Blackowie nadają swoim dzieciom imiona związane z kosmosem.
Phineas Nigellus Black - dyrektor Hogwartu w XIX wieku, uznawany za jednego z najmniej popularnych. Nienawidził swojego zawodu.
Phineas Black - syn Phineasa Nigellusa, żyjący w XIX wieku, czarodziej wydziedziczony za wspieranie praw mugoli.
Elladora Black - żyjąca w XIX wieku, czarownica, która rozpoczęła rodzinną tradycję ścinania głów skrzatom domowym, gdy te były zbyt stare, by unieść tace z herbatą.
Phineas Nigellus Black - zdobywca Orderu Merlina pierwszej klasy za zasługi dla Ministerstwa Magii. Szeroko uznaje się, że polegały one na przekazaniu sporej sumy złota.
Belvina Black - wydana za mąż za czarodzieja z rodu Burke.
Dorea Goyle (z domu Black) - urodzona w roku 1944 i wydana za mąż za czarodzieja z rodu Goyle tuż po skończeniu szkoły. Podobno umarła w tajemniczych okolicznościach miesiąc później, lecz rodzina nigdy nie odzyskała ciała. Co ciekawe, magiczne drzewo genealogiczne Blacków nadal odlicza jej wiek...

ZIEMIE:
Choć Blackowie są jednym z bogatszych brytyjskich rodów, to w swoim posiadaniu mają tylko trzy posiadłości, z czego dwie w samej Anglii. Najbardziej cenna z nich wszystkich znajduje się w centrum Londynu, której wartość na wolnym runku może przyprawić o zawrót głowy. Jako pozostałe można zaliczyć niewielką wakacyjną posiadłość w Dover oraz w Marsylii we Francji. Znakomita większość tego niezbyt licznego rodu zamieszkuje jednak Londyn.

CHARAKTERYSTYKA:
- brązowe albo czarne włosy
- zwykle niebieskie oczy, zdarzają się też brązowe
- niezbyt liczny ród, lecz bardzo rozpoznawalny

POCHODZENIE:
Normandzkie

SOJUSZNICY:
Burke, Lestrange, Malfoy, Pettigrew, Selwyn

WROGOWIE:
Rowle, Nott, Weasley, Goyle

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Jednym z powodów wysokiego statusu Blacków wśród magicznej społeczności Wielkiej Brytanii jest ich rodowód. Są oni rodem znanym z odrzucania, a czasem nawet zabijania swoich dzieci, gdy te okażą się charłakami. Odrzucają wiele czystokrwistych rodów, a dla mugoli i mugolaków są bezlitośni. Blackowie wierzą, że przynależność do ich rodu dalej czarodziejowi niemal królewski status.

CZŁONKOWIE RODU:

- @Sirius Black (wydziedziczony) (nieaktywny)
- @Regulus Black (nieaktywny)
† Cassiopeia Hydra Black (została wydziedziczona, miała nieuznaną przez ród córkę)
- @Rebecca Lestrange zd. Black (nieaktywna)
- @Bellatrix Black
- Walburga Black
- † Orion Black
- Druella Black zd. Rosier
- Cygnus Black III
- Pollux Black
- † Irma Black zd. Crabbe
- † Alphard Black
- Cygnus Black

Burke

"Quid enim est aliquid absconditum quod pretiosa"
(To, co cenne, jest ukryte)

ZAŁOŻYCIEL:
Fiachra Burgh (Irlandia, X wiek)

HISTORIA:
Pierwsze zapiski o tym rodzie pochodzą z regionu Leinster w Irlandii i dotyczą IX wieku naszej ery. Burke byli liczną i możną rodziną kupiecką opierającą swój dorobek na handlu dobrami luksusowymi z przedstawicielami mniejszej szlachty. Choć nie mieli dostępu do formalnej edukacji w tym kierunku, jako czarodzieje specjalizowali się w magii gospodarczej. Ich natura była powszechnie znana, nawet jeśli nie do końca rozumiana przez ich otoczenie. W pogańskiej wówczas Irlandii, klerycy, będący integralną częścią społeczeństwa, niejednokrotnie kojarzeni byli z siłami nadprzyrodzonymi. Burke budzili zarówno szacunek, jak i strach, który w sporym stopniu izolował ich od reszty społeczeństwa. Punktem zwrotnym dla rodu okazała się śmierć jego patriarchy, Fiachry, która nastąpiła pod koniec X wieku.
Pod wpływem nieustających najazdów wikingów jego synowie, nie mogąc dojść do porozumienia, podzielili się, rozjeżdżając po wyspach ze swoimi rodzinami. Ci, którzy zdecydowali się pozostać na zamieszkiwanych od pokoleń terenach nadmorskich, zostali straceni w ciągu kolejnych dziesięcioleci. Do dnia dzisiejszego przetrwały główne gałęzie, które przez ponad siedem wieków rozwijały się całkowicie niezależnie od siebie. Dopiero kilkadziesiąt lat po wynalezieniu świstoklika udało im się ponownie nawiązać kontakt, co nastąpiło w połowie XVIII wieku. Burgh, którzy pozostali w Irlandii, przeżyli najazd Anglików, za to Burke, którzy zadomowili się w Anglii, spotkali się z brutalną dyskryminacją w XIII wieku. Wydawać by się mogło, że oba rody powinny zjednoczyć się pod wpływem krwawej historii i wspólnego wroga, jednak temat ten stanowi między ich członkami kość niezgody. Burgh z Irlandii, od wieków starając się odbudować potęgę swojego kraju, który tonie w nędzy, a w tym czasie Burke z Londynu, po dziś dzień traktowani są przez rdzennych mieszkańców z dużą dozą pogardy i nieufności. Możliwość podróży do Irlandii pozwoliła im dowieść czystości swojej krwi, więc, choć z opinią nędzarzy, znajdują oni swoje miejsce pośród Nienaruszalnej Dwudziestki Ósemki. Wśród czarodziejskiej społeczności Wielkiej Brytanii lepiej znana jest gałąź zamieszkująca Londyn, która zasłynęła z prowadzenia czarnomagicznego sklepu na Ulicy Śmiertelnego Nokturnu. Przez wzgląd na swój talent w zdobywaniu rzadkich i potężnych przedmiotów magicznych, Burke nawiązali znaczącą przyjaźń z arystokratycznym rodem Blacków. Do ich stałych klientów, a przez to i sojuszników, należą również Mulciberowie, Parkinsonowie oraz w mniejszym stopniu Malfoyowie. Sympatią darzą przedstawicieli walijskiego rodu Selwyn, choć przez dzielącą ich odległość nie mieli z nimi dużej styczności. Niegdyś łączyły ich wspólne małżeństwa, teraz już tylko sentyment. To jeden z najstarszych rodów magicznych, który przez fakt swojej izolacji na przestrzeni wieków utrzymał swój status czystości krwi. W rodzinie prawie nie ma zdrajców. Burke mają znakomity talent do zaklęć gospodarskich, co pomaga im w pracach związanych z handlem, eliksirami i herbiologią - to jest wszędzie tam, gdzie potrzebna jest dobra organizacja. Członkowie tego rodu mają niezaprzeczalny talent do znajdowania rzadkich i cennych przedmiotów, nawet jeśli trudno to poznać po ich skromnym sposobie życia. Znajdują się pod swoistą "ochroną" rodu Black. Praktycznie wszyscy władają językiem celtyckim. Mają powszechną, na dobre zakorzenioną opinię nędzarzy, przez wzgląd na swoje irlandzkie pochodzenie. Wiele ludzi nie ufa im, często nie pamiętając już nawet dlaczego. Gałąź pozostała w Irlandii cieszy się szacunkiem w swoim kraju, jednak otoczona jest biedą. Ich nienawiść czarodziejów mugolskiego pochodzenia często staje im na przeszkodzie, gdyż wbrew rosnącej liberalizacji społeczeństwa nie przestają się z nią obnosić. Choć ród posiada pewien majątek, kryje się on w licznych przedmiotach magicznych, przez co jego członkowie żyją dość skromnie.

Znani członkowie rodu:
Fiachra Burgh - czarodziej żyjący w X wieku i patriarcha swojego rodu. Po jego śmierci rodzina podzieliła się na cztery części, z których do dzisiaj przetrwały tylko dwie gałęzi.
Doragh Burgh - najstarszy syn Fiarchy, pozostał na ziemiach ojczystych Wexfordu. Jego ród przepadł w XI wieku, będąc wybitym przez wikingów.
Cathal Burgh - drugi syn Fiachry, przeniósł się na przeciwległe wybrzeże kraju, w okolice Limerick, gdzie jego potomkowie żyją po dziś dzień.
Tadhg Burgh - trzeci syn Fiachry, przeniósł się do Carlow, gdzie doczekał spokojnej śmierci, będąc bezpiecznym od najazdów wikingów. Niestety rodzina z jego strony została stracona w XV wieku przez Anglików.
Eoin Burgh - najmłodszy z braci, który jako szesnastolatek przeprawił się przez morze, docierając na wybrzeże Walii. Poślubił tam czystokrwistą czarownicę, której imię się nie zachowało, lecz przypuszcza się, że pochodziła z rodu Selwyn. Na przestrzeni kilkudziesięciu kolejnych lat jego potomkowie zwiedzili sporą część kraju, znajdując wiele ciekawych przedmiotów, by w roku 1850 osiąść w Londynie i kilkanaście lat później otworzyć swój słynny sklep.
Elizabeth Burke - dyrektorka Hogwartu z początku XX wieku, która w dużej stopniu rozsławiła niechęć swojej rodziny do mugolaków. Kilka jej portretów zdobi mury zamku, zachęcając uczniów do “dręczenia szlam”.
Caractacus Burke - pierwszy przedstawiciel swojego rodu zamieszkały w Londynie (rok 1850), razem ze swoim partnerem biznesowym, Borginem, otworzył sklep na Ulicy Śmiertelnego Nokturnu o nazwie Borgin & Burkes.

ZIEMIE:
Rodzina w sumie posiada tylko dwie posiadłości i nie należy do zbyt bogatych. Gałąź zamieszkująca Irlandię liczy kilkunastu członków i zajmuje tereny na obrzeżach Limerick. Posiadają sporo ziemi i wiodą dość wygodny żywot, biorąc pod uwagę fakt, że ich kraj pogrążony jest w biedzie.
Szczep osiadły w Londynie to tylko kilkoro najbliższych krewnych. Poza kamienicą znajdującą się w biedniejszej części miasta, posiadają również sklep na Ulicy Śmiertelnego Nokturnu. Ma on dwa piętra, zaś na trzecim znajduje się malutka kawalerka, również do nich należąca.

CHARAKTERYSTYKA:
- przeważają oczy w kolorze szarym, rzadziej niebieskie
- włosy w każdym kolorze, choć dość często występują rude i kręcone
- zwykle niscy

POCHODZENIE:
Celtyckie

SOJUSZNICY:
Black, Mulciber, Parkinson, Selwyn

WROGOWIE:
Nott, Abbott, Ollivander

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Rodzina ta otwarcie gardzi czarodziejami mugolskiego pochodzenia. Stroni również od samych mugoli, choć nie w takim samym stopniu.

CZŁONKOWIE RODU:
- @Altair Burke (nieaktywny)
- † Willow Rowle zd. Burke
- Custodia Irén Mulciber zd. Burke

Nott

"Compos Mentis"
(Przy zdrowych zmysłach)

ZAŁOŻYCIEL:
Nicolas Nott (Walia, XI wiek)

HISTORIA:
Ród został założony wraz z pojawieniem się na świecie pierwszego potomka - Arvida Notta - oraz jego małżonki, Esme z domu Rowle, którego nazwano Nicolas. To właśnie on określany jest mianem ojca założyciela rodu, choć jeszcze za czasów swojego życia nie był darzony wielkim zaufaniem magicznej arystokracji Wielkiej Brytanii. Jest to rodzina o nieznanych bliżej konotacjach; istniała jednak na kilka pokoleń wstecz, starając się zaskarbić sobie zaufanie opinii publicznej. Nottowie nie są bowiem rodzimym rodem - według opowieści przekazywanych z pokolenia na pokolenie, przypłynęli oni na wyspy brytyjskie wraz z ich podbojem przez wikingów, choć pierwsze zapisy mające potwierdzić ową tezę pojawiły się dopiero w XIV wieku. Małżeństwo Arvida oraz Esme Rowle było przełomowym w dziejach rodziny, a było możliwe dzięki pomocy militarnej udzielonej rodowi Rowle, który, jako ważny gracz polityczny, znalazł się pod ostrzałem kilku innych rodów związanych z koroną. Od tamtego momentu każde kolejne dziecko o nazwisku Nott poślubiało przedstawicieli innych czystokrwistych rodów, chociaż z początku były to rody o mniejszym znaczeniu, takim jak Bulstrode. Z każdym wiekiem jednak sytuacja Nottów się poprawiała i zyskiwali coraz większe uznanie. W dużej mierze było to spowodowane niezwykłymi predyspozycjami członków tego rodu do wykonywania potężnych zaklęć obronnych oraz czarnomagicznych. Mimo to z Nottów pochodzi zadziwiająco mała ilość czarnoksiężników, czego powodem jest fakt, że jego przedstawiciele bardzo wysoko cenią sobie swój status społeczny, który do dnia dzisiejszego pielęgnują z najwyższą starannością. W czasach współczesnych Nottowie są jednym z bardziej odosobnionych rodów i niezwykle ciężko jest do nich dołączyć, nawet jeśli samemu posiada się status czarodzieja czystej krwi. Jest to też jeden z powodów wyraźnego ochłodzenia się relacji pomiędzy Nottami a Buldstrode’ami w ostatnich latach, kiedy to upokorzyli ich publicznie, odrzucając ich ofertę zaślubin. Znani ze swoich potężnych zaklęć obronnych, często pracują na wysokich stanowiskach w Ministerstwie Magii oraz bankach na terenie całego Zjednoczonego Królestwa. Wychowywani w duchu tradycji i wierni rodowi, którego dobre imię stawiają na pierwszym planie. Mają również talent do zaklęć czarnomagicznych, jednak nie wszyscy się nimi zajmują. Niezwykle trudno stać się częścią tego rodu, akceptowane są tylko najlepsze partie, najchętniej z zaprzyjaźnionych rodzin. Długi rodowód i niewielka ilość członków sprawiły, że na przestrzeni wieków ród Nottów dorobił się pokaźnej fortuny. Nie mają sobie równych jeśli chodzi o obronę przed czarną magią i zaklęcia ochronne. Pomimo swojego wieku jest to dość mały ród, zwykle liczący tylko od jednej do trzech osób na dane pokolenie. Jego przedstawiciele są skryci, co według wielu jest negatywną cechą. Nie wiadomo tak naprawdę ilu członków żyje i co posiadają (poza całą Walią), gdyż nie udzielają się w polityce czy w mediach. Również nieczęsto pojawiają się na bankietach, przypominając o sobie głównie wtedy, kiedy poszukują narzeczonych dla swoich dzieci. Z reguły nie najlepiej radzą sobie z lataniem, opieką nad magicznymi stworzeniami czy zielarstwem. Ich otwarta niechęć wobec czarodziejów pochodzenia mugolskiego przynosi im coraz więcej szkody w społeczeństwie, które staje się pod tym względem coraz bardziej liberalne. Istnieje powszechne przekonanie, że przedstawiciele tego rodu są małostkowi i mściwi.

Znani członkowie rodu:
Nicolas Nott – urodzony w XI wieku patriarcha rodu, poślubił kobietę z domu Fawley.
Fidelius Nott – czarodziej żyjący w XIII wieku, który opracował potężne zaklęcie obronne znane dzisiaj jako Zaklęcie Fideliusa.
Cantankerus Nott – czarodziej urodzony u schyłku XVIII wieku, autor książki pod tytułem "Skorowidz Czystości Krwi" opisującej poszczególne czystokrwiste rody istniejące w Wielkiej Brytanii.

ZIEMIE:
Nottowie osiedli na południowym wybrzeżu Walii, gdzie do dziś mieszczą się ich posiadłości. Ród ten nie posiada wielu członków, stąd też do rodziny należą tylko trzy większe rezydencje w różnych częściach półwyspu Pembroke oraz jedna, mniejsza, na północy kraju. Rezydencje, w kolejności od największej do najmniejszej, znajdują się w: Milford Haven, Newport, Llanelli oraz Porthmadog. Nottowie spierają się o ziemie z Rockersami; konflikt jest szczególnie zaogniony w okolicach Llanelli oras Swansea, choć potomkowie Wikingów uznają całą Walię za swoją, zaś Rockersów za oportunistów bez szczególnych talentów.

HERB:
Na tarczy rodu Nott dominują tylko dwa kolory - czarny i granatowy. Herb przedstawia czarnego kruka w locie, który symbolizować ma ochronę, a według niektórych nawiązuje również do czarnej magii, której niektórzy z tego rodu mają używać, aby ową ochronę zapewnić.

CHARAKTERYSTYKA:
- zwykle jasne oczy: szare, niebieskie lub zielone
- włosy w różnych odcieniach brązu, rzadko czarne albo bardzo jasne
- określani jako wysocy

POCHODZENIE:
Nordyckie

SOJUSZNICY:
Rowle, Selwyn, Fawley, Prewett, Rosier 

WROGOWIE:
Rockers, Potter, Bulstrode, Black

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Jedni z najgorliwszych przeciwników nauczania mugoli w Hogwarcie. Choć nie kryją się ze swoją opinią, to z reguły sami są dość skryci, nie obnosząc tak naprawdę z niczym. Trzymają się z daleka od osób, które uważają za niegodne. Popierają podziały w społeczeństwie mające wyróżnić tych lepszych na tle tych gorszych.

CZŁONKOWIE RODU:
- @Rylee Nott zd. Greyback
- @Ronald Nott (nieaktywny)
- Jeremiah Theodore Jacelon Nott II
- Delphinia Eirene Wanda Nott zd. Rosier
- Gerda Iris Haraldsen zd. Nott
- † Ethan Nott

Prewett

"Audaces Fortuna Iuvat"
(Śmiałym szczęście sprzyja)

ZAŁOŻYCIEL:
Antaeus Prewett

HISTORIA:
Mówi się, że ród Prewett powstał na przełomie XV i XVI wieku, kiedy to podróże morskie stały się bardzo popularne, głównie ze względu na odkrycia i eksploatacje nowych kontynentów. Ponoć pierwszy znany członek tej rodziny przybył do Anglii ukryty w statku czarodziejskich piratów. Ze względu na swoją drobną budowę i niewielki wzrost, udało mu się uniknąć potencjalnych konsekwencji. Osiedlił się na terenie z łatwym dostępem do morza, w mieście, które teraz nosi nazwę Salcombe. Nie wiadomo skąd konkretnie przybył i czy przypadkiem nie nosił innego miana, jednak przedstawiał się wszystkim jako Antaeus Prewett. Jego egzotyczna uroda zawróciła w głowie jednej z dobrze ułożonych panien z czystokrwistego rodu, Letitii Nott, którą czarodziej poślubił. Syn Antaeusa odziedziczył zresztą rude włosy i duży nos, choć nie miał już tak śniadej cery, jak ojciec.
W późniejszych wiekach nie walczyli zbytnio o ziemię, często wybierając życie na statkach, choć niektórym członkom udało się utrzymać i rozbudować dom w Salcombe, a także zdobyć część ziemi w Tinworth i niewielki budynek w Launceston.
Prewettowie mają skłonność do angażowania się w różnego rodzaju przedsięwzięcia, lubią przygody i wodę, a do tego strach jest im obcy. Kiedy już znajdują swoje miejsce, trzymają się go, pielęgnując i dbając o rodzinę oraz dom. W momencie niebezpieczeństwa osoby należące do tego rodu zachowują się jak rysie, starając się zachowywać jak najciszej, by zaatakować znienacka, wykorzystując naturalne zasłony. Mają dobry kontakt z istotami morskimi, co bywa bardzo pomocne przy podróżach.

ZIEMIE:
Nie są rodem konfliktowym jeśli chodzi o ziemie. Posiadają dom w Salcombe, część ziemi w Tinworth blisko oceanu i niewielki, niezamieszkały budynek w Launceston.

HERB:
Środek przypomina kształtem kotwicę - widnieje na niej zresztą jej mniejsza, innego rodzaju wersja. Symbolizuje pewność, stałość, nieustępliwość, a także silne przywiązanie do mórz i oceanów. Wielkie P, czyli Prewett. Zza kotwicy wyłaniają się dwa rysie, symbole wytrwałości, śmiałości i oczekiwania na złapanie celu. Co do kolorów, nawiązują do statków i flag - przede wszystkim chodzi o dewizę umieszczoną poniżej na falującym materiale. Zachowany został oryginał.

SOJUSZNICY:
Weasley, Rowle, Nott

WROGOWIE:
Rockers, Pettigrew

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Są dość przyjaźnie nastawieni do osób, które pochodzą z rodzin mugoli. Zresztą kilku członków rodu Prewett było związanych z czarownicami i czarodziejami posiadających "zwyczajnych" rodziców. Nie są w tym tak aktywni jak Weasleyowie, ale ich popierają, co zresztą prowadzi do różnych niesnasek między Prewettami, a innymi czystokrwistymi rodami, tępiącymi takie zachowanie.

CZŁONKOWIE RODU:
- @Gideon Prewett (nieaktywny)
- @Fabian Prewett (nieaktywny)
- @Molly Weasley zd. Prewett (nieaktywna)
- @Merrion Prewett
- Naoise Prewett
- Deirdre Prewett zd. Greengrass
- Kirvlan Carrow zd. Prewett

Rowle

"Aut Vincere Aut Mori"
(Albo zwyciężać, albo umierać)

HISTORIA:
Rowle jest jednym z czystokrwistych, arystokratycznych rodów, które już w średniowieczu cieszyły się statusem lordów, co dawało im polityczne wpływy w całej Walii oraz poza jej granicami. Sprawiło to niestety, że jego członkowie zyskali wielu wrogów, szczególnie wśród rodów skupionych w okół Londynu. Na przestrzeni X i XI wieku ich wojska, które do tej pory dawały im moc sprawczą na tym terenie, zostały zdziesiątkowane przez inne rody, takie jak Black, Longbottom oraz Abbott, które również dokonały zamachu na wielu utalentowanych czarodziejach przebywających wówczas w stolicy. W tamtych czasach czysta krew była zdecydowanie bardziej powszechna i nie istniało Ministerstwo Magii, dlatego rody walczyły zażarcie o przywództwo nad swoim regionem oraz całym krajem. Edward Rowle był jednym z zaufanych doradców króla, lecz wraz z jego śmiercią został stracony przez wrogów ówczesnej korony. Rowle wiedzieli, że muszą działać szybko, jeśli chcą zachować swoje dobre imię i majątek. W ten sposób nawiązał się sojusz z rodziną Nott, która, w przeciwieństwie do Rowle, posiadała armię, jednak nie cieszyła się szacunkiem arystokracji, gdyż składała się z potomków osadników. Sojusz uwieńczony małżeństwem Esme Rowle z Arvidem Nottem przyniósł korzyści obu stronom. Rowle mieli realną siłę pozwalającą im przetrwać krytyczny dla nich okres, zaś Nott dostali możliwość wybicia się wśród magicznej społeczności, co było o tyle łatwiejsze, że zasłynęli w tym czasie ze swoich potężnych zaklęć obronnych. Od tamtej pory oba rody pozostają w ścisłej współpracy, choć przez ostatnie kilkaset lat liczebność obu zdecydowanie zmalała.
W ciągu całej swojej historii, Rowle pozostawali mocno zaangażowani w politykę, uzupełniając się przy tym z Nottami, którzy od tego stronią, zajmując się za to bankowością. Gdy w XII wieku Mulciberowie zaczęli najeżdżać na ziemię rodu Selwyn, zarówno Rowle jak i Nott byli zobligowani przez małżeństwo, aby wesprzeć ród Selwyn. Dla Nottów była to również okazja do osobistej zemsty na Mulciberach, z którymi konkurowali o wpływy u goblinów. Ród Rowle od zawsze zajmował się polityką, odnosząc w niej spore sukcesy. Nawet w tych czasach jego przedstawiciele mają ułatwioną możliwość zatrudnienia czy też awansu w Ministerstwie Magii. Zawarli bardzo trwały i korzystny sojusz z Nottami, dzięki któremu oba rody mogą liczyć na siebie nawzajem w przeróżnych sytuacjach. Przez pomoc udzieloną niegdyś rodowi Selwyn, ci często są zobligowani wydawać swoje dzieci za przedstawicieli rodu Rowle. Jeśli chodzi o same umiejętności, przedstawiciele rodu Rowle nie mają wyraźnej przewagi w żadnej z dziedzin magicznych, są wszechstronni. W przeszłości wielu członków klanu wiązało się z lordami i damami z mugolskich rodów, aby zachować wpływy polityczne. W tych czasach ród Rowle odizolował się od nich całkowicie, jednak jest to historyczna prawda, która czasem jest im wypominana, szczególnie, że takie związki były aprobowane przez ówczesne głowy rodu. Podobnie jak Nottowie, zagorzali przeciwnicy nauczania mugoli w Hogwarcie, co w tych czasach robi się coraz bardziej kłopotliwe.

Znani członkowie rodu:
Edward Rowle - czarodziej żyjący w XI wieku, który został jednym z doradców króla Anglii.
Esme Rowle - czarownica żyjąca w XI wieku; wyszła za Arvida Notta w celu zawarcia militarnego sojuszu. Matka późniejszego patriarchy rodu Nott.
Democles Rowle - Minister Magii żyjący w XVIII wieku; stworzył więzienie czarodziejów - Azkaban.

ZIEMIE:
Ród posiada posiadłości w czterech miejscowościach na terenie Walii. Choć żadna nie jest tak wyszukana, jak rezydencje Rockersów i Nottów na południu, urządzone są bardzo luksusowo i prezentują wysoki standard. Posiadłości, w kolejności od największej do najmniejszej, znajdują się w: Welshpool, Aberystwyth, Shrewsburry oraz Criccriet. Rowle, jako najstarszy ród w Walii (jeśli nie liczyć Selwynów z północy), nie musiał spierać się o swoje ziemie, szczególnie od czasu nawiązania sojuszu z zamieszkującym południe rodem Nott.

HERB:
Brązowozłota tarcza z głową i porożem jelenia, który świadczyć ma o ich królewskich powiązaniach oraz sile. Rowle wizerunkowo zawsze stanowili lidera wśród rodów walijskich przez swoje zaangażowanie polityczne.

CHARAKTERYSTYKA:
- włosy zwykle w kolorze blondu lub jasnego brązu o złotawym odcieniu
- oczy zwykle zielone lub piwne
- określani jako niscy

POCHODZENIE:
Celtyckie

SOJUSZNICY:
Nott, Selwyn, Prevett

WROGOWIE:
Black, Longbottom, Abbott, Bulstrode

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Bardzo negatywny, choć nie zawsze okazują to na pierwszy rzut oka. Jako arystokraci patrzą z góry nawet na niektóre biedniejsze rody czystokrwiste. Dla nich liczy się całokształt człowieka - status krwi, majętność oraz talent. Mimo to w przeszłości wiązali się z mugolskimi lordami i damami w celach politycznych.

CZŁONKOWIE RODU:

- @Altair Burke (wydziedziczony, posługuje się nazwiskiem matki)
- @Letitia Rowle (nieaktywna)
- † @Lucien Rowle
- Mercus Rowle
- Annamae Rowle zd. Collins
- Yasiel Rowle
- † Willow Rowle zd. Burke

Selwyn

"Magis Memoria Radicibus Vade"
(Korzenie sięgają głębiej niż pamięć)

ZAŁOŻYCIEL:
Selwyn (Walia, IX wiek)

HISTORIA:
Jeden z najstarszych walijskich rodów, zamieszkujący przede wszystkim północ oraz wschód kraju. Jego historia sięga średniowiecza, a źródła historyczne wymieniają najstarszych jego członków jako czarodziei trudniących się zielarstwem oraz wyrobem wysokiej klasy eliksirów. Ród Selwyn wydaje się być wpisany w same początki społeczności magicznej w tym rejonie wyspy, lecz jego dokładny początek nie jest znany. Wyróżnia się kilka ważnych postaci, które ukształtowały jego reputację na długie lata, po swojej śmierci dając mu pozycję jednego z najbardziej szanowanych rodów we współczesnej Wielkiej Brytanii. Pierwszym z nich był czarodziej znany tylko z nazwiska, który żył w IX wieku i zasłynął z uwarzenia eliksiru "Nalewka Pieprzowa", będącego pierwowzorem stosowanego współcześnie Eliksiru Pieprzowego. Uratował on życie wielu czarodziejom, w tym dziedzicowi jednego z ważniejszych rodów tamtych czasów, co dało mu uznanie. Ród ten, choć sam wymarł, kojarzony był w późniejszych czasach z domem samej Roweny Ravenclaw. Od tamtej pory przez kilka pokoleń od czasu wybudowania Hogwartu wielu członków rodu Selwyn było przydzielonych do jej domu. Później jednak powiązanie osłabło wraz z wpływem krwi Blacków oraz Bulstrode’ów i na dzień dzisiejszy ród kojarzony jest już bardziej ze Slytherinem. Kolejną osobą wartą wspomnienia jest czarownica żyjąca w XII wieku, Gwynedd, której przypisuje się opisanie wielu gatunków magicznych roślin z terenu całego kraju. Jej największym osiągnięciem było jednak zatrucie większej części angielskiego rodu Mulciber i nieomal pozbawienie go całej męskiej linii, co uczyniła w celu ochrony ziem wchodzących we własność jej rodziny przed inwazją i przejęciem przez angielskich najeźdźców. To zabójstwo zaczęto przypisywać jej dopiero na dwieście lat po jej śmierci, kiedy to Mulciberowie wydarli Selwynom część ziem, dlatego część historyków spiera się, twierdząc, że Gwynedd mogła zostać użyta jako pretekst. Okres od XIII do końca XIV wieku był dla tego rodu wyjątkowo trudny, gdyż w walkach zginęło wtedy wielu jego członków. Z tego okresu pochodzą jednak też najsilniejsze sojusze. Selwyn zbliżyli się wówczas do pozostałych walijskich rodów, takich jak Nott, Bulstrode oraz Rowle, cementując przy tym wrogość z Mulciberami i Crouchami. W XVII wieku czarodziej o nazwisku Ignatius Selwyn wydał książkę zawierającą przepisy na potężne eliksiry będące dotychczas strzeżoną tajemnicą rodu, za co został wydziedziczony. Książka jednak pozostała w sprzedaży jeszcze przez kilkaset lat, nim nowo powstałe Ministerstwo Magii uznało ją za zbyt niebezpieczną i nakazało wstrzymanie nakładu. Od tamtego czasu słyszy się czasem to nazwisko w odniesieniu do nowych odkryć w dziedzinie warzenia eliksirów tudzież magomedycyny, a na osoby je noszące kładzie się w tym względzie sporą presję.

Znani członkowie rodu:
Selwyn - czarodziej żyjący w IX wieku, znany z uwarzenia "Nalewki Pieprzowej", która była pierwowzorem dla stosowanego po dziś dzień Eliksiru Pieprzowego.
Gwynedd Selwyn - czarownica żyjąca w XII wieku, odpowiedzialna za śmierć większej części rodu Mulciber, których napoiła trucizną, by zapobiec przejęciu ziem jej rodziny przez Anglików.
Ignatius Selwyn (wydziedziczony) - żyjący w XVII wieku czarodziej, który opublikował w książce przepisy na eliksiry Selwynów, zdradzając przy tym tajemnice rodu.

ZIEMIE:
Wbrew pozorom ród ten nie jest specjalnie bogaty, lecz na przestrzeni wieków posiadał bardzo wielu członków, co wiąże się z rozległymi ziemiami. To, co odróżnia go od reszty rodów, to fakt, że domy, które stanowią ich majątek, prezentują raczej średni standard. Wyjątkiem są dwa na północy, które najmniej zostały dotknięte przez wojny i grabieże, zaś Selwynowie współtworzyli je wraz z domem Black, który miał znacznie więcej do zaoferowania w kwestii materialnej. Znajdują się w miejscowościach Talacre oraz Greenfield, tuż przy samym morzu. Pozostałe, w kolejności od największego do najmniejszego, rozsiane są po wschodniej części kraju: Leeswood, Wrexham, Gwyddelwern, Rossett, Lavister. Od XVII wieku ród prowadzi walki z Mulciberami o ich wschodnie ziemie, z których wiele stracił na przestrzeni lat.

HERB:
Kolory rodu to brąz oraz zieleń, określane jako kolory ziemi. Tarczę zdobi czarny herb w kształcie drzewa pozbawionego liści, gdzie jego korona przypomina raczej rozrośnięty korzeń niż gałęzie. Wobec tego drzewo wydaje się mieć korzeń po obu stronach, co symbolizuje ich silny związek z naturą oraz pradawne pochodzenie rodu.

CHARAKTERYSTYKA:
- oczy zwykle piwne lub brązowe
- włosy zwykle od rudych aż po ciemny brąz
- określani jako bladzi, nierzadko piegowaci

POCHODZENIE:
Celtyckie

SOJUSZNICY:
Nott, Rowle, Bulstrode, Abbott, Black, Weasley

WROGOWIE:
Mulciber, Crouch, Ollivander

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Zależy kogo spytać, gdyż ród jest dość liczny i niektórzy z jego członków poślubiają czarodziejów mugolskiego pochodzenia. Te rodziny, które zachowały czystość krwi, będą tego unikać, aby zachować swój szanowany status wśród społeczności czarodziejskiej. Generalnie jednak status krwi nie ma większego wpływu na to jak odnoszą się do innych ludzi.

CZŁONKOWIE RODU:
- @Domhnall Selwyn (nieaktywny)
- @Gabriel Selwyn (nieaktywny)
- † Rebecca Jane Elizabeth Gaunt zd. Selwyn
- @Sebastian Cook (Selwyn) (nieaktywny)
- Riannon Bulstrode zd. Selwyn

Weasley

"Ante Familiam Meam Nihil"
(Rodzina jest najważniejsza)

HISTORIA:
Nie zachowało się zbyt wiele informacji na temat powstania rodu. Pewnym jest jedyne, że linia czarodziejów sięga daleko w przeszłość, choć przytaczane dowody często są bardziej legendami i hipotezami. Jedną z najpopularniejszych teorii, która miałaby świadczyć o początkach rodu sięgających czasów Merlina, jest ta znajdująca powiązania między imionami nadawanymi członkom rodu, a średniowiecznymi władcami i legendą arturiańską:
- Artur Weasley, imię dzielone z królem Arturem, główną postacią legendy arturiańskiej,
- William Weasley, imię miałoby pochodzić od Williama Marshala, jednego z najsłynniejszych angielskich rycerzy okresu średniowiecza,
- Charles Weasley, imię miałoby nawiązywać do postaci Karola Wielkiego (Charlemagne),
- Percy Weasley, imię pochodzące od imienia Percival, jednego z rycerzy okrągłego stołu,
- George Weasley, najpewniej nawiązujące do świętego Jerzego (St George), pogromcy smoków,
- Fred Weasley, imię najprawdopodobniej nawiązuje do Frederyka Barbarossy zwanego rudobrodym,
- Aries Weasley, imię dzielone z jednym z rycerzy okrągłego stołu,
- Gawain Weasley, imię dzielone z jednym z rycerzy okrągłego stołu,
- Septimus Weasley, imię pochodzenia rzymskiego, dzielone przez wielu wybitnych generałów.
Członkowie rodu utrzymują nawet, że jeden z pierwszych członków rodziny osobiście znał Merlina. Złośliwi twierdzą, że ów pierwszy Weasley mógł być co najwyżej służącym, który opróżniał merlinowy nocnik, ale na takie drwiny członkowie rodu rezolutnie odpowiadają, że nawet jeśli w istocie tak było, to i tak pierwszy Weasley znał Merlina lepiej, niż którykolwiek z ich przodków. Swoim dzieciom Weasleyowie opowiadają również legendę, w której to Merlin zamienia jednego z ich przodków w łasicę, choć trudno stwierdzić, czy opowiastka powinna być traktowana poważnie, czy jest to raczej historia, która ma utwierdzić dzieci w przekonaniu, że jeśli będą niesforne, sam Merlin zamieni je w zwierzątka futerkowe. Potwierdzoną informacją jest jednak fakt, że od siedmiu pokoleń w rodzinie na świat przychodzą jedynie chłopcy. Jest to fenomen tym bardziej niezwykły, że Weasleyowie są znani z posiadania dużej ilości dzieci. Charakterystyczną cechą przedstawicieli rodu jest rudy kolor włosów. Członkowie rodu zwykle przydzielani są do Gryffindoru. Posiadają znajomość mugolskich wynalazków i historii, co nierzadko okazuje się być wiedzą dającą przewagę nad kimś, kto wychował się wyłącznie wśród czarodziei. Członkowie rodu z łatwością opanowują zaklęcia białomagiczne. Być może związane jest to z wyznawanymi przez ród poglądami, które plasują Weasleyów wśród ludzi o dobrym sercu, tolerancyjnych i otwartych na innych.

ZIEMIE:
Ród Weasleyów nigdy nie należał do najzamożniejszych. Pomimo długoletniej historii, majątek rodziny pozostaje skromny. Obecna głowa rodziny - Artur Weasley wraz z żoną Molly, znajdują się w posiadaniu niewielkiego kawałka ziemi niedaleko wsi Ottery St. Catchpole w hrabstwie Devon w Anglii. Stojący na terenie dom rodzinny, zwany przez jego rezydentów Norą, należy do rodziny co najmniej od 1970 roku. Budynek został przekształcony w mieszkalny z zabudowań gospodarczych i przylegającego do nich chlewu. Za domem znajduje się obszerny ogród z oczkiem wodnym. Rodzina posiada także dość pokaźne pastwisko, znajdujące się w bezpośredniej okolicy domu.

HERB:
Herb Weasleyów w tle posiada wielką literę W, która przede wszystkim jest pierwszą literą rodowego nazwiska. Niektórzy podkreślają jednak, że jest to także pierwsza litera słowa "white", co miałoby symbolizować oddanie rodziny praktykom białomagicznym. Przed literą znajduje się łasica - zwierzę, od którego wywodzi się rodowe nazwisko. Łasica wielu osobom kojarzy się z przebiegłością, podobnie jak rudy kolor włosów. Umieszczenie zwierzęcia w herbie może być dążeniem do zmiany niesprawiedliwego stereotypu, z którym rudowłosi Weasleyowie muszą borykać się w życiu codziennym. Kolorystyka herbu jest utrzymana w złoto-czerwonych barwach, które reprezentują związek rodu z domem Godryka Gryffindora. W herbie znajduje się również dewiza rodowa. Podobnie przedstawia się pieczęć rodowa, którą umieszcza się na korespondencji i ważnych dokumentach. Oryginał jest w dobrym stanie.

SOJUSZNICY:
Longbottom, Prewett

WROGOWIE:
Malfoy, Black, Rockers, Pettigrew

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Weasleyowie są do mugoli nastawieni bardzo przyjaźnie. Można by nawet pokusić się o stwierdzenie, że są nimi zafascynowani. Rodzina zapewnia, że ich przodkowie mieli powiązania z wieloma interesującymi mugolami. Przez wzgląd na to, po publikacji w 1930 roku listy rodów czystokrwistych ród Weasleyów wyraził wysokie ubolewanie nad faktem uwzględnienia ich w spisie. Nie dyskryminują oni czarodziejów z rodzin mugolskich, traktując ich jak równych sobie.

CZŁONKOWIE RODU:
- @Elaine Weasley (nieaktywna)
- @Molly Weasley zd. Prewett (nieaktywna)

Greengrass

"Adhibe Rationem Difficultatibus"
(W trudności odwołaj się do rozumu)

ZAŁOŻYCIEL:
Menyanthes Greengrass

HISTORIA:
Największą aktywność rodu Greengrass odnotowywuje się w manuskryptach, które pochodzą z XVI wieku (chociaż sam ród najpewniej istniał już na przełomie X wieku). Kiedy epoka renesansu dotarła do Europy, a tym samym do samej Anglii, to właśnie oni najbardziej przyczynili się do rozwoju zielarstwa, jak i eliksirów. Gdyby nie ich miłość do odkrywania nowych gatunków oraz próbach ich rozmnażania, współcześni czarodzieje nie znaliby asfodelusa, dyptamu lub, co ciekawe, imbiru, który znalazł również zastosowanie w mugolskiej kuchni.
Za założyciela rodu uważa się Menyanthesa Greengrassa - nieco zdziwaczałego czarodzieja, który na kartach historii nie zapisał się do końca pozytywnie. Znany był bowiem ze swojej obsesji na punkcie łączenia różnych gatunków, przez co powstawały nowe i bardzo często niebezpieczne rośliny. To właśnie on jest uważany za stworzyciela Wywaru Żywej Śmierci. Menyanthes poślubił półwilę Anastasie, którą poznał podczas jednej ze swoich wypraw na tereny Francji. Chociaż z tego związku przyszła na świat dwójka pięknych dzieci, to małżeństwo Anastasie i Menyanthesa nie należało do udanych. Legenda głosi, że nie mogąc wytrzymać chorobliwej zazdrości męża, Anastasie w końcu rzuciła się z jednej z wież zamku, w którym mieszkała. Nim to jednak uczyniła, przeklęła cały ród Greengrassów, zsyłając na nich wiedźmą wysypkę, która pojawiała się na twarzy tego Greengrassa, który odczuwał silną zazdrość. Na więcej uwagi zdecydowanie zasługuje krew wili, która płynęła w żyłach pierwszych dzieci Menyanthesa. Z czasem jednak, przez wymieszanie się krwi, urok wili został jedynie wspomnieniem, którego echo można oglądać po dziś dzień. Greengrassowie przeważnie rodzą się z niebieskimi lub szarymi oczami oraz (rzadziej) z blond lub białymi włosami.
Rodzina Greengrass nie mieszała się w wojny czy chociażby spory, które jej bezpośrednio nie dotyczyły. Zdecydowanie bardziej wolała żyć ze wszystkimi w zgodzie lub co najmniej mieć neutralne stosunki. Niestety kiedy Carrowowie osiedlili się na południu Szkocji, pojawiła się pierwsza kość niezgody. Ród Carrow otwarcie maczał palce w czarnej magii, a ich praktyki zdecydowanie wpłynęły na florę i faunę Grampian czy chociażby Central. W tym też mocno ucierpiał jeden z rezerwatów Greengrassów w Tayside. Odbył się nawet proces przeciwko Carrowom, ale, jako że brakowało konkretnych dowodów na ich konszachty z czarną magią, zarzuty zostały oddalone. Dlatego Greengrassowie, chcąc chronić ziemię przed zgubnym działaniem czarnej magii, użyli silnych zaklęć ochronnych. Właśnie to wydarzenie przyczyniło się do nadania Greengrassom tytułu, herbu oraz ziem, a także przypisania im naturalnego talentu do rzucania tarcz ochronnych.
Z biegiem czasu ród ten zdobył duży szacunek nie tylko wśród innych czystokrwistych rodzin, ale również u zwykłych czarodziejów. Wypuścili spod swoich skrzydeł kilku znanych czarodziejskiemu światu naukowców oraz znawców roślin. Szanowano w nich również upartość w dążeniu do celu oraz wielki szacunek do tradycji. Greengrassowie sami często porównywali się do drzewa, które, w obliczu szalejącej wichury, nadal pozostanie nieugięte. Dlatego też rodzina ta przykładała dużą wagę do czystości krwi czy wartości, jakie wpaja się małym latoroślom.

Zasady:
Rodzina jest skarbem
Tradycja jest spadkiem
Wiedza jest darem

Stan majątkowy:
Bogaci - Greengrassowie przed laty zamieszkiwali w jednym z zamków w Glasgow. Z czasem jednak uległo to zmianie i zaczęli budować swoje własne posiadłości. Większość z nich jednak znajduje się na terenie Szkocji.

ZIEMIE:
Dawniej do Greengrassów należało sporo ziem Highland, Grampian, Tayside oraz central. Ostatecznie ród zrzekł się należących do siebie ziem, pozostawiając sobie jedynie północną część Highland, gdzie prowadzi niewielki rezerwat.

HERB:
Herb przedstawiony przez członków rodu.

REPUTACJA:
Greengrassowie dbają o swoją opinię i o to, aby pielęgnować tradycje rodu. Dlatego też są dobrze odbierani przez wiele czystokrwistych rodów. Chociaż otwarcie tak naprawdę żaden z Greengrassów nigdy nie mieszał się w politykę czy wszelkiego rodzaju sprzeczki, w oczach zwykłych czarodziejów uchodzą za osoby, które posiadają własne zdanie i nie boją się wypowiedzieć go na głos. Przez lata u Greengrassów zachowała się dbałość o zapewnienie rodowi czystej krwi. Dlatego śluby z mugolakami lub związki z czarodziejami półkrwi nie są mile widziane.

SOJUSZNICY:
Fawley, Flint, Longbottom

WROGOWIE:
Potter, Carrow, Sprout, Weasley

CZŁONKOWIE RODU:
- @Clarence Greengrass (nieaktywny)
- Deirdre Prewett zd. Greengrass

Bulstrode

"Ignis Aurum Probat"
(Próbą złota jest ogień)

ZAŁOŻYCIEL:
Frank Bulstrode (Walia, XIV wiek)

HISTORIA:
Mówi się, że ród ten wywodzi się od Selwynów, jednak samo nazwisko pojawiło się na kartach historii stosunkowo późno, bo dopiero około XIV wieku. Nie niosło ze sobą również wysokiego statusu społecznego czy majątku, którymi nie cieszyli się zresztą sami Selwynowie, choć w przeciwieństwie do Bulstrode’ów nikt nie poddawał w wątpliwość czystości ich krwi. Czarodziej Frank Bulstrode rozkochał w sobie czarownicę czystej krwi, która porzuciła rodzinny dom w północno-wschodniej Walii i uciekła z nim na południe, gdzie oboje się osiedlili. Przez kilka pokoleń nie odznaczali się żadnymi specjalnymi zdolnościami czy dokonaniami i byli na dobrej drodze do całkowitego zapomnienia. Większość wywodzących się spod tego nazwiska czarownic i czarodziejów zawierało małżeństwa z mniej wartościowymi z punktu widzenia hierarchii społecznej partiami, lecz kilka wyłamało się z tego szeregu dzięki geograficznej bliskości rodów Selwyn oraz Nott, z których pierwszy był wystarczająco liczny, aby móc sobie na to pozwolić przez pryzmat ich wspólnej historii, zaś drugi sam walczył w tym czasie o swoją pozycję. Członkowie rodu Bulstrode lubią zwracać uwagę na to, że, w przeciwieństwie do Selwynów czy Rowle’ów, nie mają w swojej historii żadnego przypadku małżeństwa z mugolem. Pomimo tego dopiero niespełna trzysta lat po śmierci Franka Bulstrode ród ten zaczął być naprawdę dostrzegany poza Walią i stało się to w wyniku odkrycia na posiadanym przez nich terenie złoży złota. W ciągu jednego pokolenia wzbogacili się do poziomu najbogatszych rodzin na całych wyspach, wliczając w to zarówno czarodziejów, jak i mugoli. Jednocześnie zyskali też realne wpływy na politykę, szczególnie wraz z pojawieniem się Ministerstwa Magii. Otworzyło im to możliwość do zawierania sojuszy małżeńskich z innymi, mniej zamożnymi rodami, takimi jak Weasley czy Goyle, co scementowało ich pozycję społeczną. Poróżnili się jednak z Rowle’ami, co miało negatywny wpływ na ich późniejsze stosunki z Nottami, którzy zresztą na początku XIX wieku upokorzyli ich, odrzucając publicznie propozycję małżeństwa. Niechęć tę przypieczętowali kilka pokoleń później węzłem małżeńskim ze skłóconymi z nimi Rockersami, co jednak szybko odbiło się negatywnie na tych drugich, gdy Bulstrode zaczęli wywierać na nich naciski w sprawie ziem rzekomo obiecanym im w posagu przez stronę panny młodej. Aby wzmocnić swoją pozycję w tym sporze, ocieplili również swoje stosunki z wrogimi wcześniej Mulciberami, co z kolei nie do końca spodobało się Selwynom. Jest to jeden z najbogatszych rodów czarodziejskich, tuż obok Averych oraz Malfoyów, co daje mu ogromne wpływy na Ministerstwo Magii i wiele innych dziedzin życia czarodziejów. Przedstawiciele tego rodu żyją niczym arystokracja, chociaż do niej nie należą. Tylko pojedyncze jednostki zajmują się czymś generującym przychód, wielu interesuje się sztuką. Małej rodzinie przypada spora ilość ziem, często w trakcie roku szkolnego starsi przeprowadzają się do jednej rezydencji, podczas gdy młodzież wyjeżdża do Hogwartu. Spokrewnieni z Selwynami, którzy z kolei są bardziej liczni i znacznie biedniejsi, lecz przy tym ich status krwi jest niezaprzeczalny. Rody te żyją w swego rodzaju symbiozie, gdzie ich więź przynosi korzyści obu stronom. Od samego powstania rodu żaden z jego przedstawicieli nigdy nie poślubił mugola. Nieznane są też przypadki czy też chociażby doniesienia na temat charłactwa. Dość wątpliwe roszczenia co do statusu czystości krwi w porównaniu do kilku innych rodów budzą nieufność rodów Black, Prewett oraz Malfoy, z czego ci ostatni konkurują z nimi również na płaszczyźnie finansowej. Krótko po odkryciu złóż złota wielu młodych dziedziców straciło życie w tajemniczych okolicznościach. Aby temu przeciwdziałać, rodzina ta od pokoleń decyduje się wyłącznie na jedno lub dwoje dzieci, dlatego w każdym pokoleniu są maksymalnie dwie gałęzie rodzinne w przypadku gdy dwójka dzieci okaże się być płci męskiej. Kobiety z tego rodu po wyjściu za mąż otrzymują wsparcie od rodziny do końca życia, jednak tracą prawo do majątku. Taka praktyka budzi mieszane uczucia wśród niektórych rodów. Nie odznaczają się żadnymi specjalnymi umiejętnościami, choć generalnie nie brak im talentu.

Znani członkowie rodu:
Frank Bulstrode – czarodziej żyjący w XIV wieku o nieznanym bliżej pochodzeniu i uznawany za założyciela rodu. Od czasu uzyskania swojej ogromnej fortuny, Bulstrode mocno zabiegają o wybielenie jego wizerunku. Niektórzy próbowali przepchnąć też tezę, jakoby był czarodziejem czystej krwi, jednak nie znaleziono na to wystarczających dowodów.
Edgar Bulstrode - czarodziej żyjący w XVIII wieku i znany ze swojego wsparcia dla goblinów w czasie ich rebelii.

ZIEMIE:
Przez ponad dwieście lat od czasu osiedlenia się w południowej Walii, Bulstrode zamieszkiwali w Talgarth, stopniowo wykupując więcej okolicznych ziem, aby zapewnić miejsce dalszym pokoleniom. Na początku żyli raczej biednie, jednak w niedługim czasie uzyskali status klasy średniej. W XVII wieku odkryto pod ich domem złoża złota i rodzina wykupiła inne okoliczne posiadłości, budując w Talgarth ogromną rezydencję. W kolejności od największej do najmniejszej ich posiadłości znajdują się w: Talgarth, Monmouth, Hareford oraz Worcester. Ostatnia jest nie tylko najmniejsza, ale również część rodziny zamieszkująca ją wycierpiała sporo ze strony Mulciberów przez ich uczestnictwo w sporze pomiędzy nimi i Selwynami kilkaset lat wstecz, jednak ostatnio relacje pomiędzy rodami nieco się ociepliły i nie toczą już otwartej wojny. Bulstrode stara się również roztoczyć swoje wpływy na południu, gdzie zamieszkują Rockersowie, jednak póki co jeszcze im się to nie udało.

HERB:
Utrzymany w odcieniach ciemnej i jasnej szarości z motywem złotego klucza na środku. Kolory mają symbolizować ich przeszłość oraz pochodzenie (ich posiadłość w Talgarth osadzona jest na podmokłych terenach, dzięki czemu w przeszłości było ich stać, aby się tam osiedlić), zaś klucz zarówno świetlaną przyszłość, jak i władzę, którą dają im pieniądze. Niektórzy również mówią, że chociaż kolory same w sobie są tylko odcieniami szarości, to w połączeniu z kluczem nabierają srebrnych barw. Złośliwi zaś, że bez swoich pieniędzy są mało istotni.

CHARAKTERYSTYKA:
- włosy zwykle brązowe lub czarne, często też kręcone lub pofalowane
- oczy zwykle ciemnoniebieskie, brązowe bądź czarne
- charakterystyczna, mocno zarysowana szczęka

POCHODZENIE:
Celtyckie

SOJUSZNICY:
Selwyn, Goyle, Weasley 

WROGOWIE:
Rowle, Nott, Malfoy

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Ród ten nie tyle nie lubi brudnej krwi, co samych mugoli, których uważa za gorszy rodzaj ludzi. Jest to jeden z nielicznych rodów, który stronił od poślubiania ich już od czasu założenia, choć przy tym warto wspomnieć, że sam jest dość młody. W chwili obecnej poślubiają wyłącznie osoby o podobnym do nich statusie krwi. Żony dla dziedziców wybierają rodzice oraz dziadkowie, jednak dziewczęta mają w tej kwestii więcej do powiedzenia, niż w innych rodach.

CZŁONKOWIE RODU:
- @Asteria Bulstrode (nieaktywna)
- @Theodore Bulstrode II
- @Bianca Bulstrode (nieaktywna)
- @Raymond Bulstrode (nieaktywny)
- @Couscous Bulstrode (nieaktywny)
- @Isaiah Bulstrode-Haraldsen (wydziedziczony)
- Priscilla Bulstrode zd. Selwyn
- Theodore Bulstrode
- Amelia Bulstrode
- Franklin Bulstrode
- Riannon Bulstrode zd. Selwyn
- Warren Henry Bulstrode
- † Stella Josephine Bulstrode zd. Weasley

ZAPISY DO RODU BULSTRODE ZOSTAJĄ ZAMKNIĘTE

CARROW

"Flectere si nequeo superos, Acheronta movebo"
Jeśli nie nakłonię niebios, poruszę piekło.

ZAŁOŻYCIEL:
Artemius Carrow

DZIEDZIC:
Hector Percival Carrow

HISTORIA:
Szlachetny ród, sięgający swoimi korzeniami do Holandii. W Anglii rozgościli się między XIV a XV wiekiem, wpisując się złotymi literami w historię kraju, wspierając odpowiednią stronę w Wojnie Dwóch Róż. Rufus Carrow, najczęściej wskazywany jako inicjator osiedlenia rodziny w Anglii, zyskał przyjaźń i przychylność Henryka Tudora. Dzięki względom na królewskim dworze nikt nie ośmielił się głośno wyrazić wątpliwości o wieczornych spacerach nestora rodu po cmentarzach czy rozmiłowaniu w truciznach. Carrowowie lubią powtarzać, że nigdy nie zhańbili się skrytobójstwem na rzecz korony i, choć za czasów ich intensywnej działalności w kuluarach szeptano o nich z przestrachem, historycy nie są w stanie przypisać im żadnej z tajemniczych śmierci. Zyskali szacunek dzięki wszechstronnemu doradztwu administracyjnemu – królowi, a potem parlamentowi. Wspomogli raczkującą administrację angielską, podłożyli fundamenty dzisiejszego prawa i wzmocnili instytucję sędzi. W uznaniu za zasługi dla kraju, wsparcie pieniężne i, nieoficjalnie, czarnomagiczne, Oliver Cromwell nadał im szereg ziem w Szkocji, wykreślając z ksiąg wieczystych Greengrassów. Pobliska rodzina czarodziejów nie tylko nie podzielała pasji magicznych sąsiadów, ale i wyraźnie rościła sobie prawa do zjawiskowych terenów zieleni okalających Kinlochard. Ostatecznie to właśnie dzikie lasy, tętniące pierwotną, namacalną magią i majestatyczna rezydencja usytuowana w ich centrum, stały się kością niezgody między Greengrassami a Carrowami. Konflikt między rodzinami zaostrzały sporadyczne sprawy sądowe, które ciągnęły się latami o wybrane nieruchomości. Greengrassowie przegrywali każdą sprawę, a ich upór i determinacja, by pozbyć się sąsiadów, tylko utrwalała wzajemną niechęć. Do dziś Carrowowie i Greengrassowie uchodzą za rodziny, których członkowie najczęściej stawali przeciw sobie w sądach. Powstał też szereg plotek i legend, karmionych ich waśniami. Wielu kronikarzy do dziś powtarza z przekonaniem, że zabójstwo Aphrodite Carrow było jedynie zuchwałym sposobem Parysa na ostateczne ukrócenie roszczeń Greengrassów odnośnie szkockich ziem. Według danych historyków sam Parys uniknąłby śmierci, gdyby skorzystał z uzdrowicielskich usług sąsiedniej rodziny. Chociaż obecni przedstawiciele rodów nie muszą pałać do siebie miłością, podtrzymują atmosferę nienawiści, bodaj tylko w imię minionych dziejów.
Subtelność, z jaką kroczą przez świat władzy, a także powściągliwość i wyważona, dobrana strategia sprawiły, że zyskali sobie aprobatę pośród szlacheckich angielskich rodów. Więzy krwi łączą ich z Malfoy’ami, Lestrage’ami, Rosierami i Rockersami. Chociaż przychylność rodu nie musi przejawiać się w sympatiach konkretnych członków, Carrowowie uchodzą za wprawionych dyplomatów. Wciąż żywe jest przekonanie, że ich rodzinna dewiza to: nullum crimen sine lege, szczególnie gdy wślizgują się na salę sądową. Słynne rozprawy, w których Carrowowie stawali w roli adwokatów, są szeroko omawiane zarówno przez czarodziejów, jak i mugoli. Powszechnym jest przeświadczenie, że Carrow wybroni każdego – nawet przyłapanego na zabójstwie mordercę. Warto zauważyć, że przestępstwa, jakich rzekomo dopuścili się członkowie rodu, zwykle nie znajdują stosownych sankcji w prawie. Właśnie dlatego to Carrowowie są wskazywani jako pionierzy magicznej legislacji – bo tylko oni znają kodeksy, ustawy i dyrektywy tak doskonale, by wskazać ich główne błędy.
Chociaż rodzina z czasem odeszła od nekromancji, nie odcięła się czarnomagicznych praktyk. Tradycją stało się posyłanie potomków do Hogwartu i jednoczesne zgłębianie niezbędnej wiedzy z pradawnych ksiąg w domu. Carrowowie to przeważnie dumni Ślizgoni, nieco rzadziej Krukoni. Ich zainteresowanie polityką ogranicza się do prostych wyliczeń opłacalności – preferują obracać się w środowisku prawniczym, które znają i respektują. Choć zasadniczo nie piastują przesadnie wysokich stanowisk w Ministerstwie Magii, obrastają przepychem, a w swoim fachu uchodzą za definitywnych znawców. Orzeczenie wydane przez Wiznegamot, sygnowane nazwiskiem Carrow, uchodzi za obligatoryjną decyzję, od której nie ma apelacji. Ich ambicje tyczą głównie strefy intelektualnej, nie społecznej. Przedkładają wolność i swobodę działania ponad posady pełne skomplikowanych procedur. Mają nawyk lawirowania pośród cieni, nie wychylając się nazbyt przed szereg, pieczołowicie strzegąc swoich tajemnic. Uchodzą za szare eminencje Ministerstwa i parlamentu. Zawsze trzymają dłoń na pulsie, nawet jeśli ich swobodna postawa i szelmowski uśmiech wskazują coś odmiennego. Prawdopodobnie przez groźne pasje przodków, rodzina Carrow nie ma predyspozycji do magii uzdrawiającej. Charakterystycznym pozostaje zainteresowanie członków rodu enigmatycznymi artefaktami. Zwykle kobiety specjalizują się w tworzeniu magicznych przedmiotów i trucizn, a mężczyźni w klątwach i czarnomagicznych rytuałach.

Znani członkowie rodu:
Artemius Carrow – Holender z X wieku, wypędzony z zakonu w związku z przeprowadzeniem czarnomagicznego rytuału. W odwecie spalił klasztor, ze wszystkimi ludźmi w środku. Zgodnie z legendą w budynku przebywał jeszcze jeden czarodziej – i to on przeklął Artemiusa, na zawsze wiążąc jego duszę z Solse Gat. W innej wersji podania Artemius złożył wszystkich mnichów w ofierze Ziemi, pozwalając by bagna pochłonęły budynek. Do dziś ziarna piasku z Salse Gat zachowały trucicielskie właściwości.
Rufus Bastien Carrow – znany nekromanta końca XIV wieku. U schyłku życia przeniósł się do Anglii, gdzie zastała go Wojna Dwóch Róż. Podobno użyczył swoich specyficznych zdolności z zakresu szeroko pojętego doradztwa pozagrobowego Lancasterom, ostatecznie przyczyniając się do panowania dynastii Tudorów w Anglii.
Hector Clement Carrow – czarnoksiężnik żyjący w XVI wieku, chwilowy właściciel Czarnej Różdżki. Przypisuje się mu odkrycie procesu tworzenia horkruksów. Zamordowany przez grupę czarodziejów przed drzwiami rezydencji w Edynburgu.
Aphrodite Genevieve Carrow – najmłodsza córka Parysa Carrowa, żyjąca w XVI wieku. Uchodziła za najpiękniejsze dziewczę w całej Anglii. Zmarła przed ukończeniem siedemnastu lat, gdy jej ojciec pomylił zaklęcia czarnomagiczne. Niektórzy uważają, że Parys wolał zabić córkę, niż wydać ją za Greengrassa.
Dion Arthur Carrow – członek parlamentu angielskiego, żyjący w XVII wieku. Teoretyk prawa. Popełnił samobójstwo z tęsknoty za zmarłą żoną.
Nikon Louis Carrow – jeden z czołowych prawników XVIII wieku, sędzia w popularnej sprawie Tichborne. Na podstawie swoich doświadczeń z mugolskim prawem zaproponował poważne zmiany w legislacji czarodziejskiej.
Timoteus Albert Carrow – niesławny sędzia Wizengamotu, żyjący w XIX wieku. Słynął wydawania pozwoleń na użycia zaklęć niewybaczalnych w trakcie przesłuchania.

ZASADY:
Co do zasady mężczyzna dziedziczy wszystko; jeśli nie ma męskiego potomka, spadek otrzymuje najstarsza kobieta.
Zabezpieczeniem pieniędzy nie jest małżeństwo, a testament (czy też, jak szepcze się po rodzinie: śmierć).
Głos kobiety znaczy tyle samo, co głos mężczyzny – o ile nosi ona nazwisko Carrow.
Carrow nie idzie do więzienia – jest dla siebie lepszym adwokatem, niż sam diabeł.
Czarnomagiczne zaklęcie niespisane w księdze rodowej to słabe zaklęcie.

STAN MAJĄTKOWY:
Wyjątkowo bogaci, a właściwie: stale wzbogacający się. Pomnażają swój dobytek lukratywnymi posadami i oszczędnym, przynajmniej jak na standardy szlachetnych rodów, zarządzaniem funduszami. W najlepszej sytuacji zawsze znajduje się najstarszy potomek, bo to on ma prawa rozporządzania rodzinnym majątkiem. Kobiety, wydawane za mąż, mają prawo wybrać kandydata, ale nestor/dziedzic rodu może podważyć ich decyzję. Posag nie jest zbyt okazały, choć zwykle w parze za wybranką serca idzie także nieruchomość (standardowo wpisywana na małżonkę, nie zaś na parę.

ZIEMIE:
Ród Carrow posiada ziemie głównie w Szkocji, uważane za zdobycze nadane prawnie przez Cromwella po wojnie domowej w Anglii. Ulokowane w nieruchomościach fundusze rodzina wykorzystuje wedle swoich potrzeb, niemniej najczęściej ziemie w nienaruszonym stanie przechodzą na spadkobiercę. Największa posiadłość Carrowów znajduje się z sercu Edynburgu, w ufortyfikowanym zamku. Jej położenie sprawia, że rodzina pokazuje się w niej rzadko, wyłącznie na ważniejsze święta lokalnej społeczności czarodziejów. W okresie letnim udostępniają część swojej biblioteki mugolskim studentom pobliskiego uniwersytetu. Osobliwy zwyczaj zapoczątkowała młoda małżonka Diona Carrowa, Rosalie (zd. Abbott). Udało się jej przekonać męża do otwarcia najstarszych księgozbiorów władzom Uniwersytetu Edynburskiego. Do dziś o tej konkretnej, stanowczej kobiecie od Abbottów, mówi się u Carrowów z niespotykanym ciepłem. Do ulubionych rezydencji Carrowów należy ta w Kinlochardzie, która przyczyniła się do długiego sporu z rodziną Greengrassów. Rozbudowany dwór przechowuje historię kilku pokoleń Carrowów wstecz, w tym najważniejsze artefakty, cenne zbiory biblioteczne i ogromny obraz, przedstawiający drzewo genealogiczne rodu. W ostatnich latach rodzina zakupiła także niewielki dworek w Walii (z myślą o letniej siedzibie) oraz apartament w Londynie, w ramach prezentu dla nowożeńcach (Hectora i Asterii – niemniej to on figuruje jako właściciel). Aktualnie apartament należy do spadkobiercy, walijskie włości są siedzibą nestora, a rezydencja w Kinlochardzie odżywa co lato, gdy ród zjeżdża do niej w komplecie.

HERB:
Jest dość ekstrawagancki, jak na angielskie zwyczaje. Tło to głęboki burgund, rzekomo nawiązujący do słabości członków rodu do wina – bądź, jak bardziej prawdopodobne, do krwi. Na prostej planszy dumnie prezentuje się typowo europejska pogoń – postać uchwycona w pościgu na rumaku. Rycerz, odmalowany w srebrzystej zbroi, trzyma przy boku tarczę z postacią granatowego lwa (symbol holenderskich korzeni rodu). Wierzchowiec, siwej maści, zastygły w galopie jest tak zaczarowany, by pod wpływem blasku czarnomagicnzego odpowiedniego zaklęcia, odsłonić swój szkielet. Trudno powiedzieć, czy ten element odnosi się do nekromancji, w której Carrowowie długo maczali palce, czy też czarnej magii, z której słyną. Niektórzy uważają, że jeździec to Rufus Bastien Carrow, znany nekromanta, który, wspomagając w walce o koronę Tudorów, użyczył im swojej magii w gromadzeniu wojska – niekoniecznie… żywego.
Sygnaturą rodu jest końska czaszka, choć dziedzic używa pieczęci z głową lwa. Kolorami przypisywanymi familii są: burgund, granat i srebro.

RODZINNE KOLEKCJE:
– czarnomagiczne artefakty, przechowywane w podziemiach rezydencji w Kinlochardzie. Nieliczni, którzy wiedzą o ich istnieniu powiadają, że przedmioty zabiją każdego, kto je dotnie – i nie będzie związany z rodem Carrow krwią. Do najważniejszych artefaktów należą: czarna kula, ukazująca śmierć każdego, kto ją uniesienie w dłoniach; księga alchemiczna, z przemyconymi między wersami zaklęciami, która pozbawia czytelnika oddechu; czarny piasek z bagien Solse Gat – kilka ziaren wrzuconych do eliksiru zamienia go w truciznę.
– księgi alchemiczne, piętrzące się na półkach w bibliotece w Kinlochardzie. Między nimi znajdują się niesławne grymuary, traktowane przez rodzinę bardziej jako ciekawostka kulturowa aniżeli poważne źródło rzetelnych informacji.
– magiczne portrety najważniejszych przedstawicieli rodu – kolekcja znajduje się w Kinlochardzie. Przyjęło się, że o kolejności i lokalizacji obrazów decyduje małżonka dziedzica. Pośród portretów znajduje się jeden szczególnie wyjątkowy. To obraz Diona i Rosalie Carrow, do którego zapozowali na kilka miesięcy przed śmiercią kobiety. Trzy dni po niej mężczyzna popełnił samobójstwo, wpisując na liście tylko jedno zdanie: Amor aeternus.

CHARAKTERYSTYKA:
– czarne, ciemnobrązowe bądź kasztanowe włosy
– oczy głównie niebieskie lub szare, z charakterystyczną ciemną aureola na skraju tęczówek (szczególnie pośród męskich potomków)
– zacięcie prawnicze; najczęściej męscy członkowie rodu w jakimś stopniu są związani z legislacją magicznego prawa
– osobliwa maniera nadawania potomkom imion związanych z grecką mitologią; drugie imię zwykle ma korzenie francuskie, choć nie jest to zasada
– tradycją pośród męskich członków rodu jest grawerowanie na wewnętrznej stronie obrączki łacińskiej sentencji Amor aeternus, jako obietnica lojalności wobec swojej wybranki

POCHODZENIE:
Holenderskie

SOJUSZNICY:
Abbott, Rockers, Lestrange, Malfoy, Rosier, Avery, Slughorn, Greyback

WROGOWIE:
Greengrass, Weasley, Sprout, Longbottom

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Carrowowie nie tolerują przerzedzania krwi (stąd oczywista niechęć do Weasley'ów) – choć nie piętnują charłaków w swojej rodzinie, nie uwzględniają ich w testamentach. Wydziedziczają za niedorzeczne decyzje małżeńskie, choć te nie zdarzają się w ich przypadku często. Przedstawiciele rodu nie używają obraźliwych określeń względem mugolaków – w świetle prawa rozliczają wszystkich tak samo, bez względu na status krwi. Przy rodzinnym obiedzie natomiast nie dopuszczają do siebie myśli o jakichkolwiek koligacjach ze szlamami.

REPUTACJA:
Familia znana z czarnomagicznych zdolności. Według rodów zacietrzewionych w białej magii, Carrowowie budzą odrazę. Pałają się magią nieczystą, często rzucając wyzwanie śmierci. Jednocześnie większość osób postępuje z nimi wyjątkowo ostrożnie, świadomi ich zdolności i prawnego zacięcia. Są uważani za naznaczonych czarną magią, przez co wywołują mimowolny respekt, jak i strach.

CZŁONKOWIE RODU:
Główna gałąź rodu:
- Priam Arthur Carrow (nestor rodu)
- Libitina Latona Carrow (zd. Rosier, małżonka nestora)
† Arwena Yuonone Greyback (zd. Carrow)
- @Hector Carrow (dziedzic) (do przejęcia)
- @Asteria Bulstrode (oficjalnie nadal Carrow, małżonka dziedzica) (nieaktywna)
- Jason Clement Carrow (wiek: 12 lat, syn Hectora i Asterii)
- @Helena Carrow (córka nestora rodu, młodsza siostra Hectora i Persephony) (nieaktywna)
- @Persephona Carrow (córka nestora rodu, młodsza siostra Hectora i Heleny) (nieaktywna)
– @Alecto Carrow (wiek: 20 lat, córka nestora rodu)
– Amycus Carrow (wiek: 20-25 lat, syn nestora rodu)

Boczna gałąź rodu:
– Antenor Carrow (brat nestora rodu, charłak; nieujęty w spadku
– Kirvlan Carrow (zd. Prewett, małżonka Antenora)
– @Liam Ellis (wł. Carrow, syn Antenora) (nieaktywny)
– XYZ Carrow (syn Antenora, młodszy brat Liama)

Fawley

„Sapiens qui vigilat”
(Mądry ten, kto czuwa)

ZAŁOŻYCIEL:
Morgana le Fay (Irlandia, IX wiek)

DZIEDZIC:
Shamus Fawley (główna gałąź, posiadłość na Wyspie Clare)
Rhun Fawley (boczna gałąź, I posiadłość w Stamford)
Bronwen Fawley (boczna gałąź, II posiadłość w Stamford)

HISTORIA:
Domniema się, że ród Fawleyów ma korzenie celtyckie i wywodzi się od przyrodniej siostry Króla Artura, Morgany le Fay, znanej zarówno z legend czarodziejskich, jak i mugolskich. Rosnąca w siłę czarownica nigdy nie zgodziła się na zmianę nazwiska, w wyniku czego jej mąż Urien musiał pogodzić się z myślą o tym, iż linia jego rodu zostanie zerwana. Co więcej, mawia się, że małżeństwo to, zawarte wyłącznie ze względu na chęć wzmocnienia pozycji obu stron, od początku skazane było na niepowodzenie. Ona, czarownica wielkiej potęgi, nigdy nie planowała splamić pochodzenia mugolską krwią. On, wpływowy Król Rhegedu, trawiony przez ambicję, wolał wykazywać się w walce, niźli w łożu małżeńskim. Jego podboje, spisane w „Księdze Taliesina” potwierdzają skłonność do agresji, co prawdopodobnie było jedynym wiążącym aspektem w tej dziwnie pojmowanej miłości. Legendy głoszą, że  pierworodny syn Morgany, Yvain, znany także jako „Bękart Yvain”, to tak naprawdę owoc zdrady pomiędzy Morganą, a Merlinem. Na fakt ten wskazywałoby silne geny magiczne objawiające się w rodzinie od pokoleń oraz pod względem domniemanej założycielki bliskie podobieństwo fonetyczne nazwisk. Wersję tę potwierdzają również głosy członków rodu, którzy uparcie twierdzą, że brzmienie „le Fay" uległo zmianie w czasach Świętej Inkwizycji. Po odejściu od założeń dokumentu Canon Episcopi część członków rodziny została wygnana i osiadła na stałe w Ameryce. Pozostali, Ci z głównej linii po Morganie, chcąc uniknąć szykanowania ze strony mugoli oraz negatywnej konotacji nazwiska, łączonego z czarnoksięstwem, postanowili zmodyfikować je do formy „the Foeglere". Tym samym odeszli definitywnie od ścieżki zła, udowadniając, że ponad bezwzględną władzę wyżej cenią sobie rozwagę. Domena rodu, „Mądry ten, kto czuwa” w tym kontekście oznacza więc pewną dozę ostrożności, rozeznanie w świecie i chęć kontrolowania tego, co daje przyszłość. Wątpliwe jest, czy rodzina faktycznie łączy w sobie krew Merlina, natomiast prawdopodobny wydaje się przekaz, który wskazuje na przebiegły charakter Morgany. Według tej wersji historii kobieta, pełna dumy i pychy, przekonała wszystkich, iż nosi w sobie dziecko silnego mocą czarodzieja, gdy w istocie było ono wynikiem zdrady, ale nie z Merlinem, a z podrzędnym magiem, Accolonem. Inna wersja podań, rozgłaszana przez czarodziejów spoza rodu, mówi o tym, że nazwisko to pochodzi tak naprawdę od staroangielskiego słowa „fugelere”, co znaczy dosłownie „łowca dzikich ptaków, ptasznik”. Członkowie rodu naprostowują sprawę i tłumaczą, że owszem, etymologia słowa się zgadza, ale była ona celowym zabiegiem rodziny le Fay, która przez wzgląd na dobrze rozwijane zdolności zoolingwistyki związała swoje nazwisko z częścią natury. Nie ma natomiast wątpliwości co do tego, że na kartach historii magicznej zapisał się rzadko wspominany, aczkolwiek ceniony John the Foeglere, magizoolog, specjalizujący się w dziedzinie czarodziejskich ptaków. W roku 1273 widniał na spisie ludności Wiltshire, a kilka lat później, prawdopodobnie jego krewny, William le Foggheler, członek Rady Czarodziejów, pojawił się w dokumentach sąsiadującego mu hrabstwa Somerset. Według tej samej teorii, miał on pod koniec XIII wieku przeprowadzić się do Irlandii i powrócić do bliższej pierwotnej formy nazwiska „de Falleye”, w dalszych latach zmodyfikowane do uproszczonej formy „Fawley”. Potwierdzałby to zapis „Oksfordzkiego Słownika nazwisk rodzimych Wielkiej Brytanii i Irlandii” oraz fakt, że do dziś w rodzinie Fawleyów widać wyraźne zainteresowanie magizoologią i czarodziejską polityką, na której polu niestety członkowie rodziny nie uzyskują znaczących wpływów. Fawleyowie zasłynęli natomiast jako znawcy czarodziejskiej fauny. Za najbliższy przykład osoby doświadczonej w pracy nad magicznymi stworzeniami można wymienić starą pannę Eileen, zajmującą się smokami. Całe swoje życie poświęciła tym stworzeniom, rezygnując z innych przyjemności. Nieco odmienną, choć pokrewną ścieżkę kariery obrał jej młodszy brat Jules, który dał się poznać jako zoolingwistyk i zdolny magizoolog. Jedno pozostaje pewne – oboje w 1849 roku dołączyli do rodziny w Ameryce Północnej, pozwalając, by ród Fawleyów na stałe podzielił się na dwie linie – jedną w Irlandii, drugą w Ameryce. Z innych znanych osobistości kojarzy się Hectora Fawleya, który sprawował funkcję brytyjskiego Ministra Magii w latach 1925-1939 i mimo dużej dozy energii, jaką wniósł w ten urząd, ostatecznie spotkał się z porażką. Jego kadencja zbiegła się z czasem rewolucji Gellerta Grindelwalda, którą w imię „większego dobra” zignorował. Wybrany raz jeszcze w roku 1939, ostatecznie przy braku odpowiedzi co do panującego zagrożenia, zmuszony został do dymisji i ustąpił miejsca aktywiście – Leonardowi Spencerowi-Moon. Syn Hectora, Osgar, miał więcej szczęścia i w nienajgorszych okolicznościach, bo odwołując się do swoich powiązań z Morganą le Fay, wdał się w łaski magicznego świata i osławił jako członek Wizengamotu. Ze względu na brak innych źródeł, założenia dotyczące pochodzenia rodu nie zostały jednomyślnie rozstrzygnięte, ale bez względu na przyjętą wersję, Fawleyowie, angażujący się w życie społeczne poprzez wykorzystywanie możliwych talentów, cieszą się względnym uznaniem i nikt nie śmiałby zarzucić im nieczystości krwi.

ZASADY:
Tkwiąc we własnej niezależności, jak w klatce, często prowadzą życie nieco samotnicze, oparte na samorealizacji w oddarciu od chęci budowania dużej rodziny. W większości przypadków w każdym pokoleniu pojawia się zaledwie jedno lub dwójka dzieci, które od małego uczone są rozwagi i pracowitości, przy czym sukces w ich przypadku nigdy nie jest nagradzany szumnie, a raczej stanowi naturalną kolejność rzeczy. Do tego należy dodać gruntowne przywiązanie do tradycji czarodziejskiej oraz naturalną zdolność do spostrzegania drobiazgów, które innym umykają. To sprawia, że są doskonałymi obserwatorami, ale w części przypadków również niezrozumianymi przez ogół lojalistami. Wierni temu, w co wierzą i tym, którym ufają, w Hogwarcie często zasilają grono Domu Borsuka, a czasem, przez wzgląd na wysokie ambicje, trafiają do Domu Kruka. W Ilvermorny do tej pory na obecność Fawleyów reagowała jedynie rzeźba Rogatego Węża.

STAN MAJĄTKOWY:
Nie narzekają na brak pieniędzy i w części przypadków wspierają urząd Banku Gringotta wysokimi wpływami na konto. Zbyt skupieni na pracy mają zresztą tendencję do gromadzenia majątku, co sprawia, że ich dobytek nigdy nie maleje, a nieznacznie i z wolna wzrasta. Warto też wspomnieć, że bogatszą gałęzią rodziny jest niezaprzeczalnie ta zamieszkująca Amerykę Północną.

ZIEMIE:
Boczna gałąź rodziny ma w posiadaniu dwie obszerne posiadłości w Stamford niedaleko Nowego Jorku. Pozostali członkowie rodziny, skupieni na Wyspie Clare, do dziś zadowalają się jedną, wiekową posesją, połowę swoich pieniędzy, w ramach obejmowanych zawodów, wydając na niezbędne podróże.

HERB:
Sowa o białym upierzeniu, będąca klejnotem herbu, symbolizuje mądrość i rozwagę. Osadzona na niebiesko-złotym tortillonie z szeroko rozpostartymi labrami uosabia cechy takie jak spostrzegawczość, twórczość i wyobraźnię. Tynktura trzymająca się w barwach niebieskich odzwierciedla przywiązanie do natury, a w połączeniu ze złotym metalem na wstędze godnie prezentuje ród. W koronie rangowej herbu, jako element bliski tradycji średniowiecznej – charakterystycznej dla czasów, z których ród się wywodzi – umieszczono hełm turniejowy z opuszczoną przyłbicą. W nawiązaniu do szerokich talentów, w centrum tarczy, widnieje złoty klucz w figurze heraldycznej – symbol otwartego umysłu i gotowości do nauki. Pod linią centralnego przecięcia przebija się godło: korona i korzenie Crann Bethadh, celtyckiego Drzewa Życia.

CHARAKTERYSTYKA:
- drobnokoścista budowa ciała,
- włosy blond lub rude,
- nieprzeciętnie wysoki wzrost.

POCHODZENIE:
Celtyckie

SOJUSZNICY:
Nott, Longbottom, Greengrass, Macmillan

WROGOWIE:
Yaxley, Avery, Burke, Malfoy

STOSUNEK DO NIECZYSTEJ KRWI:
Nie opowiadają się wprost za żadną ze stron, niejednoznacznie acz rozważnie wyrażając się pochlebnie o obu z nich. Minusem ich działania może stanowić fakt, że zachowując bezpieczne stanowisko, tak naprawdę nie wiążą się silniej z nikim, pozostawiając możliwość zawarcia głębszych przyjaźni w zawieszeniu. Wprawdzie utrzymują pozytywne kontakty z niektórymi z rodów, ale rzadko kiedy proszą o pomoc.

REPUTACJA:
Silną stroną rodu jest konsekwentne trzymanie się raz danego słowa oraz podtrzymywanie talentów rodzinnych, wykorzystywanych z głową w świecie czarodziejskim, co czyni ich dobrymi sojusznikami. Za takich też uchodzą: honorowych i uzdolnionych. Rzadko kiedy zabiegają jednak o cudze względy, co nieco ochładza ich stosunki. W wyniku bacznej obserwacji rzeczywistości oraz ciągłego zachowywania dewizowej „czujności” Fawleyowie, pomimo swojej neutralności, nigdy nie spuszczają jednak z oczu innych rodów.

CZŁONKOWIE RODU:

Główna gałąź rodu (posiadłość na Wyspie Clare):
† Hector Fawley - polityk, brytyjski Minister Magii w latach 1925-1939 (ur. 1895, zm. 1980)
- Osgar Fawley - syn Hectora, członek Rady Wizengamotu (ur. 1926)
- Shamus Fawley - uzdrowiciel (urazy magizoologiczne) w św. Mungu (ur. 1915)
- Olivia Fawley zd. Longbottom - uzdrowicielka (zakażenia magiczne) w św. Mungu (ur. 1920)
- @William Fawley - syn Shamusa i Olivii, różdżkarz (ur. 1943) (nieaktywny)

Boczna gałąź rodu (migracja do Ameryki Północnej):
- † Eileen Fawley  - znany smokolog (ur. 1821, zm. 1930)
- † Jules Fawley - zoolingwistyk, magizoolog (ur. 1841, zm. 1962)

- @Adara Fawley (nieaktywna)